متن موج

موج

من آن موجم روی دریا که غوغا را نمی فهمم
توآن سنگ صبوری چونکه توفان را نمی فهمی
من آن دیوانه عشقم سحرگاه را نمی فهمم
تو آن خورشید تابانی شبانگاه را نمی فهمی
من آن مستم شراب ناب هستی را نمی فهمم
تو آن انگور از جنس بهشتی...

در دریای متلاطم افکار
راه رفتن ارامت
بر روی شن های ساحل ذهنم
ارامش می آورد

نوازش دستانت را
به موج هایم بسپار

تا موسیقی قلبم
تورا بنوازد

ای آدمها که بر ساحل نشسته، شاد و خندانید!
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید
از خیال دست یا بیدن به دشمن...

چشم وا کردم از تو بنویسم
لای در باز و باد می آمد

از مسیری که رفته بودی داشت
موجی از انجماد می آمد

این همه راه آمده ای که سرت به سنگ بُخورد ؟
دریا
آنقدَر تنهایی که دنبالِ موج راهی شوی...!

شعر : حادیسام درویشی

دل تنگم هوای
تورا به سر دارد
چگونه قایق احساس را
به دریای بیندازم
که موج موج
بی تفاوتی تو در آن میخروشد...

دریا

به دلتنگی ساحل

موج و صدف می بخشد

تو چه بخشیدی

به سکوت این شب ها

جز حسرت و آه

تو باد بودی ،
من موج ...
و من مدتهاست
که آرامم !

بمان برای ما
که تنهایی چشم هایم
جلوی دیدم را نگیرد ..
تو از ابتدای بودنت ،
موج های بی پروایی را به قلبم اوج میدهی
که کاش دریا نداند..

دوست دارمش ...
مثل دانه ای که نور را ، مثل مزرعی که باد را
مثل زورقی که موج را ، یا پرنده ای که اوج را
دوست دارمش ...

️️️

از بس که زمان شمرده ام، غمگینم
خود را به غمت سپرده ام، غمگینم
درد تو به جان شعر من افتاده
من موج به صخره خورده ام، غمگینم

ساده از چشمانم عبور نکن
دیده ای چگونه نگاهت می کنم؟
تمام حرف دلم در چشمانم موج می زند
چشمانم بیداد می کند
که تو را می خواهم️ ...

ساده از چشمانم عبور نکن
دیده ای چگونه نگاهت می کنم؟
تمام حرف دلم در چشمانم موج می زند
چشمانم بیداد می کند
که تو را می خواهم ...

دوست داشتنت
اندازه ندارد!
پایان ندارد!
گوےی بایستے بر ساحل اقیانوس و

موج هاے ڪوچک و بزرگ مڪرر را
بے انتها، بشماری...


️️️

سال هاست از گوشه ی چشم
شن می ریزد
آنقدر که خانه
به بیابانی خشک
بدل شده است-

از دست های تو
موسیقی آبی آب را شنیدم
تو بر بالای یک موج نجیب
به خانه ام رسیدی
و ضربان قلبت را
مثل مروارید بر گردنم
آویز کردی
مرگ را
از...

کنار صخره و موج
به دنبال سکوتم
آه!
سکوت من توفانی است

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست...

جوان، آهنین پنجه، زرّین عقابا!
که خلوتگهِ مِهر را
بر ستیغِ دماوند
به دامان گرفتی
و حجمِ طبیعت
به زیر پَر و بال هایت نشسته
کنون از دِژِ اوجِ صخره
نگاهی بیافکن
به لغزیدنِ موج های پُر از چین
که سیمینه تَن سوی ساحل روانند
و چون آذرخشی
فرود آی...

همه پهنای دلم موج به موج عشق توست
کاش از دست تو یک قطره محبت بچکد

دوست دارمش
مثل دانه ای که نور را
مثل مزرعی که باد را
مثل زورقی که موج را
یا پرنده ای که اوج را
دوست دارمش


️️️

ادامه ی چشم های تو...
می شود دریا...
می شود اقیانوس...
و من قایق بی پارویی که...
موج به موج...
غرق توام !....

دوست داشتنت شیرین است
مثل ماسه هاے کناردریا
که هیچ وقت از لمس
موجهاے آبے خسته نمیشوند
بیا باهم قراربگذاریم
هرروز مهمان خیالم باش
من براے لمس نگاهت
موج موج دریا میشوم.️


️️️

همانند
موج
به آغوش می‌کشانم؛
ساحل تنهایی را...

آغوش تو آرام کند موج دلم را