متن ماه

ماه
همخوابه ی مرداب هاست
و نه رود...!

ساعت دیواری خانه، پولک های درخشنده ی نور را
بر لباس سیاه شب، می دوخت
پروانه خیره به ماه بود
و شمع به تنهایی
در سایه ی تاریک ماه می سوخت؛

رهایی من
من خوب می دانم
دنیا را در سکوت دیوانه کرده اند
آنکه باید در پود ابریشم تار...

ماه
پتوی سیاه شب را
به سر کشید
تا پنهان شود
فهمید...
دلتنگ تو ام...

دیگر کسی
به رازِ کنار زدنِ پرده ها
پی نخواهد بُرد.
ماه
پشتِ ابر،
من
در تخیلِ تو،
تنها...تنها...تنها!

دیر شده است
دیگر هیچ غریقِ بی راهی
دلیل درستی
برای دفاع از دریا نخواهد داشت.
کلمات...به زانو درآمده اند
شاعران... بُریده وُ
من... بی معلوم!

سرانجام آیا
همهٔ ما
به...

پنجرا تا واگودم
ماه پانا بو تخته سر
ده نئسامه
پنجره باز کردم/ماه پهن شد روی تخت/دیگر نبودم

شب برای این است که آرزو کنی ،بی صدا و با دلی بزرگ،میان سیل عظیمی از سیاهی آرزو کنی برای من ، هرشب ،شب آرزوهاست . وقتی ماه ، نور می پاشاند بر تاریکی اتاقت ، اخم هایت را باز کن و دوباره آرزو کن . وقتی قطره های اشک...

هیچ چیز جای "شب های"
بی تو را پر نمی کند
نه ماهی، نه ستاره ای
شب های بی تو
در این شلوغی های سربه هوا
منحصر به فردند!

نیمه شب ِ گیسوانت
کنار می رود؛
ماه ِ تمام

در آینه ات
خودم را می بینم ای ماه
میان این همه ستاره ای و
باز تنها

به ماه می مانی
در برکه نزدیک و ،
در آسمان دور

مرا نه آسمان برمی تابد نه زمین
نه باد نه باران
نه ماه نه خورشید
نه کوه نه دریا،
تویی
که به ماه و خورشید و فلک
فرمان می دهی
عاشقانه دورم بگردند

بدون شب بخیر تو ،
گویی ماه برای همیشه بیدار است و
خورشید خواب
دریغ مکن
که قلب گریانم ،
به همین اندک مِهر تو ،
در سپیده دمی خیالی ،
پرنده ای می شود ،
شتابان ، به سَمت تو ...

در حصار شب؛که ماه و ستاره همخواب می شوند نزدیک تر بیا..️
تا بنوازم موسیقی بی کلام تنت را
پو لبان سرخ تو با ساز بوسه هایش
سیراب کند آرشه ی تشنه ی لبانم را...



️️️

شب است و قطار خاطره ها براه
چادر سیاه شب ؛ محافظ زیبایی ست ؛
برای چشمان به اشک نشسته
و ماااه ؛ این دلبر زیبای آسمان ؛
تنها قصه گوی ؛ هر شب لحظه های شب بیداران ؛
جای شهرزاد شب بیدار ؛ نشسته تا ؛
جانی گرفته نشود...

جا مانده
رد نگاهم
بر ماه ِ برکه ی آرزوها

آنگاه که ماه و خورشید در نبردند
نفس خورشید تنگ شده آرام آرام به خواب میرود
از رحم تنگ بنفشه گون طارم هزار نوزاد نارس بیرون میجهد
دراین میان صورت ماه گرد چهره پدیدار میشود
گهواره زمین با لاله های سرخ سر میدهندنوای لالایی را

تو کیستی؟ بهاری؟ به من بگو
که هنگامه کرده ای
از نور و شبنم و گُلِ سرخ
وقتی از دهانِ برگ ها سخن می گویی و
با پیچ و تابِ آب می خندی و
از میانِ باد
به نجوا سلام می گویی ...
وَه! چه هستی تو؟
عشقِ خورشیدی
یا...

به شب گفتم...
دلم گرفته. ...
برای من
یکی از بهترین و زیباترین آرامش را بیاور...

ستاره چشمکی زد
ماه درخشید
و گلی شگفت
شهابی رد شد
نسیمی وزید
عطرگل یاس در باغچه پیچید
برگی روی شاخه رقصید
پیچکی ساقه اش به تنِ باغچه چرخید

به شب گفتم:
این چه...

محبوب من..
شما را در خواب دیدم
سرو قد، صنوبر قامت و ماه طلعت.
نزدیک تر شدم، ماه شده بودید...



️️️

شب ماه را در آغوش میگیرد
روز خورشید را
و آسمان هر دوی آن ها را
اصلا نمی فهمند
شاید روی زمین
کسی از آغوشی جدا شده!

باز بود هر شب
پنجره ای بر بام ارغوان
از گذشته های نه چندان دور
چشم ماه می تابید
از سمت چپ
بر پشت شانه هایم
می پیچید هرم داغ نفس هایش
در پیچاپیچ دهلیزهای ادراک
و ساری بود
تپش زلال حیات در شاهرگ مهر

باز شب آمد و دلتنگے
و ماه از چشمان تو
چهارده خواهد شد.

نگاهم که می کنی
ستاره می خندد
ماه می تابد
و عشق در دلم باله می رقصد....
.

جهان کوچکم چشمان توست
که دریا دریا بی تاب من است
و به وسعت آسمان دلواپسم... .
.
آبی آرامم
نام دیگر تو باران است
که می باری بر من
و تن...

آب
در زندانِ حوضِ حیات ، دیوانه شد
استعمالِ هر شبه ی قرصِ مُسَکنِ ماه
از آن روست....!