شب اشک زهره می چکد برگونه های ماه تلخند خاطره ای خوش که خوش نماند افیون خواب را به کامم چکانده است تصویر سرد دیوار روبرو رویای کودکانه پرواز را خمیازه می کشد تا انجماد خواب و رهایی زین آه بی پناه یک پلک فاصله است هرچند یاد تو بیداری...
بدون عشق موسیقی وجود ندارد، بدون موسیقی، رویایی در کار نخواهد بود و بدون رویا، افسانه ای در کار نیست و بدون افسانه ها، از شجاعت خبری نیست و بدون شجاعت، هیچکس قادر نیست بار غم را به دوش بکشد...
دنیا که به پایان رسید رؤیاها دنیایی دیگر خواهند ساخت و خنده ی تو جای آفتاب را خواهد گرفت
گفتی بمیر ! اینکه تقاضای کوچکیست دنیا برای بودن ما جای کوچکیست ُ از این طرف به آن طرفِ تُنگ میگریخت ماهی به گریه گفت:چه دریای کوچکیست! در خوابهای کودکی ام قصر داشتم حالا ببین که قصر چه رؤیای کوچکیست ای عشق! ای بزرگترین آرزوی من فردای من بدون تو...
با چشمانی باز رویاهایی را می بینم که در سکوت اتاق، ورق ورق شعر می شوند.... برگرفته از آوای ماهوری نگاهت تا اقیانوس آرام آغوشت
من شکوفایی گل های امیدم را در رؤیاها می بینم، و ندایی که به من می گوید: "گر چه شب تاریک است دل قوی دار، سحر نزدیک است" دل من در دل شب خواب پروانه شدن می بیند...
از اینجایى که منم تا آن دورها که تو ایستاده اى عشق به اشتباه میمیرد در رویایى که هنوزم به معناى دور آن پى نبرده ام کاش وقتِ رفتن نمیرفتی . .
دلبندم گاهی با خودم فکر میکنم ای کاش ما دو کولی بیابان گرد بودیم...روزمان با هیاهوی گنجشک های درخت چنار شروع می شد..چایمان را آتشی می نوشیدیم و شالمان را محکم به کمر می بستیم و می زدیم به دل کوه و دشت...کاش ما خوشه چینان ساده ای بودیم که...
من آن آشفته حالی را شبی باز آرزو کردم تو را بین تمام خاطراتم جست وجو کردم شدم لیلا شدی مجنون در این دنیای بی پایان که شب را در خیال و روز حفظِ آبرو کردم دوباره چشمهایم را برای دیدنت بستم برای چشمهای تو، نشستم گفت و گو کردم...
وقتی می گویی شب بخیر.... تمام دردهایم رازیر بالشم می گذارم و با خیال راحت آماده ی پرواز در رویای تو می شوم... ️ ️
درِ اتاق را به امید این که کسی سرزده بیاید و او را غافلگیر کند، مطابقِ معمول باز می گذارد! روزِ تعطیل هفته است و بهنام طبق عادت ساعت نُه بیدار شده است. کسی در خانه نیست تا صدای بذله گویی های آزاردهنده ی او اذیتش کند! تیک تاکِ ساعت...
او عاشق قطار بود ! و من برای رسیدن به رویایش رفتم و به دعا پرداختم ! برگشتم ! انگار دعای من مستجاب شده بود ! و از ان روز به بعد من چشم دوخته ام به ریل های که دوست داشتنی ترین دوست داشتنی ام را برده بود !
تو نه مهتاب و نه خورشیدی و نه دریایی تو همان ناب ترین جاذبه ی دنیایی تو پر از حرمت بارانی و چشمت خیس است حتم دارم که تو از پیش خدا می آیی مثل اشعار اهورایی باران پاکی و به اندازه ی لبخند خدا زیبایی خواستم وصف تو گویم...
محبوبم خواستن همیشه دلیل توانستن نیست...چه خواسته های بی شماری که داشتیم و نشد...چه رویاهایی که پروردیم و بر درخت زندگی مان کال ماند... تو می خواستی خلبان بشوی و دلت را ،چشمت را ،نفست را بسپاری به آسمان، یادت هست؟؟ و من چقدر آرزو داشتم ملوان یک کشتی بزرگ...
صادقانه بگو؛ توی رویاهایت، آنجایی که هیچ رودربایستی با هیچ کسی نداری آنجا که دیگر غرورت یکه تازی نمی کند آنجا که مجبور نیستی تظاهر کنی به هیچ چیز؛ آنجا هم مرا دوست نداری؟!
شب و سکوت و تنهایی از من روح سرگردانی ساخته معلق در کوچه های خلوت شهر شهر را کوی به کوی قدم می زنم پنجره ها را تماشا می کنم در قاب هیچ پنجره ای نیستی پشت در هیچ خانه ای نیستی در انتهای گنگ خیابان نیستی نمی دانم شاید...
آغوش من و عشق تو و لحظه ی دیدار رویای قشنگی ست و اما شدنی نیست ...
دختری باید باشد تا زندگی به احساسی ترین شکل ممکن تحقق یک رویا شود
میان آرزوهایم فقط اسم تورا خواندم بجز تو هر که نزدیکم رسید از پیش خود راندم تو آن عشقی که هر لحظه بیادت گریه ها کردم نبودی در کنارم تا ببینی من چه ها کردم خیالت را نمی خواهم، خودت باید که برگردی چه بی رحمانه عشقم را ندیدی و...
به سال ها بعد فکر می کنم! به زیبایی سپیدی موهایمان. میدانستی؟ پیر شدن کنار تو چقدر می چسبد!؟ اینکه دستانم بلرزند، پاهایم توان راه رفتن نداشته باشند، و کنارت بنشینم و بی اختیار سنگینیِ سرم را روی شانه هایت رها کنم! خوابم ببرد. و رویای آن روزی را ببینم...
بهش میگن خیال همونی که باهاش میتونی همه جا بری؛نه نیازی به بلیط هواپیما هست نه قطار نه اتوبوس نه مترو و نه هیچ چیزه دیگه میتونی یه گوشه از اتاقت بشینی زانوهاتو بغل کنی و تو خیالت همه جا بری همه جا... حتی میتونی اون ادمی ام که خیلی...
تمام شب را با تو قدم زدم در رویای خویش تا شاید پیدا کنم راهی را ، که تو نیز به خواهی بمانی در کنارم آنگاه نشینیم نگاه کنیم آسمان پر از ستاره را وبیابیم ستاره مان ونجوا کنیم در گوش هم ولبخند زنیم و سپس بدهیم به هم دست...
نه... این اختلاف قدیمی راه به جایی نمی برد... حالا بیا که عادلانه جهان را قسمت کنیم؛ آن آسمان آبی بی لک برای تو این ابرهای تشنه ی باران برای من... جنگل برای تو اما نسیم ساده ی عاشق برای من... دریا برای تو رویا برای من... اصلا جهان و...
تردید و ترس دزدان آرزوهای شما هستند ، با شجاعت رویاهایتان را در آغوش بکشید... آریا ابراهیمی
