عازم کوچه معشوقه شدم، خواجه پیر ، حذر داد که سر می شکند دیوارش ، گاه باید به سر از کوچه معشوقه گذشت ، بگذار تا که سرم را بشکند دیوارش ! ارس آرامی
گاه باید به سر از کوچه معشوقه گذشت ،، بگذار تا که سرم را بشکند دیوارش ارس آرامی
من ندارم آن صبر حافظ شیراز را ،، غلط می کنی از کوچه معشوقه ما...! ارس آرامی
بیا مثل زمستان باشیم. که کولاک را به نیامدن قسم می دهد اما در انتظار معشوقه اش؛ گریه های دلتنگی، شبانه هایش را خفه می کند. بیا مثل او باشیم... نه جدایی قاصدک ها را باور کنیم، نه قصه رهایی برگ از پاییز را. بیا مثل او عاشق باشیم... آنقدر...
دستانت حاشیه اند در پیراهن زنی که تو را دوست دارد و ندارد وقتی با دکمه های پیراهنش قرار تازه ای نیست کلافه می شوی با لب های این معشوقه ی کوچک لاغر سیگارت قرار تازه ای بگذار خاطره ی هر سیگاری را از دهانت بر می داری و دل...
عازم کوچه معشوقه شدم، خواجه پیر حذر داد \که سر می شکند دیوارش\ تا زنده کنم یادی از عهد قدیم بگذار تا سَرم را، بشکند دیوارش! شاعر: ارس آرامی
ﺗﻮ ﺟﺎ ﺯﺩﻱ ﻣﻦ ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﺍﻭ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻤﻴﻦ یک ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ !
نا مسلمان اینقدر با موهای خود بازی نکن دکترم گفته برایم بی قراری خوب نیست.!
به نظرم صداقت داشتن بهترین عشقی است که هر کس میتواند آن را به معشوقه اش هدیه دهد.
یلدایی که معشوقه ات در کنارت نباشد یلدا نیست،شب احیاست...! متن: سعید بیات
مردم شهرم همیشه عجول بوده اند همیشه همه ی کارهایشان را با عجله انجام داده اند، چای را داغ سر کشیدند، پشت ترافیک بوق را یکسره کردند، شب را با استرس خوابیدند و صبح را با عجله سمت کار دویدند در پیاده رو به هم خوردند و بَد و بیراه...
با خنده کاشتی به دل خلق، "کاش ها" با عشوه ریختی نمکی بر خراش ها هرجا که چشم های تو افتاد فتنه اش آن بخش شهر پر شده از اغتشاشها گیسو به هم بریز و جهانی ز هم بپاش! معشوقه بودن است و «بریز و بپاش» ها ایزد که گفته...
هر روز بیشتر و بیشتر دوستت دارم با تو دیگر احتیاجی به زمان ندارم تو زمان منی همه ی ثانیه هایم ، دقایقم ، ساعتهایم همه تویی و همه ی روزها روز تواند هیچ کاری ندارم جز دوست داشتن تو و کار تو فقط اینست که تا ابد معشوقه ام...
قصه ی من قصه ی اون آدمیه که خواسته عاشق نباشه و دل بکنه بره، بارها و بارها خواسته، اما نتونسته. اگه یه روزی ام بره، خودشو پیش تو جا میذاره. اون که میره من نیست. یه آدم دیگه ست که من نمیشناسمش. یه آدم جدیده با خلق و خوی...
باران معشوقه ی پاییز است وقتی این همه زیباست نغمه ی رسیدنش ... دلبری کردنش... جانا من پاییز باشم تو باران می شوی؟
و من از طعم لطیفِ خرمالوهای نارنجی رنگ، یک گِرَم مبهم ترم. از گُم شدنِ یک دختربچه در راه برگشت به مدرسه، یک کوچه پاییز ترم. من از فریادهای خسته ی باد در رقصِ درخت های آلوچه، یک وجب سکوت تر و از خانه های کاهگلیِ پهن شده در زیر...
پر شد از غم زندگی ، پاییز جانِ من نیا حالِ من خوش نیست باور کن،نگو دیگر چرا زندگی همرنگِ آبان، خالی از مهرِ تو شد شد سراسر لحظه هایم آذرِ این ماجرا مهر داری؟مهربانی ای بهارِ سوخته؟! بر دلم باید بماند حسرتی بی انتها؟! گرگ بودی در لباسِ میش...
باید برایت لیلا میشدم شیرین میشدم شاید هم آیدا... اما نه!! تو نه مجنون میشدی نه کوه میکندی و نه شعر میگفتی... من اگر لباس تمام معشوقه های جهان را هم بر تن میکردم باز تو عاشق نمیشدی!
اینجا آدم هایی هستند که آرزو می کنند، ای کاش معشوقه شان، کمی دلتنگ شود. کاش در این دلتنگی هم، تنها نَمانند... آدم هایی هستند که آنقدر از همراهِ قدیمی شان حرف می زنند، که به گمانم دیگر، در و دیوار اتاق شان او را بشناسند! مهمانِ همیشگیِ آن ها،...
دختری در من هر روز صبح؛ به وقتِ معاشقه ی شبنم و سبزه ها میوه ی زندگی را در بند بند وجودش به بار می نشاند. چترش را در ایستگاه جا می گذارد تا صورتش با آبِ باران شسته شود... و بی توجه به نگاهِ مسافران؛ به وسعتِ خیالش بر...
فصل نشانه گذاری شده ی کتابم را در مکانی که آغشته به آرامش است، باز می کنم. به دنیایِ خیالی رنگارنگ و شاید سیاه سفیدم وارد می شوم! هر چقدر که پیش می روم عطش و کنجکاوی ام بیشتر می شود. صفحات را ورق می زنم و سفر می کنم...
پاییز همچون شعر کوتاهی ست، با مضمونِ عشق؛ که شاعری روان پریش در شبی بارانی آن را سرود. و سال ها در آغوشِ یک دفترِ کهنه، کِز کرد و خاک خورد! اما نگاهِ معشوقه اش هیچ گاه آن سطر را نبوسید. سبز و بالیده نشد، هلاک شد!
از راننده خواهش می کنم صدای آهنگ را کم کند. قمیشی می خواند «من همون جزیره بودم....» خودم را مشغول می کنم به کتابی که از نمایشگاه خریده ام. صدا را کم نمی کند. یا انقدری که من بفهمم، کم نمی کند. نباید یاد تو بیفتم. امروز که آمدم نمایشگاه،...
گاهی اوقات فکر میکنم دیگر در کنارت سوختن کافی است من بدون تو به جاهایی می رسم که تو در قلب من نتوانستی به آنها برسی ؛ هزاران نفر بهتر از تو هستند در کنارم ولی میدانم اگر آن بهتر از تو هم در کنارم داشته باشم باز هم با...
