متن آسمان

انارهای دلخون را چیده اند
نارنگی ها، نارنجی شده اند
انگشت های تنها، به جیب های تنگ تاریک پناه می برند
چترهای پژمرده و خشک
دوباره جان می گیرند
و شعرهای خاک خورده
دوباره به خط می شوند:
غروب به این سو، زل زده است
اشک آسمان دم مشک است...

برای آسمانی آبی، ابر کافی ست!
و برایِ زمینی برف گرفته، یک هم گام تا بی نهایت!
اما برای من، تو تمامِ این زیبایی هارا دارایی،
حتی اگر آسمان کِدر باشد و زمین عاری از برف!

نسرین هداوندی

ای دوست!
آفتاب گردانی بیار و
به قلبِ من بسپار
تا در کویرِ دلم همه روز
چهره ی خورشیدگونه اش را
به خورشیدِ لاجوردِ آسمان گشاید و
آیینه وار در او نظر کند
به روشنی گراید و
قلبِ من محوِ او شود
و رنگ ها محوِ نغمه های گُل...

ماه را دوخت به لبهایم
مرا دوخت به آسمان!
سرم ،
روی شانه ات که نباشد
وصله ی تمام غم هاست...
[ماه منم
از تنهایی!]

آغوش آسمان باز است
درمن
پرنده ای فوبیای پرواز دارد...

حبس همیشه مختص زندان قضایی نیست!
.
بعضیامون تو جایی حبسیم که بهش تعلق نداریم
اما مجبوریم به "موندن" !
.
بعضیامون تو یه رابطه ی غلط حبسیم
اما مجبوریم به "ادامه" !
.
بعضیامون تو شغل اشتباهی حبسیم
که از سر ناچاری داریم کِشش میدیم!
.
مثلا شاید این...

از آسمان
چشم پوشیدیم،
پرواز را
فراموش کردیم
و در کنج قفس
به روی خود نیاوردیم
پرنده شدن\r
آخرین رسالت مان بود.

من بی تو می میرم اگر با من نباشی باز !
این زندگی بی تو ندارد نقطه ی آغاز !

چون غنچه ای پژمرده می مانم بدون تو
باران عشقت می کند در قلب من اعجاز !

مثل پرستو در قفس ، غمگین و زندانی
در آرزوی آسمان و حسرت...

آسمان پیر شده است
و این ستاره های دنباله دار
که از دل شب میگذرند
تنها مشتی آرزوی سوخته
به دنبال میکشند.

ای آسمان من که سراسر ستاره ای
تا صبح می شمارمت اما ندارمت...

از تو میگویند تمام خیابان های شهر
آمدی

آسمان عاشق شد ..
بارید...

پاییز آمد..
برگ ریزانی شد از واژه های عشق

عاشقانه به اغوش کشیدی
نمانده و رفتی
من ماندم و عطر نفسهایت

در خانه من خورشیدی است
بی وقفه می تابد
ومن برایش آسمان می شوم
مبادا غروب کنی
که این آسمان
تا ابد تاریک شود ....

مرا ببخش... اگر پنجه های گرگ ندارم
برای بُردنِ تو نقشه ای بزرگ ندارم

بگو بیایم هرگوشه ی جهان که بگویی
که پَر بگیرم هرسمتِ آسمان که بگویی

قرارِ اول مان هرکجا که دار نباشد
که دُورِ سینه ی مان سیمِ خاردار نباشد

توجهی به شب و حلقه ی طناب...

به هواخواهی این پاییز
من دم به هر ساعت
لب پنحره را می بوسم
آسمان هم ابری
هوایش دلگیر است
هر دو پی گمشده هایمان
کوچه به کوچه می گردیم
او سر شاخه هایش
من چشمانم خیس است.

به دنبال تو گشتم کهکشان ها را
نمیدانم کجا پنهان شدی امشب
میان آسمان غیبی
به روی ابر خوابیدی
و یا در خوشهٔ پروین میرقصی

قلبی که به من
سپرده ای پس ندهم !

دل در گرو توست
به هرکس ندهم !

پرواز در آسمان
قشنگ است ولی

من جای عقاب را
به کرکس ندهم !

و دوباره مهر پاییز
به دل درخت ها افتاده
و حرف هایش را به زمین می ریزد
و برگ هایش از زیر لگدها فریاد می کشند
و انسان ها عاشق می شوند
و جشن خشک شدن می گیرند
و آسمان
به حال دلِ درخت و برگ
و انسان و عاشق...

‏کسی که بهشت را در زمین نیافته است،
آن را در آسمان نیز نخواهد یافت.
‏خانه خدا نزدیک ماست،
‏و تنها اثاث آن عشق است...

مهر . . .پاییز . . .
فصل رویدن تو
در نسیمی سرد
با شمیم خاک باران دیده
و طعم گس خرمالو
صدای هیاهوی باد
در بی سروسامانی برگ
با جنبش ترانه ها از سینه ی خاک
فصل روییدن تو در جهانی زرد
پاییز، به شوق قدم هایت
رنگ عوض...

هدیه ای با ارزش تر تو برای من در دنیا نیست.گلی خوشبوتر از تو در گلستان زندگی در میان گلها نیست.عزیزتر از تو در قلبم هیچکس نیست، باوفاتر از تو هیچ باوفایی نیست.احساسم را به تو تقدیم میکنم ، قلبم را فدای احساس پاکت میکنم.قلبم نام تو را فریاد میزند...

دل کوچک تو
به ماهی قرمز عید می ماند
که همه دنیایش
تنگ گرد شیشه ای است
که اگر بشکند
شیشه عمر ماهی شکسته است...
ماهی قرمز همیشه
طراوت سبزه را
از پس دیوار شیشه ای
تماشا می کند..

دل کوچکت را به دریا بسپار
تا لذت جاری شدن را...

درخت همهمه سرکرد و
شاخه ها لرزید
و جویبار گریخت...

روی ماه را شالی ز ابر پوشانید
دیگر گنجشک هم نخواند
دست های باد
تکّه های خوابِ شبانه را روبید
و همراهِ برگ ها به هر سو بُرد
آنگاه ترانه های کهن را
به سرانگشتان نواخت
از فراسوی عشق
برای...

معجزه از این زیباتر
که من
میان سیاهی چشمانت
آبی ترین آسمان را می بینم .

آنقدر به خودم بد کرده ام
که از دیدن خودم در آینه شرمگینم
چقدر چشمهایم غریب نگاهم میکنند
صورتم را ببین چقدر شکسته است
این لب ها چرا لبخند نمی زنند..؟
این زبان چرا روزه ی سکوت گرفته است؟
نه این من نیستم...!
من میخندیدم ؛ حرف میزدم ؛ شاد...