متن چشم

لب فروبند !
یک جفت قناری
در چشمت
آشیان کرده است.

رضا حدادیان

تیر اندازی ماهر
از پشت پرچین چشمش
قلبم را نشانه گرفت و
آتش !

رضا حدادیان

چشمم چو به چشم خویش چشم تو بدید
بی چشم تو خواب چشم از چشم رمید
ای چشم همه چشم به چشمت روشن
چون چشم تو چشم من دگر چشم ندید

نفس، کز گرمگاه سینه می آید برون ،ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است،
پس دیگر چه داری چشم ؟
ز چشم دوستان دور یا نزدیک...

پلکی بزن از دایره ها شعر جدیدی بنویسم
پلکی بزن و باز طراوت بده باغات هنر را
در حلقه اشکت همه معنی من در خطر سیل
با عشق تحمل بکن و دفع از این مرد خطر را

گهواره ایماژ و حروف و کلمات است برایم
اینقدر تکانش نده خوابش ببرد...

امشب وقتی که دوباره به ستاره ها نگاه میکنم، وقتی دوباره با ماه حرف میزنم، وقتی که دوباره به صدای آسمون گوش میدم یاد تو می افتم و این یعنی هنوز به شدت عاشقتم..

هر گَه که چین عشق را با تار گیسو می کشی
این جان بیمار مرا این سو و آن سو می کشی

هر گه شکوفه میزنی بر خرمن آن شال خود
گویی دل بی صاحبم تشنه لب جو می کشی

با سیل زیبای تنت دیدم سراب باورم
این عاشق سرگشته...

زلف سیاهت
بر آستان دلم ، دلربایی می کند...
پیچک اندیشه ام
در سودای چشمت ، جان نثاری می کند...

بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

نُت زیبای چشمهایت

بی کلام می نوازد آغوشم را
.
.
بهزاد غدیری شاعر کاشانی

تو را میان شعرهایم
گم کرده ام
دیگر نور نگاهت
لابلای بیت هایم نیست
بیا که من برای نوشتن
فقط از چشم های تو
الهام می گیرم


مجید رفیع زاد

شده از ناله ی تو خون بچکد؟
شده با آه دلت گریه کنی؟
چکنم با این غم...؟؟

شده از درد بخندی که نبارد چشمت؟!!
من در این خنده ی پُر غصه مهارت دارم

بهزاد غدیری شاعر کاشانی

مست مستانِ نگاه چشم مستت شده ام

نکند در چشم شراب ارمنی داری تو!؟

ارس آرامی

مستم زدو چشم نیمه مستش

وز پای در آمدم ز دستش

یک کوه نمک نذر دو چشمان سیاهت

ای جان و تن و دیده به قربان نگاهت

این رسم بُتان نیست فنا کردن عاشق

یک عمر بمانم نگران چشم به راهت !!؟

بهزاد غدیری شاعر کاشانی

چشم تو از کهکشان راه شیری سرتر است

پیش چشمان تو یاس و ناز و مریم پرپر است

من نمی دانم چه رازی بین عشق و اسم توست

اسم تو از هرچه زیبا دیده ام زیباتر است

بهزاد غدیری شاعر کاشانی

روی در روی و نگه بر نگه و چشم به چشم

حرف ما و تو چه محتاج زبانست امروز

خفته در خوابند مرده های بو گرفته ی شهر
در چارچوب قبور لمیده اند به فکر فردا

فردایی می رسد دوباره خاک کفن را می تکانند
قدم می زنند بی صدا تا شبی بی روح فرا رسد

فریاد می زنم بشنوند شاید پژواک صدایم را

باز کنید چشمهایتان را
باز...

آنقدر چمشهایت زیباست
وقتی به آنها نگاه میکنم
محوتماشا می شوم
غافل از اینکه بدانم چه رنگ است
رنگین کمان چشمهایت
هوش از سرم برده است
جانا تویی و بس

مثل یک ساز شکسته از صدا افتاده ام
نغمه ها دارم ولی بی ادّعا افتاده ام

ارزش دل را مسنج از ظاهر بی رونقم
مثل گنجی در دل مخروبه ها افتاده ام

ای طبیب قلب تبدارم مکن بیهوده سعی
نوشدارو را رها کن ، از شفا افتاده ام

مانده ام...

بوی گندمزار مویت آسمان را هم گرفت
برق زرین نگاهت ، آشیان را هم گرفت

بر فراز کوه احساسم نشستم ناگهان
آتش احساس تو بال زمان را هم گرفت

از عبوس چهره ات باران سرازیر است و بعد
چشم های خسته ی رنگین کمان را هم گرفت

باغ هم در...

مثل باران بود چشمانش دعایش را بخوان
ربنای دستهایش ، «آتنا»یش را بخوان

قول داده با خودش هرگز نگوید درد را
معنی چشمانِ غمگین و صدایش را بخوان

سینه اش لبریز درد است و ندارد مرهمی
بین این فوج دروغین ، آشنایش را بخوان

بغض صد ساله گلو را تا...

ژوزه ساراماگو:

من عمرم را با نگاه کردن در چشم مردم
گذرانده ام، چشم تنها جای بدن است که
شاید هنوز روحی در آن باقی باشد!

دائم خیسه دوچشام آهای دل عاشقم بامرورخاطرات میخوای بشی قاتلم

چشمانت عطرِ نمِ چاه را دارد؛
نگاهت سرد و مژه هایت خیس.
مشکی، عمیق
اما؛
بی منظره است!

- کتایون آتاکیشی زاده