متن ماه

خواب دیده ام
ماه خود را از بستر شب
به دار آویخته
ناله
ناله می زدم...
از عمق وجود
دستهایم گریبانم را رها نمی کردند
گویا ادامه ی داستان را نمی خواستند
همان دستانی که تو را نداشتن را بلد نشدند.
کاش خواب بود!
کاش سرانجام مرگ ماه بود.

بی بهانه دوستت دارم
همانند ستاره که بی بهانه
برای ماه در آسمان چشمک میزند .
شب خوش

شبها،دفترچه خاطرات زندگی مان هستند...
حرفهای دلمان را می گوییم
ماه می نویسد
ستاره ها گوش میکنند
و خوشا به حال ما که در این جهان،ستاره ها ساقی حرفهایمان هستند

ماه که باشد
آسمان
بوسه هایش را
در فنجان شب
می ریزد و
باران مستانه می رقصد
می بینی
پای عشق که در میان باشد
ابر هم سر پوش می گذارد
بر معاشقه های بنفش...!

ماه، دوستی برای انسانهای تنها است که با آن صحبت کنند.

دوست داشتم ماه باشم
هر شب عبور کنم
از روی پرده
گوشه ی اتاق را روشن کنم
در شب های زمستان
اما هنوز همین درخت پرتقالم
که تنها می توانم حواست را پرت کنم
در مسیر هر روزه ات به سمت کار .

این یاد تو، و من
افسانه ای شده ست
ماه و پلنگ تر...!

ستاره بودی و در شب، به راه تابیدی
همیشه بر سر من، هم چو ماه تابیدی

تو نور عشقُ محبت به قلب من دادی
شبیه روز ، به بخت سیاه تابیدی

تو آرزوی شب و روز و هر دمم هستی
تو آفتاب شدی و در پگاه تابیدی

منم که خیمه...

بدونِ مِهر، یعنی که ماه خواهد مرد
مرگِ عاشق
دو چالِ قبر می خواهد.

مرا به بزم عاشقانه ات ببر
در این شبی که ماه
با نگاه هر ستاره
جرعه جرعه مست می شود...
پیاله ام شکسته است
تو از شراب چشم خود
دو جرعه قرض می دهی؟

اسمان به زیبایی ماهش مینازد
و من به تو

مهتاب گاهواره رویای مشرقی ست
سرما حریف قصه ی مادربزرگ نیست
دستش لحاف کرسی گرمای مشرقی ست
«از هرچه بگذری، سخن دوست خوشتر است»
حافظ دوای روح و مسیحای مشرقی ست
سیب و انار و پسته، شیرین و ترش و شور
طعم اصیل یک شب یلدای مشرقی ست
حالا که...

دلم گرفته دوباره برای بعضی ها
‎نمی رود ز سر من هوای بعضی ها

‎به ماه گفت شبی ، آفتابگردانی
‎برو که پُر شدنی نیست جای بعضی ها

‎چی ام؟ نوار سیاهی به روی قاب زمان
‎پُر است حافظه ام از صدای بعضی ها

‎غریب چون پسر نوح ، رانده...

ماه را دوخت به لبهایم
مرا دوخت به آسمان!
سرم ،
روی شانه ات که نباشد
وصله ی تمام غم هاست...
[ماه منم
از تنهایی!]

از آخرین بار که عکست را بوسیدم، بسیار پیر شده ام، ای زنی که غم لبخندش را دوست دارم. از آن آخرین بار، که ازحروف کلمه تراشیدم و به پای نبودنت ریختم، تکه تکه از دست رفته ام، همان طور که شاعری که دوستش داری گفته بود.

هربار به آسمان...

با وجود اینکه صاف و ساده بود
چشمهایش ناز و فوق العاده بود


هرچه از زیباییش گویم کم است
ماه گویی بر زمین افتاده بود

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

فقط ...
فقط تاریکی می داند
ماه چقدر روشن است
فقط خاک می داند
دستهای آب چقدر مهربان !
معنی دقیق نان را
فقط آدم گرسنه می داند
فقط من میدانم
تو چقدر زیبایی !...

من هرشب ،
خواب ِتو را ،
در آغوش می گیرم!
در قطاری که
مسیرش
به ماه می رسد !

مثل شب به ماه
گرما به خورشید
زمستان به برف
ببین !
من هم به تو می آیم

من درین ظلمت شب ماه تورا میجویم

بر لب پنجره ام یاد تورا میبویم

خود ماه آنقد ماه نی که تو آنقد ماهی

درخت همهمه سرکرد و
شاخه ها لرزید
و جویبار گریخت...

روی ماه را شالی ز ابر پوشانید
دیگر گنجشک هم نخواند
دست های باد
تکّه های خوابِ شبانه را روبید
و همراهِ برگ ها به هر سو بُرد
آنگاه ترانه های کهن را
به سرانگشتان نواخت
از فراسوی عشق
برای...

در آن هنگام که شب فریب ثانیه های خاموش را می خورد خواب همه جا را فرا گرفته است.
آسمان رنگ عوض می کند و پهنه به تاریکی می دهد.
خوف همه جا را گرفته است، ستارگان آن دم نور را به فراموشی می سپارند؛ اما همچنان زندگی ادامه دارد...

گفتمت رو برنگردان از دلم
گر روی حالی به حالی میشوم
.......
ماه من اکنون درون برکه است
تا بیایی مغرور ماهی میشوم
. ......
درمیان بازی ات با برکه ام
گفتمت آزادی از بند دلم
.......
گفتمت آزادی از بند دلم
تا ندانی این دلم وابسته است
.... .....