متن پدر

پدرم دریاست و مهرش بی انتهاااا


نویسنده المیرا پناهی درین کبود

پدرم ساقی نبود،ولی خیلی برام عرق ریخت

به یاد دارم وقتی بچه بودم خودکارهایش را دزدیدم و تمام خودکارهایش را بوسیدم. وبعد خودکارهارابردم وروی تخت لالاکردم وخوب آنهارا بوییدم تمام خودکار عطر پیراهنش رامیداد
وقتی بابا آمد خانه ازمن پرسید چرا لب هایم آبی شده،ومن گفتم خودکارهایت رابوسیدم والان هم خودکارهایت خوابند
وبا همین یک جمله تاآخر...

پدرم در کودکی به من آموخت؛ خوشی کوتاه مدت است قدر آن را در لحظه باید دانست، نمی دانستم خود پدر یک خوشی کوتاه مدت است.
مریم بیانی
۱۴۰۳/۰۱/۰۵

وقتی پدرِ آدم فوت میکنه
مثلِ این میمونه که
یه دنده از پشت تو برداشتن
همیشه جاش خالیه

_سینمایی حکایت دریا

من اولین نگاهم که به جهانِ هستی افتاد
در آغوشِ مادرم بودم
اما ،کمی آنطرف تر
مردی صورتحسابِ بیمارستان به دست
این طرف و آن طرف می دوید
من اولین بار که یک متر از جهان را پیمودم
دستم میان دستانِ مادرم بود
اما روبرویم مردی عاشقانه نامِ مرا میخواند...

پاییز آمد
اینجا بادهایِ خفیفِ پاییزی وزیدن گرفت
خاطراتم زنده شد
و من را به یادِ چشمانِ بی پناهشان انداخت
منظره ای زیبا می بینم
و صدایی که در دره طنین انداز بود
این آخرین پاییزی بود که
چهره ی پدرم را می دیدم
با اینکه شکسته بود
اما او...

پدر عزیزم، روزت مبارک
تو که عشقت چشمان ما را درخشان می کند
تو که همواره با مهربانی ما را تقویت می کنی
مانند یک نور بزرگ و پر انرژی هستی
روزت مبارک، به پدری که گران ترین نعمت زندگی ماست

خداوندا! سفرهای پدر را
هماره، بی خطر کن؛ بی خطر کن!
چون او، بی حد، به فکرِ خانواده ست،
خودت، کارِ پدر را پرثمر کن!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

سحرگه که: همه، در خوابِ نازند،
پدر، فکرِ نیازِ بچّه ها هست؛
اذانِ صبح، بعداز یک نیایش،
مهیّای سفر، از دل سَرا هست...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

گلِ دستانِ رنج آلوده ی او،
نشان از کارهای سخت دارد؛
و با کارش برای خانواده،
رفاهِ بیکران را می نگارد...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

پدر، فهمانده این را، با تلاشش؛
که باارزش ترین، کانِ وفا اوست...
برای حسّ نابِ زندگانی،
دل انگیزان ترین، صوتِ صفا اوست...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

پدر؛ مثلِ شکوهِ کوهِ امّید،
پناهِ پایدارِ خانواده است؛
نمی پاشد سرایی که: ستونش،
اَبَرمردی سترگ و، بااراده است...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

نخستین قهرمانِ قصّه ی مِهر،
دلِ پیوسته پرغوغای باباست؛
میانِ قصّه های قهرمانی،
«حماسه»، با «پدر» سرشارِ معناست...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

می گویند: «آدمی؛ آه است و دم...»
می گویم:
«در آن گاهی؛
که نگارگرِ آفرینش،
*آدم* را
از *آه* و
*دم*
نقش بست،
دانستم:
پدر،
نخستین قهرمان قصّه ی درد است...»
زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*

پدر
تنها مالکِ استوارترین قدم ها
پابرجاترین تکیه گاه ها
و برقراترین آغوش هاست...



روز پدرهای عزیز و باگذشت مبارک😍❤️
سایشون مستدام 🤍
روح پدران آسمانی شاد 🤍


_نسرین هداوندی

پدر دستاش پناهه
تو قلبم پادشاهه
پدر خورشید خونه
پدر یه سایبونه
پدر یه قهرمان تو قصه های بچگیمه
پدر عطر نفس هاش دونه دونه زندگیمه
آخ که زندگیمه
تورو جای خدا نه
تورو بعد از خدا من
قد عشقای عالم میپرستم میپرستم...

_برشی از ترانه

گر به دنبالِ محبّت های نابی تو، بدان:
مهرِ مادر؛ یا پدر، خود، پرتوی مهرِ خداست!

ارزشِ دُردانه ی ناب و، سترگِ مهر را،
قدر می داند دلی که: در رگش، خوبی، رهاست!

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)، برشی از یک غزل.

جانم به ماتمت رود از تن به در ولی
داغ توام نمیرود از دل به در پدر

جاده آن دَم که تو را از من ربود
جانِ زندگی زِ جسمم پَر گشود
(برایِ پدرِ آسمانی اَم)(شیما رحمانی)

وقتی پدرم را دیدم فهمیدم بدون شک فرشته ها مرد هم هستند.

جای خالیِ بعضی ها درد می کند
مثل پدر
مثل مادر ...

مگر چه خواسته بودم از دنیا
شانه های پدرم را
که تا ابد بهش تکیه کنم

رعنا ابراهیمی فرد

✍🏼‏ ‎ ‎ ‍ ‍ ‍ ‏ ‎ شعر آغوش تقدیم به آغوش امن زندگیم، پدرم:

آن جام بلورین، وسط حوض نشان بود
چون آب حیاتِ گلی از شاخه رهان بود

ای مهر دلت رهزن غم در بغل نور
احساس در اندیشه ی تو، مهرِ وزان بود

آغوش تو مفهوم...

✍🏻 غزل پدر
تقدیم به یار جانم، پدرم:

«آن نیستی که رفتی، آنی که در ضمیری»
مرغی بُدی تو نالان، در قالب اثیری

آزادی ات فغان بود، جسمت چو ناتوان بود
روحی که خسته گردید، چون در قفس، اسیری!

دیدم صدا زدی که در روی من گشایید
پاسخ برآمد اما،...