متن خزان

من خزانم حالم اصلأ خوش نیست...

شهر ویران شده ام
کز دل اندوه سر آورده برون
بدنی نیست سری نیست تنی،برگی و حالم خوش نیست
به نسیمی نفسم بند شده ست و به خوابت.. قفسم تنگ
به اندوه پری.. کز تن خود میریزم
و به اشکی..که درون هرسم نیست
من...

می شناسند
مرا از باد و باران می شناسند
مرا از خود گریزان می شناسند

به جرم عاشقی رسوای شهرم
مرا مجنون حیران می شناسند

به چشمت ای گل مازندرانی
غباری از خراسان می شناسند

خزانم بس که لبریز تماشاست
دلآشوب زمستان می شناسند

گذشتم پای تو از خود ولیکن...

حکایت دل ما را
خزان
به گریه نوشت
به چشمه های ترک خورده
برگ های پژمرده...
حجت اله حبیبی

گیسوانت را رها کرده ای در دست باد؛ امان از عطر مویت و آغاز موسم خزان....
مبینا سایه وند

چه میدانی بگو...


ای خزان از عشق بالاتر چه میدانی بگو
رنگ زیبایت چه زیباتر چه میدانی بگو
گیسوانت سنگفرش عاشقان
عاشقان را عاشقی کردن چه میدانی بگو


1401/06/12

آخر عمرت به سر رسید تابستان
بهاری دگر رسید تابستان
بگیر جان مرا ببر در آغوشت
خزان آمد و سر رسید تابستان

ای خزان از عشق بالاتر چه میدانی بگو
رنگ زیبایت چه زیباتر چه میدانی بگو
گیسوانت سنگفرش عاشقان
عاشقان را عاشقی کردن چه میدانی بگو

زهرا کشید چادر خود را به صورتش
با رفتنش بهار مرا هم خزان کرد

این خزان هم آمد و بگذشت و پیدایش نشد
آنکه یک روزِ زمستانی رهایم کرد و رفت

وزش باد شانه می زند
زلفان سبز رنگ تپه ها را

غرش پی در پی
می شکافد ابرهای تیره آسمان را

جاری می کند
ابر روی زمین سیلاب اشکهایش را

و زمین با بوی دلپذیرش
خبر می دهد سیرابی خود را

سرخی، آلاله، سپیدی نرگسان منتظر
ساز برگها، آهنگ دلنشین...

کاش، باران بود وتو بودی و خیابانی بی انتها ،
تا شرح دلتنگی برگ ها را آرام آرام ،برایت روایت ، کنم
که بی تو بهارم طعم خزان دارد و خزانم طعم یخ زدگی قلبم را،
وقتی در به در عشق را گدایی
می کند......
حجت اله حبیبی

با تو هر جزو جهان باغچه و بستان است

در خزان گر برود رونق بستان تو مرو

پاییزان

مرا ببر به تماشا به فصل پاییزان
مرا بخوان به سرآغاز عاشقی، میزان

قدم بزن به خیابان شهر زیبایی
مرا ببر به سر کوچه ی دل انگیزان

  تورا به هرچه انار نچیده ات سوگند
تورا به خاطر آشفته ی بلا خیزان 

بیا و از سر مهر عاشقانه یارم باش...

فاصله من و تو
فاصله بهار وخزان است ، وقتی شکوفه باران است، نیستی ،وقتی برگ ریزان است نیستی.
پس توکیستی ؟! مُردم از این هستی ،بگو: عاشق کیستی؟! که در برگ ریزان چشمانم،نیستی....
حجت اله حبیبی

می بیاور که ننازد به گل باغ جهان

هر که غارتگری باد خزانی دانست

نرم نرمک می رسد اینک خزان
فصل رنگ و آشتی و عشق زمان

جمعه باشد تو نباشی و خزان باشد و من
چه کشنده است فدای تو شوم، رحمی کن

هزار سال در این باغ بی سرانجامی
خزان به بار نشست و بهار بی تو گذشت...

دم دمایِ گذر از خزان است!
و من نمیدانم پنجره ی رنگارنگِ پاییزی دیگر، به رویم گشوده می شود؟!
نمیدانم دیدن آن دریچه ی زرد و نارنجی برایم خیال می شود یا اتفاق!
نمیدانم اما میدانم!!!!
میدانم گر باشم و گر نباشم
پاییز ها می آیند و می روند و...

دلم پشت دیوار خزان ؛ به زمستان می اندیشد
راستی چقدر زمستانیم در همیشه ی جهان

نفرین به شبی که تار کردی
بر قلب منی که خوار کردی

نفرین به دقیقه های دوری
بر من که به خود دچار کردی

یک دفعه نشد بپرسی از خود
با این دل خون چه کار کردی

صددفعه ندیدنش مرا کشت
چشمی که به نام یار کردی

گفتم که به...

سلام
کلید قلبهاست
آفتابی بر زمهریر سینه ها
آنجا که برگ ها
در هجوم صاعقه و تگرگ می گریزند
و مچاله در سراشیب دره ها
سقوط می کنند.

سلام
برق نگاه دوست
گشایش لبخندی بر چهره ها
آنجا که تنهاتر از خزان
بر کولبار تنهایی ات گریسته ای

خزان شد و نیامدی
به لب رسیده جان من

نیامدی و بهز دل
گرفته در هوای تو !

گرفته بوی عطر تو
تمام خاطرات من

نشسته روی دامنم
غبار رد پای تو !

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد

در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت

هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد

زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند

اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد

آنگاه همان زخم، همان کوره...