متن شاعرانه

دلگیرم
مثل پنجره ای غمگین
که دست به چانه،
چشم به راهِ باران است ..

عبیر باوی کتاب وُجوم

شاید شکسته دنده و دندان و دل کبود ...
باجی نمی دهم به شغالانِ شبهِ شیر !!
«آرمان پرناک»

بانوی اساطیری!
کجای قصه ی بی چترم
گم شده ای
که هیچگاه به چشم نمی خوری ؟ ...
«آرمان پرناک»

خداحافظ شب های روشن
خداحافظ ناستنکای من
پیوند با جدایی،
سهم من از دنیا بود ...
«آرمان پرناک»

زیبای ناپیدا،
دل مارا عشق تو جان سوخته کرده است،
در مسیر فراق،
باز آی ،
که تیر ، آتش بی امان می دهد مرا

با استخوان هایم برقص
روزی آن ها زنی بودند
با گیسوانی طلایی...
زهره تاجمیری

چشم ها به تنهایی خودشان را فریاد میزنند
نیازی به لب و زبان ندارند
حتی به بدن و دست...
میتوانند حرف بزنند،ببوسند،
در آغوش بکشند،
متنفر باشند و یا عشق بورزند.
آن ها جزئی از من نیستند..
بلکه یک امپراتوری مستقل هستند.
زهره تاجمیری

راه می رفتم باز، در مسیر هر روز
با همان دلتنگی، با همان آه و سوز
همه از دم تکرار
همه دل ها بیمار
همه جا تیره و تار
همه در فکر فرار
ابر، یکدست سیاه
آفتاب گم کرده راه
ناگهان آهسته
تو سلامم دادی
روشنی پیدا شد
پر شدم...

اُمیدِ هیچ مُعجزی زِ مُرده نیست
زِنده باش.

کاش می دانستم چیست
آن چه از چشم تو ، تا عمق وجودم
جاری ست...

آری مُرده ام
اما دستِ جوهرم بلند است،
و این شعرها که میخوانی
حاصل مُردن های پی در پی من
قبل از به خاک رفتن است...

زهره تاجمیری

نه ! /

اینطوری نمی شود ، /

نه ! /

باید /

کوله ی خالیِ سنگینم را /

بار دیگر بگردم /

مگر می شود کسی که دوستش داری /

برای شب های سردِ پادگان /

روزهای گرمی نبافته باشد؟! /

آرمان پرناک

قلبِ من چون چاهِ خشکی در مسیرِ کاروان ☘︎ ☘︎

هر کسی آهی دعایی یوسفی انداخته ☘︎ ☘︎

آرمان پرناک

افتاد سنگِ چشم تو در ذهنِ برکه ام
تا حلقه حلقه ، دایره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

با تو مرور خاطره ها را بلد شدم
راه شکست دلهره هارا بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

عبور، اخرِ سر اتّفاق می افتد
به هر بهانه ، سفر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

آری،همه باخت بودسرتاسر عمر

دستی که به گیسوی تو بُردم ،بُردم!

تو فقط یک بار زندگی می کنی
از تمام ذرات این پدیدهٔ شگفت انگیز
که بهش هوشیاری می گوییم، لذت ببر و خودت رو توی حسرت و پشیمونی چیزی که قبلاً داشتی غرق نکن.

بهزاد غدیری

ساحل بی تاب آرامش،شود حیران،

ز طوفانی که چشمانت کند ویران ،

غم شبهای بی پایان.

ولی دانم !

شراب سرخ لبهایت ،

کند سامان ، همه موجهای سرگردان،در این دریای پر طوفان.

نفس می گیرد از تقدیر،از این تقدیر بی تدبیر

هجوم ساحل زیبا،به دست ساحر شیدا
.........................
حسن...

به تو گفتم : گنجشک کوچک من باش
تا در بهار تو من درختی پر شکوفه شوم
و برف آب شد شکوفه رقصید آفتاب درآمد
من به خوبی ها نگاه کردم و عوض شدم
من به خوبی ها نگاه کردم
چرا که تو خوبی و این همه اقرار هاست
بزرگترین...

تنگ غروب است و کسی در جاده انگار
جز سایه ی پشت سرم ،ثابت قدم نیست
رضاحدادیان

انزجار از خیالمان دور است
طالعِ هردوتایمان جور است
"بِسْمِ رَبِ عَیونِکَ حُبۍ"
چشم تو مثݪِ صبحِ پر نور است
[من سراپا توام،،، سراپا عشق...

تو سراپا منی،، سراپا من
ابتدا با من ،،، انتها با من
تن به تن ، ما همیم و ما ازهم
که تویۍ راه طۍ...

امشب
میز کافه ای که
دست هایمان را به هم رساند
گل داد.

یش از آن که واپسین نفس را برآرم،
پیش از آن که پرده فرو افتد
پیش از پژمردن آخرین گل
برآنم که زندگی کنم
برآنم که عشق بورزم
برآنم که باشم...