متن پرنده

پرنده هرچقدر هم بلندای آسمان را طی کند
به ماه نمی رسد...
بر تصویرش روی آب بوسه می زند! • ͡•

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

یک جفت پرنده ی عاشق
کنار پنجره ای در خیابان
کز کرده اند در سکوت رنگارنگ پائیز
خنک هوایی ست که می وزد
و خیابانی که انتظار تو را می کشد

رعنا ابراهیمی فرد

خوش ب حال پرنده ها دلشون ک میگیره کوچ می کنند🕊🕊🦅🦅

نیچه:

پرنده ای که پرواز بلد نباشه
به قفس میگه

تقدیر

پرنده ام وُ در قفس،
دلتنگ بام تو!
تا بچینم
دانه های عشقت را.




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

می گویند قلبت در هر حالی که باشد، چهره ات به همان حال در می آید.
چه بگویم؟ خودت آشفتگی موهایم را، لبخند پریشانم را و سرگردانی دکمه های پیراهنم را ببین!
حالم تعریفی ندارد؛ حس و حال پرنده ی لاغر و ضعیفی را دارم که از کوچِ مداوم خسته...

عشق تو
پرنده ای سبز است
پرنده ای سبز و غریب ...

کسی آیا
آیین پرنده ها را می داند؟
گنجشکی مرده

دیگر حسرت دیدن پرواز هیچ پرنده ایی را نمیخورم...
از آن روزی که قفس چشمانت آسمانم شده.

هوای تو
بی تابی پنجره
کاش پرنده ای
بال اش را به من می داد.

تو را نمی‌توان نوشت
چرا که مثل رودخانه‌ای طولانی در جریانی
و هم‌زمان که آفتاب
بر پاهایت طلوع می‌کند
در سرت غروب کرده‌است.

تو را نمی‌توان نوشت

تو زیبایی
و این هیچ ربطی به زیبایی‌ات ندارد

حرف نمی‌زنی
چرا که می‌دانی
یک پرنده وقتی حرف می‌زند انسان است
وقتی سکوت...

\پرواز را به خاطر بسپار...\

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست،

اما بعد از مرگ پرنده
پرواز هم دق کرد و مُرد!
این پرنده است که به پرواز جان می بخشد...

ارس آرامی

سر به سنگ نه ، سر کلنگ باید بزنم
آهو که شدم ، پلنگ را باید بزنم

این برکه ی کوچک که مرا خواهد خورد
ماهی که شدم به دلِ نهنگ باید بزنم

آتش به لب و به چشم باران دارم
سر سبزی دهکده به دامان دارم

من مقصد مرغان...

خودم را از همه دریغ میکنم
پیراهن گُل گلیه تابستانیم را میپوشم
پنجره را باز میکنم ، به بوته های خار لبخندی پیشکش میکنم ، که خجالت میکشند و گل میدهند
چراغ هارا خاموش میکنم ، پرده هارا کنار میکشم
خورشید را به خانه دعوت میکنم ...
آفتاب دستو دلباز...

برگرد تا ببینی پرنده ی کنج قفس
بعد از رفتن تو ،پر کشیده است.....
حجت اله حبیبی

::پرواز را به خاطر بسپار...::

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست...

اما بعد از مرگ پرنده،
پرواز هم دق کرد و مُرد!
پرواز بدون پرنده بی معنی ست

ارس آرامی

\پرواز را به خاطر بسپار...\

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست...
اما بعد از مرگ پرنده،
پرواز هم دق کرد و مُرد!

ارس آرامی

به گمانم اندوه،
پرنده ای ست تنها،
در غم جفت اش،
[غمگین]
که حدِ فاصلِ دو کوچ،
بال هایش را سست می کند.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

تو نبودی
تا ببینی
بی تو
هیچ پرنده ای
شوق پرواز نداشت
با پرنده ها،
پرواز کن،
در پرواز ،
هیچ پرنده ای؛
پیر نیست...!

در نامه هایت
شما خطابم کن
پرنده ات پرید
خداحافظ
بعد از این
آرزوى محال صدایم کن

نیکى فیروزکوهی
از کتاب خداحافظ اگر باز نگشتم

می خواهم هر صبح که پنجره را باز می کنی
آن درختِ رو به رو من باشم
فصلِ تازه من باشم
آفتاب من باشم
استکان چای من باشم
و هر پرنده ای که
نان از انگشتانِ تو می گیرد …!

در اسمان غم چرا دلت حرف نمی زند
در آسمان ابی ام عشق تو پر نمی زند
هوا هوای غم رسید به آسمان ابی ام
در این هوای سرد کوه ، پرنده پر نمی زند
نفس کجا ، نفس چرا ، مهربانی ات نفس شده
محبتت به آسمان دریای بی...

شکوفه های هلو رُسته روی پیرهنت
دوباره صورتی ِصورتی ست باغ تنت

دوباره خواب مرا می برد که تا برسم
به روز صورتی ات رنگ مهربان شدنت
...
چه روزی آه چه روزی که هر نسیم وزید
گلی سپرد به من پیش رنگ پیرهنت...

چه روزی آه چه روزی که...

ای پرندهٔ رها
سال هاست
بر ته مانده ی پوتین ات لانه دارند،
پرنده ها!.


(زانا کوردستانی)