از دلتنگی هایت از غزل عشق نافرجامت و از ظلمت دنیایت بدون او مرا باکی نیست فقط به وقت دیدنم کمی بخند که تنها اغوش لبخندت مرهمیست بر این دل رنجور
تا محرمی مرهم زخمهای شما نشده سفره دلتان را برای هر کسی باز نکنید گاهی درد دل کردن از درد دلتان کم نمی کند از خودتان کم می کند
نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن ولی ای کاش پدر بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد کاش بودی و دستهای مهربانت مرهم همه دلتنگیها و نبودنهایت میشد پدر کاش بودی تا سر به روی شانهای مهربانت میگذاشتم و دردهایم را به گوش ات میرساندم .....
امشب بگو که ای خدا شرمندتم شرمندتم وا کن به روی من درو؛ من هر چی باشم بندتم یا ربنا یا ربنا… من چی بگم وقتی خودت، داری میبینی حالمو امشب بیا و پاره کن؛ پرونده ی اعمالمو! گریه دوای دردمه! از من نگیر این مرهمو… خیلی خجالت میکشم؛ از...
روی زخم یادگاری ات نمک پاشیده ام تا مبادا جای نیشت را بگیرد مرهمی
با یک سبد شعر آمدم،باشور، این بار ماندم چگونه ازتو بنویسم پرستار ازتو که همواره صبوری و شکیبی سرشار از آیینه ای، پاک و نجیبی ازتو که پای صحبتت، وقتی نشستم واژه برای تو کم آوردم شکستم ای آشنا با ناله های دردمندان تو مرهم زخمی برای دردمندان عیسا دمی...
مرد یعنی نغمه ی روح و روان مرد یعنی ساز موسیقی جان مرد یعنی مرهم هر خستگی مرد یعنی بهترین دلبستگى.
رفیق اینو از من به یادگار داشته باش فقط خودت می مونی واسه خودت دکترباش واسه دردات مرهم باش واسه زخم هات سنگ صبورباش واسه غم هات روشن باش واسه شب هات
ﺯﻥﯾﻌﻨﯽ:ﺑﺎﻏﻬﺎﯼﺁﺭﺯﻭ ﺯﻥﯾﻌﻨﯽ:ﻧﻌﻤﺘﯽﺩﺭﭘﯿﺶﺭﻭ ﺯﻥیعنی:ﺑﻨﺪﻩ ﯼﺧﻮﺏﺧﺪﺍ ﺯﻥﯾﻌﻨﯽ:ﻧﯿﻤﯽﺍﺯﻣﺮﺩﺍﻥﺟﺪﺍ ﺯﻥﯾﻌﻨﯽ:ﻫﻤﺴﺮﯼﺧﻮﺏﻭﺷﻔﯿﻖ ﺯﻥﯾﻌﻨﯽ:ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﯾﺎﺭ ﻭﺭﻓﯿﻖ ﺯﻥ ﯾﻌﻨﯽ:مرهم هرخستگی روز زن مبارک
و عشق درد است که مرهمش در میان بازوان توست مرا بخوان به امن آغوشت ای رویای عاشقانه هایم
ظلم است مرهم لطف از ما دریغ کردن چون داغ سوزناکیم چون زخم دَردمندیم
آه از غمی که تازه شود با غمی دگر جز همدلی نباشدمان مرهمی دگر...
هرچه مرهم میگذارم بند مى اید مگر اى وطن خون تو از اروند می اید مگر
اگر بتوانم دلی را از شکستن باز دارم ؛ بیهوده نزیسته‌ام ! اگر بتوانم رنجی را بکاهم یا دردی را مرهم نَهَم یا مرغکی رنجور را به آشیانه باز آورم ؛ حاشا حاشا ، که بیهوده نزیسته‌ام !
راهی برای بی خیالی در پاییز نیست وقتی عشق را از سینه ام کنده اند و جایی برای گذاشتن مرهم نگذاشته اند که بتوانم برای ادامه زندگی دوست داشتن را امتحان کنم در پاییز مدام یادی از خاطره ای بر زمین می افتد و مجال نمی دهد آرام بنشینم راه...
یه وقتایی چقد کم میشه مرهم همون وقتا که درد دل زیاده یه وقتایی میخوای دیوونه باشی میبینی توی شهر عاقل زیاده
مرهم جان من تویی
دختر که باشی مرهم مادر میشی عزیز پدر میشی راز دار برادر میشی نفس شوهر میشی اما عمه که میشی کلا به فنا میری!
مرهم زخمهای پاییزم لبریز از سکوت برگها
مرهم حال دلم باش طبیب ماهر من
دل که تنگ است کجا باید رفت؟ به در و دشت و دمن؟ یا به باغ و گل و گلزار و چمن؟ یا به یک خلوت و تنهایی امن دل که تنگ است کجا باید رفت؟ پیر فرزانه مرا بانگ برآورد که این حرف نکوست ، دل که تنگ است...
زخمی که بر دل آید مرهم نباشد او را
عشق گاهی زخم و گاهی مثل مرهم میشود عشق گاهی ننگ و گاهی، رقص پرچم میشود عشق گاهی شوکران تلخ و گاهی چون عسل گاه شیرین می شود ، گاهی پر از غم میشود……
