متن بهمن

آرزوی تو مرا کشت که یارم باشی
همدل و همنفس این دل زارم باشی

نکشم پای ازاین ورطه اندوه برون
تا زمانی که توهم اهل دیارم باشی

من بخوانم غزل شوق در آغوش طرب
تو هم آن زخمه همان نغمه ی تارم باشی

بی قرار تو منم مست وخراب تو...

بهمن ماهی تولدت مبارک

بهمن ماهیا قلب زمستون برفی‌ان!
آدمایی که از ذوق حضورشون
خدا سردی رو از تن زمستون پاک می‌کنه و
جهان سبزی به زندگی آدمها می‌بخشه!
همینه که نور میشن به دنیات و
آبی‌ترین آرامش میشن به سقف آسمونت!
شاید عجیب‌ترین آدمایی باشن
که اگر عشق و...

سیگار میکشی و دلم آه می کشد
بهمن ،رسید انقضای تلخ برگ هاست

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

غریوِ شادمانی؟
نه،
کابوس بود
تعبیرِ وارونه ی رویا،
آن همه همهمه
ریزشِ بهمن بود
بر سر رؤیای ما.

پیچک عشق تو در پای دلم پیچیده است

با خیال خام داری دلربایی می کنی...



بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

«بهمن»

یک نخ آرامش
و بهمنی
از لاپیچِ نبودنت !
در دود سیگار محو شد ..

گفته بود ترکش کنی بهمن را ، میمانم.
ترکش کردیم، حال با بهمنم تنهایم ؛

link: @f666n666

بهمن اگر چه سرد ترین ماه سال بود
اما همیشه معنی ناب وصال بود
روزی که برگ سبز حضورت رقم زدند
آن روز بهتر از همه ی ماه و سال بود
وقتی که چند روز از این ماه می گذشت
آن لحظه ی تولّدِ یک بی مثال بود
من در...

عمر به آذر می رود دی ماه و اسفند نیز هم

رفتن مهرش ز دل، بشنو ولی باور نکن

ارس آرامی

مگر می شود آدم دلش برای این ترافیک های سنگین ، هوای آلوده و شهرهای ساده تنگ شود
آخر چه چیز اینجا دلتنگی دارد که از آن سر دنیا بیایند اینجا ، هوس اینجا را بکنند
اما با خودم گفتم شاید دلشان حلیم داغ ساعت ۶ صبح بخواهد ، یا...

عطر عجیب نرگست،پیچیده در تنهاییم
در بهمن آغوش من ،حس بهارانی بیا

خنده ات اردیبهشت و رفتنت آبان عمرم

آتش چشم تو بهمن، بوسه ات گرمای تیر

ارس آرامی

تا بهشتش برده ای، آنکس که شد هم دوش تو
کم نشد، در این میان اما کسی مدهوش تو

هر کسی طعم تن زن را به همراهت چشید
شک ندارم ، تا جهنّم مانده دوشادوش تو

لاک پشتی که برایش عشق مفهومی نداشت
رد شدش از ادعاهای دل خرگوش تو...

صبح است و چراغ برف، روشن شده است

عطر گل یخ، محو شکفتن شده است

در زیر لحاف باد، خوابیده درخت

سرتاسر باغ، غرق "بهمن" شده است

شهراد میدری

پاییز هم گذشت و دلت عاشقم نشد
چشم انتظار سوز زمستان و بهمن ام

زیبا ترین حضوری از عشق در من ای دوست

عشقی که آتشم زد در ماه بهمن ای دوست

راهم زدی و آهم در سینه ی شب افروخت

گم شد ستاره ی من در روز روشن ای دوست

یکدم نمی توانم بی صحبت تو دم زد

افکندی ام چو قمری طوقی...

متولد بهمنیم...
باران که بارید دلمان به آمدن رضا نداد!
آسمان ابرهایش را گفت اینها مغرورند و حساس،
باید برایشان از چشمهایتان بغض ببارید!
ابرها شروع کردند بغض های سفیدشان را روی دنیا باریدند
و ما شدیم دردانه های آسمان!
از آن روز است که اگر دلمان بگیرد تنهایمان اگر...

اسفند ندارم
جای آن
هر روز برای چشمانت
بهمن دود می کنم

مثلِ بهمن بیا ... !️️
به آغوش بِکش تمامم را ... !

نه دی نه بهمن..️
و نه اسفند هیچ کدامشان
حریف گرمای آغوش تو نیست
عزیز جانم ...️

آبان و آذر رفت، دی رفت و بهمن شد
خانه تکانی کن، اسفند روشن شد

در زمهریر برف
در پرده‌های ذهن من از عهد کودکی
سرمای سخت بهمن و
اسفند
این‌گونه نقش بسته است
اهریمنی
اما همیشه در پی اسفند
هنگامه طلوع بهار است و ایمنی
شب هر چه تیره‌تر شود آخر سحر شود...

وقتی دی و بهمن

به پایان می رسد

و اسفند به نیمه

آغاز می شود

خواب هر ساله ای

که لانه های زیر برف

در انتظار بازگشت چلچله ها می بینند

بهمن مدتهاست/پهن شده روی آفتاب/وجب به وجب آدم برفی