متن آینه

امروز در آینه تو را دیدم
هرچه زمان میگذرد
کم رنگ تر میشوم...

از بار اولی که دیدمت، زیباتر بودی!
من سر تاپای وجودت را با عشق تماشا میکردم..
باز آن روسری که بر روی آن، غنچه های فیروزه ای کاشته شده بود، روی سرت گل کرده بود...
خنده های پر از شیطنتِ روی لبانت، بر لبان من نیز نهالی از جنسِ خنده...

هر بارکه باکلاهی تازه می آیی،
شادمانه بر سرم امتحان می کنم.

تو می خندی و
آینه، مات سادگی من۰۰۰

اما دلم خوش است
از این آمدن و رفتن ها
سرم بی کلاه نمی ماند

من آینه ام غبار دارم بی تو
یک سینه ی بی قرار دارم بی تو
من با تو فقط بهار را می خواهم
با این همه گل چکار دارم بی تو؟

چقدر زیباست ...

که در دوره زنگارها

خود را

در چشمان زلالی

همچو یک آینه دیدن .

زندگی مانند آینه است
هنگامی که در آن لبخند بزنیم
بهترین نتایج رابدست خواهیم آورد

زندگی همانند آینه است ، اگر اخم کنید او هم به شما اخم خواهد کرد ، اگر به او لبخند بزنید ، آنجاست که به شما خوش آمد می گوید !

هُرمِ نگاهت
به جیوه های آینه
وفادار تر بود
که اینگونه عاشقانه
ماندگار شد

آینه بهترین دوست من است چرا که وقتی گریه می کنم هرگز نمی خندد.

چه غبار سنگینی روی اینه نشسته است!!
چگونه است...
نمیدانم چندی پیش گردگیری کرده ام!؟
آه ...
ببین شوق جوانی ام کجا رفته؟!
دخترکی که مدام مقابل اینه سرخی انار را بر لبانش طراحی میکرد...
چه زود گذشت!!
نمیدانم شوق جوانی ام را از دست داده ام یا موی سیاه...

سرخی به انار بازگشت
سیاهی به شب
نارون ها سبز شدند
و دریاها آبی
یک زن رو به آینه ایستاد
و جهان را با رنگ
آشتی داد ..

زندگی یک آینه است و ما در رفتار دیگران
بازتاب کارهای خودمان را می بینیم

اسکاول شین
چهار اثر از فلورانس

از آخرین بار که عکست را بوسیدم، بسیار پیر شده ام، ای زنی که غم لبخندش را دوست دارم. از آن آخرین بار، که ازحروف کلمه تراشیدم و به پای نبودنت ریختم، تکه تکه از دست رفته ام، همان طور که شاعری که دوستش داری گفته بود.

هربار به آسمان...

کاش آن آینه ای بودم من
که به هر صبح تو را می دیدم...
می کشیدم همه اندام تو را در آغوش...
سرو اندام تو
با آن همه پیچ
آن همه تاب...
آنگه از باغ تنت می چیدم
گل صد بوسه ی ناب...

بباف بانو
بباف
دلشوره ی حصیر دلت را
بباف بی قوارگی حوصله را
وقتی روبروی صبح می نشینی تمام آینه نفس می کشد
زمین میرقصد
ماه چشمانم کامل میشود
بهار به نیایش تو می آید
ای نسل سبز گیل
ای از تبار آفتاب
میخواهم به تماشایت بنشینم
شعری بباف
تا...

آنقدر به خودم بد کرده ام
که از دیدن خودم در آینه شرمگینم
چقدر چشمهایم غریب نگاهم میکنند
صورتم را ببین چقدر شکسته است
این لب ها چرا لبخند نمی زنند..؟
این زبان چرا روزه ی سکوت گرفته است؟
نه این من نیستم...!
من میخندیدم ؛ حرف میزدم ؛ شاد...

دوست داشتم آینه باشم تا
چهره ی تو به وقتِ شادی، در من نقش ببندد.
یا باران باشم
بر کویرِ ناامیدی ات ببارم،
و قلبت را مملو از نور و امید کنم.
یا عطر موردعلاقه ات باشم،
و تو را تنگ، در آغوش بفشارم!
خودکاری که با آن می نویسی...

حماقت محضِ یک انسان،
آن جا آشکار می شود که
در محکمه ی آینه ها،
از افشای باطنِ خود
امتناع ورزد...

من تو را زندگی می کنم
من تو را می اندیشم؛
همان لحظه که بند کفش هایم را می بندم تا روزم را شروع کنم؛ به این امید که هرچه زودتر به شب ختم شود.
یا وقتی که ظرف های تلنبار شده را می شورم و حواسم به آبی که...

اینکه خودم را
هروقت درون آینه می بینم
یاد تو می افتم،
یعنی چقدر عاشق توام
کجای تنم دنبالت بگردم که نباشی؟

دختر که باشی
میروی جلوی آینه
سراغ لب هایت
صورتی پامچالی ، قرمز آب اناری ، قهوه ای خرمایی
دختر که باشی
جلوی آینه چهار زانو مینشینی و سوار بر قالیچه ای از خیال به سرزمین ناخن هایت فرود می آیی
آبی کاربنی، صورتی نئونی ، قرمز یاقوتی
اما انگار...

آینه را برداشتم
لحظه ای محوخود شدم
چقدر تغییر کرده ام
از وقتی عاشق تو شدم
تارهای سپید مو
پف کردگی زیر چشمانم
رنگ پریدگی رخسارم
تپش تند قلبم
آمدی زندگی ام شیرین شد
اینک هستی اما کمی دور
میدانی؟
چه کردی بامن

دوست داشتم آینه باشم تا
چهره ی تو به وقتِ شادی، در من نقش ببندد.
یا باران باشم
بر کویرِ ناامیدی ات ببارم،
و قلبت را مملو از نور و امید کنم.
یا عطر موردعلاقه ات باشم،
و تو را تنگ، در آغوش بفشارم!
خودکاری که با آن می نویسی...

اسم تو را به سنگ ها گفتم
مشتشان باز شد
هزار کفِ دست آینه
کنار هم
لبخندت را
به آسمان نشان دادند