متن گرفتار

دو جهان داریم با دغدغه های عجیب
روبرو می شوند با طوفان های عجیب

تو شیرینی زندگی را می چشی به لبانت
ومن گرفتارم در ویرانی های عجیب

خفته در من لحظه ی بیداری ام
چون گرفتار تب و بیماری ام

یک بهانه بس که بیدارم کنی
من که از عذر و بهانه عاری ام

بهزاد غدیری/شاعر کاشانی

پرسید: چند بار دیدیش که اینطور عاشق شدی؟
گفتم : یک دو نگاه
پرسید: چند وقت است گرفتارش هستی؟
گفتم : سالها

دلم از سینه به تنگ است خدایا برهان

هرکجا در قفسی مرغ گرفتاری هست

آرامش چشمان تو را مهتاب ندارد

این صید گرفتار و پریشان دو ابروست

ارس آرامی

میان بغض و گریه ،مانده ام تنها گرفتارم ....
من میان گیج ترین حالت یک قرن گرفتارم....
دلگیرم از خاموشیهای یک رویا وتمامش دور از دستهای جدا مانده ما افتاد . ....
خسته و گریان به کناری ،زیر یک سقف بلورگریه هامان جا ماند.......
میزنم ناله و فریاد از دل...

هنگام رفتنت،
جانم به چمدانت سنجاق شده بود!
قدم های سنگین ات،
نیمی از من را به همراه خود کشاند!
و نیمِ دیگرم نیز
در سکوتی سرد و غم انگیز
از بین رفت!
از زمانی که فقط یک نام
از تو برایم باقی ماند،
ضربان قلبم ضعیف و ضعیف تر...

بودن های نصفه و نیمه ادمها به هیچ دردتان نمیخورد!
خودتان را گرفتار همچین افرادی نکنید!
همانها که نه میشود گفت دارینشان و نه میشود گفت ندارینشان!
همان ها که تنها شما را از کسانی که واقعا دوستتان دارند دور میکنند!
و در اخر با یک جمله ی "لیاقت تو...

چون سرو خمیده ام که دارد غم برگ
در چشم توام ولی گرفتار تَمَرگ

خِشت دلم از فراق تو ریخته چون
فرسوده عمارتی که لَم داده به مرگ

سر نخ آسمان دست زمین است!
پاره که شد دست زمین از آسمان کوتاه میشود
آنوقت کو تا دوباره آسمان به زمین برسد.
کو تا دوباره کسى زاده شود که فریادش را عرش بشنود،بلکه آسمان به داد زمین برسد....گرفتار شده ایم آقا.رشته محبت را گسسته ایم و روى این کره...

عاشقم کردی و اینگونه گرفتار شدم

دوری و فاصله را دیدم و بیمار شدم

چند روزی ست به دیدار تو مشتاقم من

تو چه کردی که چنین عاشق دیدار شدم

️️️

من با طناب موی تو
در چال گونه ات رفتم
یک عمر گرفتارت شدم اما
تا باشد از این دام ها

آمدم نقشی از رخ تو در یاد زنم
در چال گونه ات افتادم و یک عمر گرفتار شدم

گر تو گرفتارم کنی
من با گرفتاری خوشم...

چون قومِ یهودِ وسطِ نیل گرفتار
من چشم بر آن پیچشِ زلفت چو عصایی

زندگی خیلی چیزها یادمان می‌دهد و ما مقصریم که یاد نمیگیریم و بارها و بارها در همان تله شیرین گرفتار می‌آییم ...

باآنکه دلش بسته به دلهای دگربود دیوانه دلم بازگرفتاردلش بود...

از هجوم عطرت
خیالم رهایی ندارد
که هر لحظه تو را
از هر جای شهر
به اتاقم می کشم
به گل های پیراهنت پیله می کنم
تا پروانه ات باشم
از اینجای شعر دیگر
در حال خودم نیستم
وقتی به لبان شیرینت فکر می کنم
ضربان های قلبم محکم تر...

گرفتارم جانم!
گرفتارىِ من با تمامِ آدمهاى روى زمین فرق دارد
گرفتار چشمانى هستم که خودت،
از حال خوشش بى خبرى...
گرفتارىِ من دوست داشتنى است...

️️️

ما گرفتار عادت زیستن شده‌ایم ،
پیش از آنکه به اندیشیدن عادت کنیم ...

از حال دلم
بی خبری
اما
هر لحظه به یاد تو گرفتار منم...

دنیا ناباب است

معتادت می کند به “هیچ” ، گرفتار که شدی ، رهایت می کند در”تنهایی

قلبی که هرزه است، گرفتار دوست نیست چشم پلید لایق دیدار دوست نیست

دست و پایی می توان زد، بند اگر بر دست و پاست
وای بر حالِ گرفتاری که بندش بر دل است