متن خسته

انگار که کلی دویدم برای رسیدن به مقصدم نفس نفس زدم، عرق ریختم، زمین خوردم، زانوم زخمی شده، پام تاول زده و... اما حالا که به مقصد رسیدم، حالا که بعد از کلی جون کندن و کنار زدن موانع به اون مقصد کوفتی رسیدم می بینم اصن اینی که رو...

دلمان سرشار از درد
و شانه هایمان خسته تر از آن است که این بار را به دوش بکشد

یاسمن معین فر

ببین رفیقم؟!
آدمی که تو این دوره و زمونه سعی میکنه درست زندگی بکنه و آدم خوبی باشه رو باید طلا گرفت و قدرشو دونست
نه اینکه کاری کرد تا از خوب بودنش خسته بشه
مگه چند نفر تو این دنیا هستن که با تفکراتشون دنیا رو به جای قشنگتری...

دیگر آن دیوانهٔ بی تاب سابق نیستم
توبه کردم از گناهِ عشق! عاشق نیستم

شیشه بودم، سنگ ها اما نفهمیدند من
فرق دارم با همه، آیینهٔ دق نیستم

صاف و ساده بودنم را هیچ کس باور نکرد
خالیم از هر سیاست، من مصدق نیستم!

دور باید شد از این خاکِ...

خسته ام از مردم نیرنگ بازِ هفت رنگ

اندکی آرامشم در این جماعت آرزوست

شبیه عابری خسته که مانده در خیابان ها

بدون تو پریشانم بیا ای راحت جانم

مثل سربازی که حینِ خدمتش
گریه کرده گوشه ای در پادگان

خسته ام از هرکسی حتی شما!
خسته ام از هرچه دارد این جهان

□ شاعر: سیامک عشقعلی

آرزوبیرانوند
...
چقدر خسته ام

از نقش های زندگی
سیاه
سفید
گاه خاکستری
از نگاهای سرد
از دست هایی که دور می شوند از مهر
حرف زدن با واژه های
اواره ..که می شکنند
خسته ام
از نالیدن در مرداب
از بالیدن در طلوع
خسته ام
از داشتن های زیاد...

خسته ام با دل زارم چه کنم
شب مهتاب که شد
با تو،نگارم،چه کنم...
وقت صبح وقت اذان
وعده یاران که رسید
با در میکده و بوسه یارم چه کنم
بوسه یار کجا عاشق دلدار کجا
من دیوانه بدنبال نگارم
چه کنم
خسته ام با دل زارم چه کنم...
خسته...

خسته ام خسته تر از هر چیزی

خسته از خستگیِ خستگی ام

ارس آرامی

خسته ام از تمام حسرت های کوچکی که می رسند به نبودن های بزرگ...

خسته ام از گریه ها ی بی صدا
از این همه حسرت بی انتها
خسته از دلخوش به فردا بودنم...
خسته ام از ضربه های بی هوا
داغ دارم... درد دارم... مرده ام...
سفت خوردم من از شل گرفتن ها، خدا...

به حال و روزی گرفتارم که باید چکشی بردارم، میخی را با آخرین جان بر دیوار دلم بکوبم و تابلویی رویش نصب کنم، با گچی سپید آرام بنویسم:« از خوردن ضربه های بیشتر معذوریم، لطفا تا اطلاع ثانوی ما را به خال خود رها کنید!»

این که اطلاع ثانوی کی...

خسته ترینِ هر شب من ام
باربرِ عشق ام
بر دوش ام باری به نام تو
جز من کسی حمل اش نمی کند
اگر رهای اش کنم شاید شانه ام آسوده شود
اما قلب ام درد می گیرد.

حوصلع! سر! 😶
عشق! پر! 💔
چشم! تر! 😢
مخ! رد! 🤯
سر! درد! 🤕
مغز! هنگ 🥴
دل! تنگ! 🥺
خستع نباشی سر نوشت... 😊

‏تو تاکسی بچه هه به مامانش میگفت حس میکنم دارم خفه میشم. مامانش گفت چرا؟ گفت اخه حوصله ندارم نفس بکشم :)
بخدا منم همینطور :)

صحرای وجودم شده مملو از باران
پر شده از برف
صحرای همیشه داغ و سوزانم
سرد شده
یخبندان است
حس مردن دارد
بی روح شده
خسته تر از همیشه
در یخبندان خودش
آرام میمیرد...

چه شود گر ز ملاقات دوایی سازی

خسته ای را که دل و دیده به دست تو سپرد

بچه که بودم هروقت با خدا حرف میزدم
میگفتم خدایا توروخدا نزار بزرگ بشم ،
بزار همینجوری بچه بمونم
انگار تلخی داروهامو زیر زبونم حس میکردم
انگار میدونستم قراره تمام سهمم از دنیا یه تخت گوشه ی بیمارستان باشه
و یه مشت قرصای لعنتی
ولی خدا حرفامو نشنید
یا شایدم...

“تو” با قلب ویرانه من چه کردی؟
ببین عشق دیوانه من چه کردی

در ابریشم عادت آسوده بودم…
تو با “بال” پروانه ی من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشم تو مستم…
خمار است میخانه ی من…چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم؟
تو با حسرت شانه ی من چه...

و من
بسیار به رنج چشم ها می اندیشم
خسته از نبردی تن به تن
آلوده به فراق
در انتظار
در انتظار
در انتظار ...

خسته شدم از قصه هات، از شیرینیِ دروغات
از بازیای را به رات، پشت سر هم کیش و مات

محبوبه خاکباز

خسته ایم،
از به هر دری برای خوشی زدن و،
پیدا نکردنِ چند صباحی حتی دلخوشی!
درمانده ترینیم،
از اینکه اینهمه عادت کردیم به خواستن و نرسیدن؛
از اینکه قلبمان اینهمه بی تفاوت شده به نشدن؛
از اینکه نقلِ هر محفل دو نفره ای شده
دوست داشتن های بی سر...

اگر با سوزش من می شوی جانانه خوشحال
بکش کبریت خود را روی این انبار پوشال
تو حق داری نچینی بنده را از روی شاخه
کسی هرگز نباشد طالب یک میوه ی کال
من و این کوچه های ممتد و دیوار سنگی
مرا یک سایه دائم می کند در کوچه...