متن خزان

دلم خزان است
در این فصل خزان ...
دلم همانند هوای پاییزی گرفته است ...
دلم هوای قدم زدن زیر باران را دارد ...

"من بمیرم هم نمیگویم بمان اما بمان"
عمراً این جمله نخواهد شد بیان اما بمان

از درون چشم هایم التماسم را بخوان
بر نمی آید تمنا از زبان اما بمان

رفته ها نیمی ز جان خسته ام را برده اند
سهم دستان تو اَست این نیمه جان اما بمان

نیمه...

خزان دختری پیچیده در حریری رنگی
با ملودی خوش برگ ها
ارام میرقصد در باد
با نجواهای عاشقانه

در این فصلی که ماهِ مهر دارد
نسیمِ عشق هرجایی وزان است

اگر پاییز فصلِ عاشقی هاست
چرا نامش زِ بی مهری خزان است؟

کنارم باش ، این پاییز ،
کنارم باش ، می ترسم ...
خزان را دوست دارم من ، ولی بی تو ؛
خیابان ، کوچه ها ، این شهر ، این پاییز ؛
تو را بدجور کم دارد !
بدون تو ؛
گلوی آسمان ها ؛ درد می بارد ،...

بی تو شهریور من نسخه ای ازپاییز است
بوی پاییز غم انگیزترازدیروزاست

بی توشهریور من رنگ خزان زودگرفت

باش ای عشق دلم تنگ ترازدیروز است

مثل درختی که برگی برایش نمانده
دیگر چیزی ندارم به پایت بریزم
می خواهی با مهر بمان
می خواهی خزان به پا کن.

چون درختان خزان حال دلم افسرده است
برگ برگ خاطرات ِ عاشقی پژمرده است

باغ گل بودم به هنگام بهار فصل ها
کوچ بی هنگام تو قلب مرا آزرده است

همچنان برگ درختان خزان بی خانه ام
باد سرد سرنوشتم برگ و بارم برده است

ابرهای دیده ام گریان تر...

حوالی تو را نمیدانم
اما اینجا باران با رویایی تو می بارد ؛
شجریان با بغض بیشتری
می خواند؛
باد روی مدار موهایت می وزد
و بوی خاک آلوده به عطرتنت؛
اینجا همیشه خزان است
بهار من.....

“پاییز می رسد که مرا مبتلا کند
با رنگ های تازه مرا آشنا کند

پاییز می رسد که همانند سال پیش
خود را دوباره در دل قالیچه جا کند

او می رسد که از پس نه ماه انتظار
راز ِ درخت باغچه را برملا کند

او قول داده است که...

یا نور
یکی بود ... یککککی نبود
بانوی زیبایی بود به نام بهار
مخمل سبز نگاهش هزار دل پشت معجر خود داشت
به بلوغ رسید و نامش شد تابستان
... و حالا در این برهه از زمان ؛
در اوج آزاداندیشی ؛ به سنی رسیده ؛
که نامش شده پاییز...

هوهوی خزان و برگ زردی دارد

احساس غریب و آه سردی دارد

یک روز که دلتنگ شدی میفهمی

تنهایی لعنتی چه دردی دارد

نرم نرمک میرسد اینک خزان
خوش به حال عاشقان

خیره سازد چشمها را رنگ زیبای خزان
زنده بادا زندگی در آذر و مهر و اَبان

ای نوبرانه ی صَد فصل من! سیبِ تُرد تابستان! دخترِ انارپوش زمستان! بابونه ی بَزم های بارانی! ای ثمره ی صبر...
تو بهاری یا پاییز؟ فرشته ای یا انسان؟ صوابی یا دلیل گناه؟ تو نمازی یا گُلِ تسبیح؟
من، به شکل یک مُشت، کُنجدِ دلخوش، روی نانِ سنگک تو نشسته...

بهانه هایم برای توست ای مرد عاشق.....
آیینه ی روبروی خورشید...
اینبار از سفر باز میگردم، بی بهانه، بی دلهره....
وای چگونه بخوانم اذان دلدادگی ام را....
چگونه تیمم بر موهای پریشانت خواهم کرد.....
برگ به برگ، خزان خزان. تمام شد پاییز و نیامدی......
گاه ها چه زیبا بودند وچه...

دو فصل است تقویم دلتنگی ام
خزانی که هست و بهاری که نیست

از اینجا می روم روزی، تو میمانی و فصلی زرد
بگو با این خزان آرزوهایم چه خواهی کرد؟
.
.

تقدیر من همین چمدان بیشتر نبود

قلبی شکسته و نگران بیشتر نبود



شور بهار را به رقیبم سپردی و

آنچه به من رسید، خزان بیشتر نبود



دیر آمدم، ندیدمت و جای خالی ات

سهم من از گذشتِ زمان بیشتر نبود



از دیگران که زخم جگر قسمتم شد و

سهم من...

ای که چون داغ دل خود نگران می آیی
یا که چون غمزده با درد نهان می آیی
بازگو پاسخ این پرسش هر روزه ی من
که چرا بلبل من وقت خزان می آیی ؟

گیسوان شب یلدایی *تو*
تمام خزان مرا به باد داد...

خزان رسید و شب کوچه را تصرف کرد

و مهر در بغل کاج ها توقف کرد

غم فسردن و پژمردن از خزانش نیست
گل همیشه بهار است داغِ سینه‌ی ما
#طالب_آملی

کنارم باش ، این پاییز ،
کنارم باش ، می ترسم ...
خزان را دوست دارم من ، ولی بی تو ؛
خیابان ، کوچه ها ، این شهر ، این پاییز ؛
تو را بدجور کم دارد !
بدونِ تو ؛
گلوی آسمان ها ؛ درد می بارد ،...