. خنده ات دستی ست که مرگِ مرا هر روز دورتر می اندازد...
چشمانت شروع حادثه بود حادثه ای که منجر به مرگ شد! مرگی که درون چشمان تو اتفاق افتاد و مرا برای همیشه درون چشمانت دفن کرد!!
تو شیرینی چو سیگاری که قبل ازترگ می چسبد پر از سم نفس گیری، که باشی مرگ می ارزد!!
آه...جوانی ام چه خویشاوندیِ نزدیکی با فرسودگی داشت بی بیداری مرگِ عمری را دیدم که رنج هایش دراز با لبخندی کوتاه و غم هایی بس جادار بود.
گاه می اندیشم خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟ آن زمان که خبر مرگ مرا از کسی می شنوی روی تو را کاشکی می دیدم شانه بالا زدنت را بی قید و تکان دادن دستت که مهم نیست زیاد و تکان دادن سر را که عجیب! عاقبت...
این بار عاشقانه هایم تفاوت دارند زندگی می کنند برای نیامدنت، روزی که مرگ با من بخوابد و تو از حسادت بمیری.
مثل ماهی به وقتِ فراموش کردنِ آب، تو را فراموش کردم و مرگ مرا در آغوش گرفته...
دهانت بوی مرگ دارد نگاهت هم تفنگ لعنتی
با یقین آمده بودیم و مردد رفتیم به خیابان شلوغی که نباید رفتیم می شنیدیم صدای قدمش را اما پیش از آن لحظه که در را بگشاید رفتیم زندگی سرخی سیبی است که افتاده به خاک به نظر خوب رسیدیم ولی بد رفتیم آخرین منزل ما کوچه ی سرگردانی ست...
چشم هایش لحظه لحظه از خاطرات ذهن مبهوتم ، کمرنگ تر میشوند ،ومن بی هیچ تلاشی مرگ تمام شادی هایم را هرچند ک دروغین بودند ، به تماشا نشسته ام .شاید این جاست ک می گویند:«خسته ام خسته تر از انکه بگویم چه شده.»
یک فیلمساز حتما نباید رنج بکشد تا رنج کشیدن را نشان دهد، فقط باید آن را درک کند. شما لازم نیست بمیرید تا صحنه ای از مرگ را فیلمبرداری کنید.
فراموش شده ام مثل طنین صداهایی که لابه لای خطوط خانه به گل نشسته است ودیوارهایی که روزی انعکاس شادیها ومهر ورزیها بود اکنون خانه عنکبوتهاست فراموش شده ام مانند غباری صد ساله که بر پنجره ها نشسته و هیچ نسیمی برای دلجویی از پنجره ها نوزید فراموش شده ام...
خداحافظی را بلد نیستم کنار تو تا مرگ می ایستم
پیدایم خواهی کرد هر جور که شده، پیدایم خواهی کرد بی آنکه از کسی نشانی ام را بپرسی بی آنکه شماره ام را داشته باشد می آیی و پیدایم خواهی کرد . جای دوری نخواهم رفت پیدایم خواهی کرد حتی اگر اتاق کوچکی در یکی از شهرهای مرزی کرایه کرده...
از مرگ نترسید از این بترسید که وقتی زنده اید چیزی درون شما بمیرد به نام انسانیت
با مرگ گرفتند و به تب راضی شد سیمرغ دلش به جغد شب راضی شد خرما و خدا را همه باهم میخواست با ترکه ای از جنس رطب راضی شد
اول صدای تیر می آید بعد صدای مرگ... ۲ عشق نامی جز مرگ ندارد و خدا نامی جز عشق این را من می دانم و تو که چاقو را از قلبم در نمیاوری ۳ غم هر روز در چشم هایم تکرار می شد و پاییز هر سال در سیگار با...
بوسیدن چشم را من از کسی نیاموختم یا که با تبسم تو بهشت به نام من می گردد چون زیرا تو اول نور را دانستی و معلوم است این زیرا تو اول دل را دانستی و معلوم است این چون از عادت های روز دور می شوی تا به یاد...
مرگ من یک اتفاق ساده است که همین دیروز از من بیرون افتاد دو سه سیاره به خورشید مانده بود که روز شدم و بین همیشگی شب ها گم ازتو چه پنهان همیشه عجله می کنم حتی وقتی مرغ دریایی از سیاره ای کشف نشده خبر آمدن یک چتر سرخ...
چهار فصلِ زندگی بی تو برایم مرگ بود آرزوی زندگی در فصلِ پنجم کرده ام!
از سالهای سرد بی تحویل می آیم از شعرهای تا ابد تعطیل می آیم من اولین مرگ جهان را خواب می بینم از - ترس مردن در تن هابیل - می آیم گاهی تصور می کنم زهری پر از بغضم یعنی به ضعف کهنه ی آشیل، می آیم! روز تولد...
صادق خان هدایت : انسان ظالم ترین و فاسد ترین حیوانات است به غیر از منفعت و هوا و هوس خود چیز دیگری را نمی بیند ، خودش از مرگ می ترسد ولی سبب مرگ دیگران را فراهم می آورد انسان و حیوان
متن۵۳: میگویند دل نبندیدو عاشق نشوید به آن احمق ها بگویید اگر مرگ دست خودمان شد من هم در تنهایی درونم لذت میبرم!
وقتی که نیستی ماه در کأسه ی آبی که پشت سرت ریختم می افتد و بال بال می زند و دستی بر شانه های تو می گذارم که برگردی ماه که از پشت بام پدر لابه لای البرز جاباز کرده بود بأم به بام حوض به حوض آب به آب...
