پریشان را شاعری گفت: وقتی کشید پَر ، شانه ات... شعر: حادیسام درویشی
و کاش هرگز ندانى که بعد از تو رو به جاده ی شمال که میروم نه عطرِ دریا سرشار ترم می کند نه بوییدن ساقه های برنج عاشق ترم نه اندوهِ پر ابهتِ سبزِ جنگل ، شاعر ترم
مگر میشود نوازش نم نم باران را برروی اَقاقی ها و یاس ها وصَد نرگس ِ شیراز و هزاران شقایق ببینی و شاعرنشوی ؟ مگرمی شود اینهمه شادابی و سَرمستی ِ و رقص پروانه ها وناز و لِطافت سبزینه ها را ببینی و عاشق نشوی؟ مگر می شود زیر این...
دستت را به من بده ! می خواهم بِبرَمت دورِ تمام این شهر بِگردانَمت! می خواهم شانه به شانه اَت در تمام ِ خیابان ها و کوچه پَس کوچه های شهر درمقابل هزاران نگاه زُل زده ی حسود، باعشق قدم بزنم و باصدای بلند شعرِ دلبرانه بخوانم تا همه بفهمند...
و روییدن قطره های اشک را از چشمان همیشه مست تو قطعا عاشق تر منم قطعا شاعر تر منم وقتی پای چشمان تو در میان باشد...
احتمالاً ؛ کسی جایی دارد ردیف ردیف شعرهای مرا دور انگشتانش می پیچد و با خود می گوید این زن ها این زن هایِ عاشق این زن هایِ عاشق ِشاعر ! عجیب دیوانه اند . . . **** گاهی دلم مثل ترنج های یک گلیم ِ کهنه ! بوی رنج...
یک بار تو شاعرِ من باش تو عاشقِ من باش وُ مرا دوست داشته باش که من لذت دوست داشته شدن یادم نرود وُ تو، لذتِ دوست داشتن
غرور لعنتی شد پایِ رفتن,گرچه میدانم درون جاده های بی سر و ته,بی توحیرانم منم آنکه برای عشقهای دیگران شاعر شدم امّا خودم یک مصرعِ بی وزن,در اعماق دیوانم شبیه شهریارم,شاعری عاشق بدون تو جوانی رفته و پیرم، ولی نشکست پیمانم شکوفایی نخواه از من,خزان زد شاخه هایم را شبیه...
همین بوسه ها که بوی دهان های مختلف می دهد برای چشم های تو بهتر است. این روزها که شاعر نیستم و آن روزها که شاعر نبودم می دانستم نام زیبای بعضی از خیابان ها، فقط برای فروختن قرارهای عاشقانه خوب است .
دلم تنگ است و می گویی که می دانی چه سود از گفتنش وقتی که می آیی، نمی مانی
رنگ چشات دریای من/ زیباترین رویای من دیروز و امروز بوده ای/ همراه فرداهای من! دستی بکش بر موی خود/ آشفته شد دنیای من روی مه ات پنهان مکن/ بن بست شد راههای من هر جای قلبت حک شده/ تصویر ردپای من یک ارتباط کهنه ای ست/ بین تو و...
آدم وقتى کسى را خیلى دوست دارد همه چیز فرق میکند سر آینه شلوغ تر میشود دست و دلش گرمتر میشود به هر بهانه اى سرش کجِ شانه هاى یار میشود و از همه مهم تر اینکه شاعر میشود شاعر......
مگر می شود بجز تو عاشق کسی شد؟ برای کسی بجز تو خندید؟ ساز زد! شعر خواند! اصلا مگر می شود جز تو برای کسی شاعر شد
شاعر ؟! نه !!!! من فقط کمی از تو میگویم واژه ها شعر میشوند ...
شاعر تویی من فقط راوی چشمان توام ️️️
خبرداری که شهری روی لبخند تو شاعر شد ؟ چرا اینگونه کافرگونه،بیرحمانه ،میخندی؟
تو که نیستی نه شاعرِ ماهری هستم؛ نه خیاطِ خوبی؛ تمامِ عاشقانه ها یم بر تنم کوتاه میشوند
تو که کوتاه و طلایی بکنی موها را منِ شاعر به چه تشبیه کنم یلدا را
در روزگارانی که شیرین خواب خسرو شاه می بیند فرهاد ، تیشه ، بیستون پیکار یعنی چه؟ ما از درون گندیده ایم از آفت یاران! جسم مترسک کنج گندمزار یعنی چه؟ این شعر ، این گفتار یعنی چه این درد پر تکرار یعنی چه وقتی سگ چوپان ده سگ-گرگ زاییده...
خیلی ها شاعرند بعضی اما، خودشان شعرند حرف هاشان، نگاه شان حتا: وقتی به شان فکر می کنی!
پر کارترین شاعر جهان... شب است! با آن همه شعر سپید کوتاه
نه ماه خوابیده / نه شاعر/بوف کنار فانوس
شاعر تویی من فقط راوی چشمان توام
من باید بوکوفسکی می شدم و یا کارور لاجرم امیر آقایی شدم! غوطه ور میانِ کاغذها و نوشته هایِ بی شمارم. نه شاعری به غایت نه کتابخوانی به تمامی، در این میانه یِ تردید و تناقض شعرهایی مرا سرود و من هم شعرهایی را. با این همه اما راضی ام...
