متن پاییز

قبل از تو
دلتنگی
«می رسد »
پاییز !
حجت اله حبیبی

پاییز زیبایم !
برگ هایت را زردتر کن تا تکرارم شود سبزی و شادابی را ، زردی و بی تابی در راه است ؛ و باز تکرارم شود که اندوه پاییز هم ماندگار نیست .
دل انگیزترین فصل خیالم !
برگ هایت را قطره قطره ببار تا خاطرات تلخ و...

مرثیه خوان بهار می آید
--پاییز!
با برگ ریزانش...







زانا کوردستانی

عاشق فصل خزانی؟ من خزانت می شوم
با همه بی رنگی ام، رنگین کمانت می شوم

تکیه کن بر شانه ام هر قدر می خواهی ببار
با همه بی جانی ام، آرام جانت می شوم

در زمان جنگ بین عقل و دل پیشم بیا
بی چماق و اسلحه من پاسبانت...

بهش گفتم :نمیدونم چرا حال و هوای پاییز تو سرم پیچیده؟!
هنوز نه برگی افتاده از درخت، نه قاصدکی که نشونه ای از پاییز برام بیاره!هنوز اونقدر زود خورشید غروب نمیکنه که روز های من انقدر تاریک شده، شب هام طولانی
گفت؛شاید بهارتو جایی گم کردی.

✍سارا عبدی

تو چه باشی چه نباشی دل من می لرزد، مثل بیدی که به پاییز سلامی می داد. حجت اله حبیبی

بیخود مته به خشخاش دلگیری اش نگذارید
پاییز را بد نام کرده اید!
فصلی که مهرش را پیشوازمان بفرستد و
یلدایش را بدرقه مان،
کجا میشود بد باشد؟!

شاخه ی تنهایی

که هر روز

چند پرنده می زاید و

آسمانم  را می لرزاند

می کشد سایه ی قدیمی را

بر صفحه ی کاغذ

به دیدنم که آمدی

ترکه ای انار بیاور

تا شلاق شود بر دستم

باید اسمت را با لهجه ی

پاییز بنویسم...

رویاسامانی
۱۴۰۲/۴/۲۶

بهار میرسد اما هوا غم انگیز است
هنوز کوچه پر از خاطرات پاییز است

غبار روبی اسفند روی دست بهار
چقدر خاطره ی مانده  پشت هر میز است

چقدر خاطره ی رفته دود شد اما
نگاه سرد زمستان، هنوز هم هیز است

کنار این همه دلشوره های فروردین
دل تکیده...

تو عطر سیب سبزی
رو گونه های پاییز
خدا تو رو به من داد
کجا تو می گریزی


فیروزه سمیعی

عطرِ گل و باران و ترانه کافیست

دنیای من و تو عاشقانه کافیست

لبخند بزن، رسیده فصل پاییز

یک صبح قشنگ و شاعرانه کافیست

بادصبا

Arash:
پاییز رفتو.....
طاقی به بلندیهای صدای یلدا را آماده کرد روبروی ورق زدن.....
و از تبسم سفیدها!...چارچوبی برای دیدن ....
نگاهی زده شدن در ژرفای برف
و دور نگاه کردن ....
و یاد اشکهایی که نمی دانی از سفیده برف است...
یا گرمایه چشمی که فقط نگاه به سیاهی...

فال حافظ ندهد پاسخ دلتنگی من را
حال من را فقط از حضرت پاییز بپرسید

پاییز ،بهار من است...
پر از بهانه برای شروع...
پر از رنگ برای خوشبختی...
و پر از عشق برای زندگی است...

آیینه ی بی غبار دارد باران
صدپنجره انتظار دارد باران

صبحی اَبری،درایستگاه پاییز
باچشمانم قرار دارد باران.
رضا حدادیان
از مجموعه رباعی سرقرارباران

دارم گله ای از تو که دنیای منی

دل دل نکن ای یار تو زیبای منی

من منتظرم با همه ی خاطره ها

پاییز شده بیا که رویای منی

بادصبا

گل یاس و نگاه عاشقانه

هوای دل پر از شعر و ترانه

بیا ای عشق! مهمان دلم باش

که پاییز است و فصل شاعرانه

بادصبا

خواب دیدم که آمده ای
پاییز بود و زوزه ها داشتند خانه باد را
از جا می کندند.

شب از کاسه اندوه،
برای آسمان می برد
و من/
زیر نور بلند شمعدانی ها
انگشتان شعرم را
در خون می شستم.

تو آمدی!
دنبالم می گشتی
در همان شعری
که گمت...

تو چون کوهی و عاشق، همچو مجنون

و من ، لیلا تر از لیلای دلخون

شده پاییز و فصلِ شاعرانه

که بی تو شاعرم با قلب محزون

بادصبا

حقیقت این بود..!
خوب موقعی دیدمت،
وسط پاییز
آنجا که همه رنگ عوض کرده بودند
تو
قشنگترین
اتفاقی بودی
که افتادی

پاییزتمام تنش راخالکوبی کردشایدبرای تابستان وبهارخط ونشان کشیده
ب.بامداد

پاییز میشود روحم
وقتی کنارم خوابت میبرد
ولی من هنوز بیدارم


آروین شاه حسینی

دوباره باز پاییز اومد و برگارو چید
دوباره باز فصلِ سرده سرما رسید
دوباره باز، دوباره باز
یه حس عجیبی داریم انگار که نمیرسیم
یه بار دیگه پلکات داره میگه
چشمات خواب و خمار انگار داره میره
یه جای دیگه قصه داره میگه
یه انتظار شدید یه اشتباه دیگه
من...

خیابان هاوُکوچه ها،بوی پاییز را می داد ومن بی صبرانه منتظرِ آمدنش بودم!...پاییز رسید،امّا او نرسید!؛باران آمد،امّا او نیامد!نمی دانم،ولی شایدهم او ازمسیرِ بهار رفته بود ومن هنوزدرفصلِ خزانِ رفتَنَش معلق مانده بودم!.

نویسنده:مهدیه محمدیان