متن نگاهت

آغوشت را
چگونه روزه بگیرم
وقتی عسل چشمانت
دهان نگاهم راآب می اندازد
ومن
پنهانی قورت می دهم
طعم نگاهت را


علی مولایی

آهای دخترک چوپان
خماری چشمانت را
از کدامین آهو
به ارث برده ای
که هر صیادی
چوپان نگاهت می شود


علی مولایی

لکنت می اندازد نگاهت در زبانم
دردت به جا... دردت به جا... دردت به جانم...

اگر دیدی کسی از دومصرع چشمانت شاه بیتی
ازامتداد نگاهت غزلی
واز پهنای صورتت شعری نوشت
شاعر نیست عاشق است ؛ به قلم ش شک نکن...

✍️رضا کهنسال آستانی

خبرت هست که دلتنگ نگاهت شده ام

بی قرار تو وچشمان خمارت شده ام

خبرت هست دلم مست حضور تو شده

عاشق و شیفته ی زنگ صدایت شده ام

خبرت هست که باران بهارم شده ای

چون پرستوی مهاجر نگرانت شده ام

خط به خط زندگی ام پرشده از بودن...

و در آن هنگام که مفتونِ شکوهِ نگاهت شدم؛
عشق معنا گرفت
به راستی که زبان به چه کار آید وقتی؛
تلاقیِ دو چشم، مثنویِ هفتاد منِ دیگری ست؟!
...
آمدی تا مَن زِ مَن خالی شود
یک مَنِ سرکش بمیرد
تا که مَن عالی شود
شیما رحمانی

یک بار نشد
تا تو تلافی بکنی
آن نگاهی
که نگاهم
به نگاهت
افتاد.
حجت اله حبیبی

ای تنِ تو معبدِ هر ترانه ای
با من از ایوانِ نگاهت شعر بخوان
شیما رحمانی

نگاهت شعر پاییز است ، لبت آواز گندم زار
برای دیدن باران دو چشمم را تماشا کن
حجت اله حبیبی

تا نگاهت در نگاه من بریزد،دست صبح-
-دکمه ی پیراهنِ چشم تورا وا می کند.
رضا حدادیان

وقتی به تو فکر میکنم
شگفت زده میشوم
نگاهت
صدایت
رنگ مویت
خط لبت
تمام اینها دست به دست هم
می دهند تا مرا به سوی
شگفتی بکشانند

امواجِ نگاهت
بوسه می زنند
بر ساحلِ نگاهم

بادصبا

گل زیبای نگاهت (موشح)

بگذار قدم بر در کاشانه ی ما تا
روشن کنی از ماه شبت خانه ی ما تا

در پرتو سیمای تو هر لحظه ببینیم
ریزد سر زلفت به سر شانه ی ما تا

ما خود گره از طره ی زلفت بگشائیم
یارا ! تو گره از...

هر روز با واژه هایی دلتنگ
در پشت دیواری از تنهایی
یادت را زمزمه می کنم
و خاطراتت را می بوسم
ای کاش کنارم بودی
و ردی از نگاهت را
میان دل نوشته هایم می دیدم
تا به جای واژه ی دلتنگی
ردیف شعرهایم می شدی


مجید رفیع زاد

روشن شده امشب ، شب تارم به نگاهت



مهتاب رخم ، رخ که نمودی تو به جانم

بادصبا

بوی  خوش  باغ های   قمصر  هستی
از هر چه صدای خوش تو برتر هستی

من  عاشق  یک لحظه  نگاهت هستم
دلبر  شدی  و  به  ناز.. محشر  هستی

سجاد یعقوب پور

روزگارم بَه چه شیرین می شود

با نگاهت صبح آذین می شود

مهربانا ! گر تو باشی کعبه ام

عشق تو هم دین و آیین می شود

بادصبا

چشمت

سرشار تو گردیدم و دیوانه چشمت
کی می دهی ام راه به کاشانه چشمت

ای کاش خراب تو شوم تا که بسازند
اهل نظر از غمزه مستانه چشمت

یک عمر به قدقامت اندام تو ماندم
تا بشنوم از قصه و افسانه چشمت

تدبیر چه داری که به آتش زده...

نگاهت
پل می زند
بین فاصله ها


بادصبا

پنجره فولاد نگاهت
را باز کن
که دخیل بسته ام
به ضریح چشمانت
نسرین حسینی

نگاهت..

نگاهت در نگاهم چون کمانیست
زره هم باشدم.. بازم امان نیست

سپیدارِ سپیده، شد شکوفا
در احساسم شکفت امواجِ رویا
به چشم اندازِ زیبای نگاهت
دوباره، دوختم چشمِ دلم را

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس

بیاور

اگر یکروز می آئی سراغم نشان از گوهر تابان بیاور
نسیم جنگل مازندرانی، ترنج از خطه ی گیلان بیاور

سهندی را بلرزان بار دیگر به شور نغمه ی ترک بیاتت
شکوه لاله ی دشت مغان را به آغوش ارسباران بیاور

زلال مشهد سرچشمه ها شو شراب جلوه آئینه ها...

هر کجا اشعار این شیرین بی فرهاد را دیدی بدان
شعرهایم رسمی از نقاشی چشمان توست
در خیالم از نگاهت شعر میسازم به عشق
اینچنین شاعر شدن از عشق بی پایان توست
جان فدایت میکنم با تک تک این واژه ها
بیت و مصراع و غزل آلوده ی عصیان توست...