100 متن کوتاه شهریار ۱۴۰۳ جدید 2024

در حَسرت تو میرَم و
دانم تو بى وَفا

روزى وَفا کُنى
که نیاید به کارِ مَن....

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم

از چشم تو می خیزد
هنگامه ی سر مستی...

وز زلف تو می زاید
انگیزه ی شیدایی...

تو مال منی و من گدایت شده ام

دلتنگِ شنیدن صدایت شده ام

تو رفته ای و هنوز من خوبم ، شکر

چیزی نشده ، فقط فدایت شده ام

با چشم تو از هر دو جهان گوشه گرفتیم
ماییم و تو ای جان که جگر گوشه مایی

یادم نمی کنی
و ز یادم نمی روی

یادت بخیر
ای یار فراموشکار من

من هر نفسم بر نفس ناز تو بند است

باز با ما سری از ناز گران دارد یار

نکند باز دلی با دگران دارد یار

باز با ما سری از ناز گران دارد یار

نکند باز دلی با دگران دارد یار ؟

از همه سوی جهان جلوه ی او می بینم

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند
بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند
همتم تا می رود ساز غزل گیرد به دست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می کند

چشم خود بستم که دیگر چشم مستش ننگرم
ناگهان دل داد زد دیوانه! من می بینمش...

کسی نیست در این گوشه فراموش تر از من

من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان

گردون کجا به فکر سامان من بیفتد

کاش
یارَب
که نیفتدبه‌کَسی‌کارکَسی..

با چشم تو از هر دو جهان گوش گرفتیم
ماییم و تو ای جان که جگرگوشه ی مایی

برسان سلام مارا
به رفوگران هجران
که هنوز پاره ی دل
دو سه بخیه کار دارد..

یادم نمیکنی و ز یادم نمیروی !
یادت بخیر یار فراموشکار من...

یک روز می آیی تو هم مثل ثریا
در پیری یک شهریار قد خمیده

از من گذشت و من هم از او بگذرم ولی
با چون منی بغیر محبت روا نبود

‏تو اصن همونی هستی
که شهریار میگه:
بدون وجودش
شهر ارزش دیدن هم ندارد

مونسی نیست مرا بعد سفر کردن تو
همدم دردم و این درد کشیدن دارد !

تا صدایت گوش‌هایم را نوازش می‌کند
تار و سنتور و نی و آواز میخواهم چکار ؟!

یک نظر دیدم و
تاوان دو عالم دادم..

عاشقی دل می دهد؛
معشوقه ای دل می برد....
بُرد در بُرد استو من
مشغول حسرت بُردنم...

در انتظارِ تو چشمم سپید گشت و غمی نیست

اگر قبولِ تو اُفتَد فدای چشمِ سیاهت

دنیا و حال خوب و خوشش عاید شما

مارا برای شعر و غزل آفریده اند...!

مائیم و تو ای جان
که جِگر گوشه مایی... ️

بی مرز تر از عشقم و بی خانه تر از باد

یک عمر گذشت و عاقبت فهمیدیم

از دل نرود هر آنکه از دیده رود..!_

یک نظر دیدم و تاوانِ دو عالم دادم ...

هرچه پل پشت سرم هست خرابش بنما

تا به فکرم نزند از ره تو برگردم...!

جانا سرى به دوشم و دستی به دل گذار؛

آخرغمت، به دوشِ دل و جان کشیده ام...

هرچه پل پشت سرم هست خرابش بنما

تا به فکرم نزند از ره تو برگردم...!

_

زان پیش که در زلف تو بندیم دل خویش

ما رشته مهر از همه بگسیخته بودیم

.
برسان سلام ما را
به رفوگران هجران؛
که هنوز
پاره ی دل
دو سه بخیه کار دارد…

در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست

اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت

پیوند جان جدا شدنی نیست ماه من

تن نیستی که جان دهم و وارهانمت...

دل به دریا زده ام ، بر لب دریاى غمت ...

وفا به قیمت جان هم نمی شود پیدا
فغان که هیچ متاعی به این گرانی نیست
.

ازتو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
توبمان و دگران وای به حال دگران

دلا دیشب چه می کردی، تو در کوی حبیب من
الهی خون شوی ای دل، تو هم گشتی رقیب من

من به بند تو اسیرم تو زمن بی خبری؟
آفرین! معرفت این است که ز من می گذری

نه غمی می رود و نی هوسی می آید

عجب ای دل که هنوزت نفسی می آید

نقش مزار من کنید این دو سخن که شهریار
با غم عشق زاده و با غم عشق داده جان

۲۷ شهریور روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار

خوشم من با غم عشقت
طبیب آمد جوابش کن

دل به هجرانِ تو عمریست شکیباست ولی
بارِ پیری شکند پشتِ شکیبائی را

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

همه شب سجده برآرم که بیایی تو به خوابم
و در آن خواب بمیرم که تو آیی و بمانی

گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی

کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

تقدیر الهی چو پی سوختن ماست

ما نیز بسازیم به تقدیر الهی

نالد به حال زار من امشب سه تار من

این مایه تسلی شب های تار من

ای دل ز دوستان وفادار روزگار

جز ساز من نبود کسی سازگار من

تو دیگر با دلم کاری نداری
بر این آشفته یک راهی نداری
که گفتت با دلم نامهربان باش؟
که جز آزار من کاری نداری...

بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم

اما شهریار به جای کارما گفته:
فلک همیشه به کام یکی نمی گردد،
که آسیای طبیعت به نوبتست ای دوست🙂🎡

آزرده دل از کوی تو رفتیم و نگفتی
کی بود؟ کجا رفت؟ چرا بود و چرا نیست

بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران...