متن عشق

دوست داشتن را جار بزنید
عشق را فریاد بکشید
اما منتظر رفتن ناگهانی نیز باشید
آدمها حتی نمی توانند جلوی رفتن خود را بگیرند.

اگر شعرم، تبِ احساس دارد،
شمیمش، شمّه ای، از یاس دارد،
به عشقِ توست؛ آقای فرامِهر!
دمت، آرامشِ ریواس دارد!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

تو که: شعر شررباری سراپا،
پر از حسّی؛ صفا داری سراپا؛
برای وسعت یک آسمان عشق،
شکوهِ مِهررخساری سراپا!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

ز مستی عاشقی باید دردی کشی

تا مطلب عشق منعقد گردد

تو را دوست دارم نه تنها به رسم عشق ، بلکه به رسم قدرشناسی
تورا دوست دارم به رسم مهربانیت
تو را دوست دارم به حرمت تمام لحظه های خوبی که ساختی
تو را دوست دارم به رسم نگاهت که جز عشق در آن ندیدم
تو را دوست دارم به...

لارا تیکال:

تو با خداحافظی ها
تمام نمی شوی!
تویی که به من آموختی
عشق؛
دوام آوردن در غربتِ فاصله هاست.

دو صد روز هر شو از خوابش پریدُم
خدا میدونه روز خوش ندیدُم
دلُم چاک چاک یار بی وفا شد
خدا میدونه از یار چی کشیدُم
نه ایمون داره نه دل داره نه دین داره یارُم
سه تا چیزی که مو از بخت بد هر سه شو دارُم
نه عشق...

امید زیباست، عشق زیباست، طلوع زیباست، شکفتن زیباست،
و زندگی، زندگی با تمام دردهایش، هنوز هم زیباست

از عشق مى نویسم باذوق شاعرانه
با شور یک غزل یا غوغای یک ترانه

از بغضهاى تلخ و از اشکهاى خاموش
از کوچه هاى باران در خلوت شبانه

یا از تبى که امشب بر جان من نشسته
با آتشى که هر دم از دل کشد زبانه

در باغ خاطراتم فصل...

چرا پنهان کنم ؟ عشق است و پیداست

سرخ؛

آبی؛

سرخابی...

زندگی در عشق،

سرخ می تپد؛

سبزتر از آبی،

جریان دارد...

رنگهای زندگی را،

دوست دارم...

زهرا حکیمی بافقی،
شعر سرخابی.

تمام نقطه های دل،
قلمرو دلت شده؛

تو پادشاه دل شدی،
به یک نگاه مهربان!

زهرا حکیمی بافقی،
بیتی از یک غزل.

من،
تنهاتر از تو؛
تو،
تنهاتر از من؛
رسم غریبی است:
عشق و تنهایی؛
دوری و دوستی!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب صدای پای احساس،
ص ۱۹۴.

یه جایی خوندم نوشته بود قشنگ ترین عشق ها عشق هایی هستند که تهشان نرسیدن است..خواستم بگم چرت گفته

همیشه اونایی که میگن
هیچ وقت عاشق نمیشیم ،
از بقیه سخت تر عاشق میشن !
انگار یه اتفاقی
قراره روی اونارو کم کنه !
میخواد بگه آدم ها
از عشق بدشون نمیاد !
فقط باید وقتش برسه ...


_ مرتضی عبدی
_ برشی از کتاب دختری که از اول...

گه گداری قلمی دست دلم می گیرم
می زنم نقش ز دل
بر دلِ کاغذِ سرد
می نویسم کمی از آشوبم
از لبخند، می نویسم از عشق
آرزویم این است
همه لب ها خندان
همه دل ها رنگی
پُرِ از رایحه ی خوبی ها

زهرا اسماعیلی

کار دشواری ست عاشق بودن و دلدادگی
دل سپردن پای عشقی با تمام سادگی
شور شیرین میزند دل موقع دیدار او
کوه کن باشی دلت هم میشود بیمار او

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

می توان (بی خستگی) صدقرن از عشقت نوشت،
روز و شب با چشم های مهربانت حرف زد!

می درخشد ماه در دامان شب، در شعر من؛
تا ابد زیباترینی ماهِ قلبم! تا ابد...


◻️ شاعر: سیامک عشقعلی

این چه عشقی ست؟
تو که با خود همه چیز را بردی،
الا من را!




شعر: رفیق صابر
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

چشم من ...پی تو گشته حیران
از همه به غیر تو گریزان
چشم تو، شب ستاره باران
آسمان شده خلاصه در آن!
من از تمام دنیا...شبی بریدم،تورا که دیدم
میان چشم مستت ،چه ها ندیدم تو را که دیدم
غم تورا همان شب که دل سپردم به جان خریدم...

_برشی...

در این سرما و باران یار خوشتر
نگار اندر کنار و عشق در سر
.
.
در این برف آن لبان او ببوسیم
که دل را تازه دارد برف و شکر...

دسته گل رز، عشقی برآمده
از دلِ یار، آرزوی برآمده

رویایی پر از شیرینی و واقعیت
آینده ای روشن و مستدام

زن جوانی در انتظار مردی
دلش پر از امید و انتظارِ زندگی

در برابر آن، در آغوشِ عشق
روحش چون باغی است که گلهای رنگارنگِ عشق در آن شکوفا...

پنجره ی روحم سوی آغوش طبیعت
گشاده ست و می نگرم به پاییز

از شور و شعف پر است دلم از این فصل
که می شود پناهگاه روحم

در پاییز، برگ ها می ریزند
و روحم را به سوی خدا می کشانند

در پاییز، آسمان آبی تر است
و روحم...

ای یار، تو را به فصل پاییز می سپارم
که فصل شور و شعف و عشق است