متن پرنده

\پرواز را به خاطر بسپار...\

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست،

اما بعد از مرگ پرنده
پرواز هم دق کرد و مُرد!
این پرنده است که به پرواز جان می بخشد...

ارس آرامی

سر به سنگ نه ، سر کلنگ باید بزنم
آهو که شدم ، پلنگ را باید بزنم

این برکه ی کوچک که مرا خواهد خورد
ماهی که شدم به دلِ نهنگ باید بزنم

آتش به لب و به چشم باران دارم
سر سبزی دهکده به دامان دارم

من مقصد مرغان...

خودم را از همه دریغ میکنم
پیراهن گُل گلیه تابستانیم را میپوشم
پنجره را باز میکنم ، به بوته های خار لبخندی پیشکش میکنم ، که خجالت میکشند و گل میدهند
چراغ هارا خاموش میکنم ، پرده هارا کنار میکشم
خورشید را به خانه دعوت میکنم ...
آفتاب دستو دلباز...

برگرد تا ببینی پرنده ی کنج قفس
بعد از رفتن تو ،پر کشیده است.....
حجت اله حبیبی

::پرواز را به خاطر بسپار...::

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست...

اما بعد از مرگ پرنده،
پرواز هم دق کرد و مُرد!
پرواز بدون پرنده بی معنی ست

ارس آرامی

\پرواز را به خاطر بسپار...\

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست...
اما بعد از مرگ پرنده،
پرواز هم دق کرد و مُرد!

ارس آرامی

به گمانم اندوه،
پرنده ای ست تنها،
در غم جفت اش،
[غمگین]
که حدِ فاصلِ دو کوچ،
بال هایش را سست می کند.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

تو نبودی
تا ببینی
بی تو
هیچ پرنده ای
شوق پرواز نداشت
با پرنده ها،
پرواز کن،
در پرواز ،
هیچ پرنده ای؛
پیر نیست...!

در نامه هایت
شما خطابم کن
پرنده ات پرید
خداحافظ
بعد از این
آرزوى محال صدایم کن

نیکى فیروزکوهی
از کتاب خداحافظ اگر باز نگشتم

می خواهم هر صبح که پنجره را باز می کنی
آن درختِ رو به رو من باشم
فصلِ تازه من باشم
آفتاب من باشم
استکان چای من باشم
و هر پرنده ای که
نان از انگشتانِ تو می گیرد …!

در اسمان غم چرا دلت حرف نمی زند
در آسمان ابی ام عشق تو پر نمی زند
هوا هوای غم رسید به آسمان ابی ام
در این هوای سرد کوه ، پرنده پر نمی زند
نفس کجا ، نفس چرا ، مهربانی ات نفس شده
محبتت به آسمان دریای بی...

شکوفه های هلو رُسته روی پیرهنت
دوباره صورتی ِصورتی ست باغ تنت

دوباره خواب مرا می برد که تا برسم
به روز صورتی ات رنگ مهربان شدنت
...
چه روزی آه چه روزی که هر نسیم وزید
گلی سپرد به من پیش رنگ پیرهنت...

چه روزی آه چه روزی که...

ای پرندهٔ رها
سال هاست
بر ته مانده ی پوتین ات لانه دارند،
پرنده ها!.


(زانا کوردستانی)

یک زندگی کم است...
برای آنکه تمام شکل‌های دوستت دارم را با تو در میان بگذارم...
می‌خواهم هر صبح که پنجره را باز میکنی؛ آن درخت روبه‌ رو من باشم..
فصل تازه من باشم..
آفتاب من باشم..
استکان چای من باشم..
و هر پرنده ای که نان از انگشتان تو...

همیشه از خودم می پرسیدم...
دوندگان آفریقایی...
می خواهند از چه چیزی فرار کنند...
که این قدر پاهای قوی دارند..
بومیان آمریکا...
می خواهند ...
کدام آواز را بخوانند...
که آرواره های محکمی دارند...
و ساکنان قطب ..
از گرمای کدام کلمه...
به یخ ها پناه برده اند...
همیشه از...

کسی که آسمانش به اندازه پنجره ای ست که دارد، هرگز پرواز را نمی فهمد و پرنده هایش همیشه ناتمامند...

ای کاش پرنده بودم تا میتوانستم از بالای ابرهای بغض آلود، زندگی کردنت را تماشا کنم .
ای کاش دریا بودم تا میتوانستی سنگِ دغدغه هایت را در دلم پرتاب کنی و ساعت ها به من خیره بمانی .
ای کاش فردا بودم تا هر روز در انتظارم بنشینی
و...

آغوش آسمان باز است
درمن
پرنده ای فوبیای پرواز دارد...

حالا که رفته ای
پرنده ای آمده است

در حوالی همین باغ روبرو

هیچ نمی خواهد،

فقط می گوید: کو کو...



"محمدرضا عبدالملکیان"

- تکدّر:

دوستت دارم
و همین اصل،،،
غمگین ترم می کند!
وقتی که،
نمی توانم چهار فصل جهان را
در آغوش تو آواز بخوانم!


حسادت می کنم وقتی
نسیمی زیرک
مو هایت را به بازی می گیرد!

آه
نارون بالا بلند من!
باور کن
از این همه خواستن،
--غمگین ام......

این روزها حال و هوایی در سرم نیست !
غیر از خودم دیگر کسی دور و برم نیست!

این روزها آنقدر کافر گشته ام که ....
حتی خدا استغفرالّه ، باورم نیست !

شاید "خدا" می خواست من تنها بمانم
وقتی که"او"هم جان پناه و یاورم نیست!

دیگر هوای عشق...

کدام پرنده
‏با بوی تن تو پرواز می کند
‏که باران را
این گونه
‏عاشقانه می نوشم؟

‏

مرا ببخش... اگر پنجه های گرگ ندارم
برای بُردنِ تو نقشه ای بزرگ ندارم

بگو بیایم هرگوشه ی جهان که بگویی
که پَر بگیرم هرسمتِ آسمان که بگویی

قرارِ اول مان هرکجا که دار نباشد
که دُورِ سینه ی مان سیمِ خاردار نباشد

توجهی به شب و حلقه ی طناب...

دلتنگت که می شوم،
حسِ پرواز--
به سرم می زند...
افسوس!
من پرنده ای محبوسم
[زخمی ی میله ها]!



لیلا طیبی (رها)