متن تلخ

می خندم، امّا مثل سیر و سرکه می جوشم
می خندی و مثل همیشه سرد و خاموشم

تا بند ساکَت می نشیند بر سر دوشت
یک آسمان غم می نشیند بر سر دوشم

با هر قدم من در دل خود اشک می ریزم
پیراهن تنهایی ام را باز می پوشم...

تلخ ترین لحظه آن جا بود که لبهٔ پرتگاه ایستادیم اما کسی نگرانمان نشد ...
شاید انقدر ساکت ماندیم که فراموشمان کردند ..!

آخر پائیز بود
شب چله و
باز،
یک قصه ی تازه

داستان ننه سرما...

اما نه
قصه ی آنشب تو
قصه ی تلخ سفر بود..

صبح آنروز
همه چیز زیبا بود
تو میرقصیدی
خورشید هم،
با تمام دردهاش . .
انگار
او هم میدانست

من اما..

،

تو خوابیدی و...

محبوب من!
حرف هایی است همچون لیموشیرین؛
به هنگام نگوییم تلخ می شوند!
مصایبی هم هست که
اگر به هنگامِ پریشانی بازی نکنی
خنده دار می شوند؛
مثل گفتن از عشق وقتی
که مژه هایت سفید شده یا
هنگامی که رو به آخرین غروب نشسته ای ...

این روزها دوست دارم قدری از دنیای مجازی فاصله بگیرم هر لحظه که وارد آن می شوی خبر فوت یک عزیزی را می شنوی. قدری تأسف می خوری که چقدر همه چیز پوچ و بی ارزش شده است. برخی لحظه ها هستند که آرزو می کنی ای کاش می توانستی...

به گمانم جایی میان شعرهایم مرده ام .
همان جا که زور وزن هایش به دلتنگی هایم نرسید.
همان جا که بنیان قافیه اش ویرانی های ذهن آشفته ام را از نو نساخت.
همان جا که آرایه هایش الفبای روح بیقرارم را از بر نکرد.
همان جا که با واژه...

تلخ ام !
تلخِ تلخ
تو اما ،
بخند بانو
بخند و مرا
شیرین کن
ترش که میکنی
آب می افتد
دهان چشمانم

من دچارم به یک ویرانی
و چه تلخ است که نمیفهمی تو
پابماهِ مرگِ خاموش
منم...!

گاهی صدای پای تو می آید
با اضطراب به سمت در می آیم
در را که باز میکنم
بهار آمده
و
تلخ ترین حقیقت این است که
سه فصل دیگر نبوده ایی!

زرد است که لبریز حقایق شده است
تلخ است که با درد موافق شده است
عاشق نشدی وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاری است که عاشق شده است

یک جمعه
تنهایی ات را
به قهوه مهمان می کنم
تلخ تلخ
من
با لبخندم
تو
با حرفهایت
شیرینش کنیم

اخلاقم تلخِ درست
اما شکلات تلخ هم طرفدارای خودشو داره

از تو چه پنهان
گاهی به او فکر می کنم
و مثل کودکی که با سبدی بزرگ
ستاره ها را می چیند
غمگین می شوم
نمی دانم چه کسی به من گفته بود
که ماه درون حوض زندانی نیست
یا خورشید کارش این نیست
اینهمه از کوه بالا بیایید
که...

خوش به حال دل فرهاد که در مدت عمر
مزه ی تلخ ترین خاطره اش شیرین است

ما زندگی کردن را نیاموخته ایم
ما به تعداد روزهای عمرمان
انتظار کشیده ایم
برای رسیدن
فردایی بهتر
آدمی بهتر
دنیایی بهتر.
ما شیرینی لحظه هایمان را
با انتظار تلخ کرده ایم .
ما زندگی را زنده گی نکرده ایم.

و عشقِ یک طرفه...
شاید تلخ ترین
پُر درد ترین
خواستنی ترین
و مقدّس ترین،
داشته یِ یک عاشق باشد،
که میخواهد به اجبار نگهش دارد...!

اگر می شود به آدم های تلخ
دلسوزانه لبخند بزنید
شاید آنها شیرینی کلامشان را
در نقطه ای از زمان
در اتفاقی ناخوشایند
یا به آدمی ناخوب
باخته اند.

خوش به حالِ «حافظ»
که نمی دانست ناشر کیست،
منتقد چیست،
اداره ی نگارش کجاست...
اگر چه سایه ی «امیر مبارزالدین» را بر سر داشت
که چیزی در حدِ «محرمعلی خان» خودمان بود،
اما می توانست رندانه
سرِ او شیره بمالد!
می توانست بی خیال عکس و عسس،
مست کند...

...
بی پرده وقتی داستان از عشق می خوانی
یادم می افتد "ویس فخرالدین گرگانی"

قابیل مرتد می شود در چشم آدم ها
وقتی اصول عاشقی را بد بفهمانی

من را بنوشان از لبان خود"عذاب النار"
لب های تو آیینه "آیات شیطانی"

عمری جهاد فی سبیل العشق را ساده
"لا...

در آغوشِ پر مهرت
کسِ دیگری ست
می فهمم ...
و عطرِ دیگری
بر گیسوانت هست
می فهمم ...
چقدر تلخ است
این تکرارِ وحشتناک
که عشق
اینبار هم بازیچه ست
می فهمم ...
برای من اما، آخرِ خط است
فراموشی
خداحافظ
به هیچ امید دیداری
میفهمی؟؟
هزاران بار دوستت...

دستانم هیچوقت دروغ نمی گویند
وقتی
تنهایی ام را در آغوش می کشم
چقدر نزدیک است
طعم تلخ وگزنده ی
خالی بودن
از تو

عاقبت میهمان یک نفریم

مرگ با طعم تلخ شیرینی

تا بحال شده توی بیداری کابوس ببینی؟
من دیده ام... وحشتناک ترین کابوس ها
توی بیداری اتفاق میافتد
وقتی باید چیزی را از دست بدهی
چیزی که هست و دلت عمیقا میخواهدش
اما تو مستحقش نیستی
وقتی پاسخِ فال هایت
همه برعکس خواسته ات میشوند
و تو نمیتوانی بپذیری
شب...

چه تلخ باشی
چه شیرین!
من از یک ذره ات هم نمی گذرم!