شعرنو

چه فاصله ای است لایتناهی میان......

خواستن و نرسیدن......عشق و نفرت.......

مرگ و شهوت.
وچقدر به هم نزدیکند....نرسیدن وخواستن.........
نفرت و عشق.......

شهوت و مرگ.

و ما متحیر مانده ایم میان فاصله ها و 

فرسنگ ها......دورها و نزدیک ها و.......

رنگ ها و زجر ها....

و سکوتی مبهم و مرموز...

بی محابا مو پریشان کرده ای بر شانه هایت،بیصدا

ترسم از آن روز ندانند شانه هایت،قدر گیسوی تورا

...........................
حسن سهرابی

دل در قفس و تن پَرِ پرواز ندارد

این حافظه بی تو که دگر راز ندارد


در جنگ میان من و چشمان سیاهت

این لشگر بی خاطره سرباز ندارد
..........................
حسن سهرابی

دریچه چشمانت را بگشای

بگذار نگاهت زیبا کند ، این شهر آشوب زده را .

بگذار نفسهایت آشفته کند ، سکوت دلهای

بیقرار را ، در هنگامه همنوازی ظلمت و درد .

نفسهایت را بگذار و بگذر،

در امتداد خیابانهای پنهان شده این شهرِ

غریب.

شاید در پسِ کوچه ای...

گویند

پشتِ اَبری تا اَبد پنهان نمانَد،هیچ ماه

ماه من عمرم به پایان شد،چرا گمگشته ای در پشت ابر.................

حسن سهرابی

من برای رویش یک شاخه لبخند بر لبت

صد تبر بستم به پای کهنه تاک قلب خویش......................حسن سهرابی

سلام بر ذهنی

که در آن اندیشه ی نشر آدمیت جاری ست


آریا ابراهیمی

امشب مرا بایک نظر دیدی
با سینه ریزی از ستاره✨
با هدیه ای از جانبِ ماه🌜
هرچند چشمانت به من بود؛اما تو زیور را ندیدی⭐
انگار احساسِ مرا از یاد بُردی
من قسمتی از خاطرت بودم
جا مانده در فصلِ گذشته🍂


حالا تورا امشب دیدم،اما تو عشقم را ندیدی💔؛یک صاعقه...

و من

هر روز الفبای گیسوی

تو را می خوانم...

در خیالم با تو قدم میزدم
بوی عطر تنت را گرفته ام


آریا ابراهیمی

طوفانی هم باشی
در هوایت می رقصم


آریا ابراهیمی

تو نباشی
همه جا تنهایم

قول میدهم چیزی که از آنِ من و تو باشد دوباره باز میگردد، خنده ها، شادی ها حتی زخم های دیرینه ات اگر خوب نشود التیام می یابد و تو با لذتی که نمیدانی، جای خراشیدگی هایش را میخارانی...
قول میدهم که نمیدانی بهترین اتفاقات زندگی ات هنوز رخ نداده...

با تو دریا می شود هر قطره از رویای من

فارق از این فتنه های خفته در شبهای من

حسن سهرابی

ایستاده بودی به حرف
ونمیدانستی
چپ به راست  کلماتت
بر زوایای من روییده

بگو برحواس کدام شب نشستی!
که نستعلیق انگشتانم
دویده بر زجری مشوش
که از بلندای قامتت بیرون می زند

باید بایستم
به تکاندن شانه هات
تا به شکلی منحنی غبار از تن در آوری


وعبور کشیده لبخندم...

خاطرم نیست کجا گم شده ام.
بین خم اخم ابروی تو بود؟
یا که هنگامه ی خم شدنم
وقت برچیدن آخرین تکه ی قلبم
زیر آوار سنگین نگاهت
هر چه بود، باز هم
خاطرم نیست کجا گم شده ام!
شعر نو از تهمینه ارجمند پور.

ای دل کنون
اشک بصر
آید زگونه های تر
هر لحظه آن
رقص کنان
گوید همین !!!
عشق ز او .بهانه بود
وفا ز او .بیگانه بود
فر به شکوه .بیعانه بود
شمع مرا. سوزانده بود!!!
قلم : منیر قهرمانی

شعرنو

غرق شدم در موج چشمانت ولی

پلک تو ساحل شد و من را ز چشمانت گرفت

حسن سهرابی

sohrabipoem

آغوش تو آرام ترین قصه دریاست

اینگونه شد آرام دلم در پس موجش


حسن سهرابی

از زوال کمال و روال ابتذال

نرسد هیچگاه دل به

جمال یار و وصال و افتخار

حسن سهرابی

اسیر
آهوی چشم هایت

میگویم باران:آسمان میبارد میگویم بهار:شکوفه لبخند میزند میخواهم نام تورا بر زبان بیاورم؛زبانم میگیرد.
شب می شکند؛
در تاریکی نور نیست، درروشنایی نور نیست، اما روی ماهت فضا را منور کرده است. ازدور ترین نقطه آسمان، مهتابی بایداز صحرا،صخره

و سنگ دلت بگذرم تا آهوی چشم...

گاهی می شود صدای سکوت را از فرسنگها دورتر شنید.
در میان انبوه فریادهای
بیشمار زبانهای بی بند و بار.

حسن سهرابی

عشق همان هندسهٔ ساده هستی است که در ضرب زمان گم شده است.
کاش اُستاد تفریق کند از دل ما غصه و غم را

حسن سهرابی

خاک در دهانِ باد کرده اند

تا گوشِ درختانِ باغ را

از اضمحلالِ آتشناکِ هیچِ ریشه

پُرتَر کنند،

غافل از آنکه

نورِ آفتاب، خونِ آب

و گلستانی دیگر در راه ...

آرمان پرناک