متن پنجره

من در عشق سرشار از باریدن،
بر پهنه شیشه این پنجره بودم

اما او تنها رد انگشت قلبی،
روی بخار آن شیشه بود!

ارس آرامی

ما همان ارغوان شعرهای ابتهاجیم
رویا بافتیم
تا زنده بمانیم
به همان نیم ذره ی اندک امید دل بستیم
در حالی که بیرون پنجره خبری نبود
جز گذر ساده ی ایام
حالا،دل خون شدگانی شده ایم
که هر لحظه فقط خود را لعنت می فرستیم.

پشت پنجره ایستاده ام.
نارون پیر،،،
ذهنم را خوانده ست...
حالا؛
با گنجشک های روی شاخه،
نامم را--
بارها وُ
بارها؛
به لهجه ی آن ها جیک جیک می کند.
\♡\
چقدر خوشبختم!

لیلا طیبی(رها)

در خانه
مانده ایم
باران
می شویم
خیابانی را
که از پشت ِ پنجره
نگاهمان می کند.





ائوده قالمیشیق
یاغیشا دوشموش خیاوان
بیزه باخیر
پنجره نین آرخاسیندان.
1399/1/24
شعر
مهرداد پیله ور

مترجم
کامیل قهرمان اوغلو

آی !
بازکن پنجره را
باز کن پنجره را
در بگشا
که بهاران آمد!
که شکفته گل سرخ
به گلستان آمد!

شکوفه های هلو رُسته روی پیرهنت
دوباره صورتی ِصورتی ست باغ تنت

دوباره خواب مرا می برد که تا برسم
به روز صورتی ات رنگ مهربان شدنت
...
چه روزی آه چه روزی که هر نسیم وزید
گلی سپرد به من پیش رنگ پیرهنت...

چه روزی آه چه روزی که...

پنجره را باز کن
و از این هوای مطبوع بارانی لذت ببر
خوشبختانه باران، ارث پدر هیچ کس نیست

و بهار می آید تا بگشایی

دل و اندیشه بروی گل و زیبایی و نور

پشت یک پنجره ایستاده یکی

غنچه لب تا که زند بوسه به لبهای بهار

و چه زیباست شکفتن ...

این باد سرکش نزدیک بهار را چقدر زیاد دوست دارم!
انگار آمده هرچی غصه و اندوه سر راهش هست بشوید و بر دارد ببرد، انقدر که عمیق و قشنگ هوهو می کند و صاف می نشیند وسط جان آدم. دلم می خواهد بزنم بیرون تا بادبهار، محکم بغلم کند و...

چشم در چشمِ
پنجره های شهر شده ام
اما تو،،،
پشت هیچ پنجره ای نیستی!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

هیزارتا پنجره
نه،
دونیا
تی تامشایی رِه کمه!

هزار پنجره/نه،/ دونیا/ برای تماشای تو کم است!

«همان گونه خواهم راند
همان گونه خواهم خواند
پشت دریاها شهری است
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است»🌿

آن سوی پنجره
--تویی.
با غروری بی دلیل
و قلبی شبیه سنگ.
...
و پای پنجره اما
--منم،
با دردی بی درمان و،
قلبی در،
--مشت!




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

یک زندگی کم است...
برای آنکه تمام شکل‌های دوستت دارم را با تو در میان بگذارم...
می‌خواهم هر صبح که پنجره را باز میکنی؛ آن درخت روبه‌ رو من باشم..
فصل تازه من باشم..
آفتاب من باشم..
استکان چای من باشم..
و هر پرنده ای که نان از انگشتان تو...

دانشمندی نوشته است
هیچ محبتی از بین نمی رود
تنها از شکلی به شکل دیگر تغییر می کند
شاید این گلدان بنفشه ی پشت پنجره
دلتنگی های یک روز مادرم باشد
شاید آن اذان دور
نفس پاک صاحبدلی همین نزدیک...
و شاید همه چشم هایی که برایت گریسته اند
شاخه...

مَنِ بالاتر از فردا
دلم پرواز می خواهد
سوی آن پنجره که
عشق نیازش باشد
سوی رویا به خیال
در طلوع بی غروب خورشید
سوی آن رویا که
فردایش پس از پرواز
به رنگ آسمان باشد

زهرا غفران پاکدل

باز آسمان به پنجره ها برف می زند
انگار از نوازش تو حرف می زند

می رسم باز من به گوشمال سکوت
مثل بانگی که از فراز حنجره هاست
گفته باشم ؛ کسی نمی رهد هرگز
آسمانش اگر بقدر پنجره هاست ...


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

روی تمام پنجره ها را سفید کرد
وقتی به سمت دیدن تو
باز شد چشمم.
آنقدر که نشستم و از شوق
پلکم به هم نخورد،
حتی خدا هم بعدها فهمید
من ، با کدامین آرزوها
زنده زنده مرد...!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

یک کمى از همیشه گذشته
عصرها ، رنگ پاییز سیر است
پنجره ، یک جهان بینى باز
رو به این کوچهٔ بى تو دیر است ...
.
از هم ، این رونق بى صدایى
باز ، چیزى نمانده بپاشد
در من انگار ، دست خیالت
دارد از من غزل مى...

برف می بارید
کنار پنجره ایستادی
رفتن مرا نظاره کردی
دانه های برف به دستان لرزانت که با من وداع می کرد می نشست
وهرگز نمی دانستی
سالها بعد
یک روز برفی
من در دستانت آب می شوم

پشت بام خانه پشت پنجره؛ باران مهمان شده است... .
بر آسمان چشمانم، مهر حیران شده در سردی
سکوت واژه های تو!
من تو را برای مداوا به شهر عشق می برم .

عاقبت انتظار می کُشد مارا
این دل بیقرار می کُشد مارا

با لبت میشَوَد کنار آمد
چشمهای خُمار می کُشد مارا

دیر کردی ،نیامدی ،به خدا
غصه ی بیشمار می کُشد مارا

چمدانی که بسته ای به کنار
رفتنت بی گُدار میکُشد مارا

حکم تیرست دوریت انگار
آتش و اختیار...

آنسوی پنجره
پاییز دارد
سر از پا نمى شناسد..!
و من ، یادت که در سرم مى نشیند
غمى از دلم بالا مى رود
مثل وقتى که
با گنجشگ ترین بهانه
گربه از درخت ...!
اینجا
من از آنسوی پنجره پرم ....


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو
فعال محیط زیست