بیو عاشقانه

ای آنکه عاشق نیستی آن دل که بردی پس بده
هجری کشیدم سالها عمری که خوردی پس بده

گفتم مگر با دیدنت این درد هجران کم شود
با دیدنت فهمیده ام دل خرج ایمانم شود

دلم شده عاشق یه آدم هوسبازولش کرده تازه آخ ازمن شده طلبکار

باید بنشینم به مکالمه با باختین
تا تو فرم شعر را دگرگون کنی
وآب از آستین آسمان نیفتد
مریم گمار

نگو درنگ کن!
که تو  ندید ه ای
غلت زدن بهار  را بر موج نگاهت
مریم گمار

چه زیبا می شود آن روز کنارم

باشی و خیره، به چشمانم شوی

ناگه، بگویی دوستم داری.

و عطرآگین شود کوچه

از آن شادی روح افزا

شبیه کوچه باغی که

گرفته عطر شب بوها


شهناز یکتا

✍ بستر آغوش:

بسترِ آغوشِ «تو»، چون خانه ی من می شود،
چشمِ قلبم، با صفای مِهر، روشن می شود!

آتشِ مِهرت، به جانم، چون زبانه، می کشد،
داغ تر، جامِ دلم، از هرچه گلخن می شود!
زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل، کتاب نوای احساس
…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*​​​​​​

بکش با...

گفتم دل داده ای انکار نکن
بشنو از دل گوش به اغیار نکن

هر چه دل طعنه ز اغیار شنید
بعد از این توبه کن و زار نکن

بیا تا خانه را از گل بسازم
کنارش یک چمن سنبل بسازم

چه میدانی کجاها رفتم ای عشق
به دنبالت کجاها گشتم...

تو پچ پچ رودخانه و زمزمه ی آبشاری.

تو را با چشمان بسته باید شنید.

همین قدر ساده
و همین قدر زیبا.

ازدست تووقلب خودم خسته شدم ازعشق توکه باعث میشه گریه کنم ازدست توکه هردفه یک سازمیزنی هه دلت خوشه که دم ازاحساس میزنی ازدست دلم که مجنونته شاکیم یه لحظه هافکرمیکنم میدی بازیم

یادم نمیکنی و ز یادم نمیروی
یادت بخیر یار فراموش کار من

قصه عشق
از ازل قصه ی عشق بر سند دل زده اند
عاشقان را عقل نیست ، چون عاقلان می زده اند
در نبرد عاشقی نیم بیشتر خونین جگر
آنان که شیطان صفت اند از پشت خنجر زده اند
سینه به سینه دست به دست گشته کتاب عاشقان
آنان که...

بیا به پنجره ی قلبم بنگر
به شعر عاشقانه در آن بنگر
آنجا عشق تو در هر نفسی دمیده است
و در سکوت عشق، صدای تو می رقصد.

لحظه هام پرمیشه بامرورخاطراتش خنده هاش بردقلبم چه جوری کردم عاشق

تو همان
جمله ای
هستی
که هیچ وقت
نمی نویسمت
تا غیر ازخودم
کسی تورا
نخواند



علی مولایی

دل تنگ تو ام
مثل کودکی که
روز اول مهر می گرید
از رفتن مادرش
من نیز
از مهر، نه ،
از بی مهری می گریم

حجت اله حبیبی

ولی من هنوزم دوسش دارم..

به حدی دوسم داری که توی ذهنم میخونی به حدی دوست دارم که تنهاخودتومیدونی

هرکاری میخوای بکن تنهابامن قهرنکن تنهایی می کشتم زندگیم زهرنکن حتمامیدونی گلم مرگ دله رفتن توهرچه می کنی بکن هرچه فقط عشقم نرو

کاش بادی بودم

که موهایت را پریشان می کردم

و بر آن بوسه می زدم.

چشمهای تو پاییزند
در برگ ریز این خیابانها
چه لبخندها که سرخ می ریزند
در بوسه باران
بر سنگفرش ها
لبانم را نارنجی می کنم
ترانه می خوانم
قدم زدن با تو می چسبد
در یک عکس سلفی...


........

فیروزه سمیعی

یاواردرابطه نشویاتاتهش باش شایدیه دل عاشق شه بازی نکن بااحساس

زیبا تر از پاییز
گیسوان توست
که
در باد می ر قصد .
حجت اله حبیبی

آرامم ، مثل درختی ،
که
برگی برای باخت ندارد،
هرچه باد باد.
حجت اله حبیبی

تو
همان شعر لطیفی
که به لب های منی
نسُرودم تو را
تا
که نفهمد رقیب .
حجت اله حبیبی