باز هم سوژه ی اشعار غم انگیز رسید... با دلی خسته و از حادثه لبریز رسید... . فصل فرماندهی غم،به طبیعت شدوباز... امپراطور زمان حضرت پاییز رسید...
پاییز عجیب است! یک دلتنگی و هیجان عجیبی دارد.. مثلا با اینکه دوست داری سرسبز باشد و درخت ها پربار اما حسی ته دلت می گوید..نه! زرد و نارنجی اش قشنگتر است.. یا مثلا وقتی دوست داری هوا آفتابی و گرم باشد اما ته دلت هوای ابری و بارانی را...
وقتے تابستون با اون همه گرما تموم میشه و پاییز از راه میرسه اوایل چون هنوز یکم از ته مونده هاے گرماے تابستون مونده ، بازم میشه لباس خنک پوشید... میشه نوشیدنیاے خنک خورد... هنوز درختا برگ دارن ، هنوز نفس میکشن... اما هرچے بیشتر میگذره میفهمے دیگه نمیشه لباس...
" تقدیم به خانواده شاعر خوب گیلان،زنده یاد سیامک یحیی زاده و خانواده داغدار راحت طلب" ا پائیز للایی جا بهار اگه واخوابا بو تی سرخه گول،تی چومه ور سیایی امرا قابا بو اگه اوپیچسه بشو،بشو تا آسمانه تان تی خون بخورده دیله مئن،واسوخته خون،الابا بو اگه اوخوس اوخوفته...
حَبسم درونِ خاطراتِ خیس و بارانی مثلِ نگاهی تا ابد، مبهوت و پنهانی پاییز هم من را نمی فهمد ولی انگار تو تلخیِ این فاصله را خوب میدانی احساسِ سردم را به دستت قاب میگیرم تویِ نگاه خسته یِ این شعرِ طوفانی من سیب سرخ گونه ات را دوست میدارم...
عاشق که باشی ، پاییز که باشد ، باران که ببارد ، انار که هیچ ... سنگ هم اگر باشی، دلت ترک میخورد ...
من و پاییز قراری داشتیم او برگ هایش را بریزد و من غم هایم پاییز به قول خود عمل کرد برگ های درختان یکی زرد یکی قرمز یکی قهوه ای یکی نیمه سبز ریختند اما دل من غم هایش نریخت بلکه بیشتر شد چون تو نیامدی آی... دل من .
بوی دود چوب باران خورده می آید از درون جنگل پاییز است وبرگ های عاشق از سوی آسمان به زمین می ریزند تا که بسازند فرشی زیبا در جاده منتهی به عشق وتو پای گذاری روی آن ومن در انتهای جاده لحظه ها را می شمارم تا که دیداری داشته...
پاییز گاهی مثل یک شعر تلخ است میچلاند قلبت میریزد برگت میگریاند چشمت گاهی هم چون مشعوقهء دلربایی است از راه که میرسد عشق دوباره جان میگیرد تا زمزمهء نسیم در بزم رنگها عاشقانه به تماشا بکشاند و نوازش کند خستگی هایت دلتنگی هایت شکستگی هایت حتی گاهی با تلخی...
"تو پاییز نه بیاید نه برید رفت و آمدتونو بزارید واسه فصلهای دیگه اصلا حالی به حالیه این فصل انگار تو این فصل اگه تو زندگیه کسی میاید واسه همیشه میشید گوشه ای از زندگیش ، حتی اگه نمونید تو پاییز هم دیگرو تنها نزارید روزی هزار بار میمیره اونی...
هر چه ستاره هست،بر زمین ریخته پاییز...
خوشم می آید از شبهای پاییز که می بارد درآن بارانِ یکریز! خوشم می آید از آن گفتگوها هوای گم شدن در جستجوها هوای مهربانِ مِهر ماهی سبک تر از هوای صبحگاهی هوای ابریِ آبانِ آبی شبیه ِ رنگ نارنج و گلابی! ببین! آواره ی یک جای دنجم اسیر گندم...
باران باران شقایقم خواهد کرد با شورش خود موافقم خواهد کرد هرچند که رفته بودم از بستر عشق پاییز دوباره عاشقم خواهد کرد
دیدنیست چشمهای منُ هوای پاییز ، رخ به رخ در دلم سوز تو و نفسهای من ، بی قراری یک دل و نا گفته های نَفَسم ، آخ که عجیبست این هوای زیادی خوش... چشمهای تو و بغض نگاهم ، این نفس قطع نمی شود هوایی که تو را جاری...
پاییز دوست داشتنی است، چون تو دوستش داری مثل باران که زیباست، چون تو زیبایی
شیرین تر از جانم.. پاییز رسیده است...فصل نوبرانه های نارنجی... فصل هم آغوشی خاک و باران در کوچه باغ های کاهگلی...هنگامه یِ جامه دراندن انارها شده و هوا آنچنان ملس است که همه را هوای عاشقی برداشته...و دریغا از پاییز برای منی که عاشق تو هستم...دریغا از این کوچه ها...
پائیز همینکه مرا زائید برگ هایش ریخت
بویِ نگاهت.... نشسته ام؛ کنار جاده یِ پاییز هر برگی که راهیِ زمین می شود؛ دلم را پرواز می دهد؛ به آسمانِ خیالت کاش بیایی تا دوباره انگور ها از مستی لبریز و انارها ترک بردارند.. بویِ نگاهت زیباترین شعرِ پاییز است... زهرا فتح الهی پرشه( ریسن)
پاییز که آمد به قلب من سر بزن شاید برای دلتنگی برگریزان دیگری نباشد.. .
بغض که می کنم پاییز می شود به یک باره... اشک هایم شبیه برگ های زرد می ریزند و جهان را سرد می کنند. درست همان لحظه است که باید لباس گرمت را بپوشی تا از سرمای چشم هایم در امان بمانی... علیرضا سکاکی
پاییز رخصا دره ولگان مئن میز پیرابو تاسیانی جا دوتا ایستکان چئیی ایتِه مرِه ایتِه تی نئسایی رِه... خاطره ن دود کونه ده می لبان سر پاییز/ می رقصد/ میانِ برگها/ میز/ پیرشده از دلتنگی/ دو استکان چای/ یکی برای خودم/ یکی برای نبودنت.../ خاطره ها/ دود میشود /...
بچه که بودم دلم می خواست زن یک قناد بشوم. بزرگتر که شدم دلم می خواست فقط عروس بشوم. یعنی آن لباس پف دار سفید را بپوشم با یک دسته گل بزرگ، اما بعدش شوهرداری نکنم. بزرگ تر از آن هم که شدم دلم می خواست با یک کت و...
بیا و کمی عاشقم باش بخاطر خودم نمی گویم حیف است پاییز هدر میرود
ببین برگ هایی که تا دیروز دست مان به آنها نمی رسید، امروز چگونه زیر پای مان "له" می شوند!
