متن چای

تو رفته ای
و بحران نوشیدن چای بی تو در این خانه
مهم ترین بحران خاورمیانه است
این احمق ها
هنوز برسر نفت می جنگند!

اگر خدا روزی از من بپرسد در دنیای من چه لذت هایی بردی ؟
من قطعا به او خواهم گفت لحظاتی در دنیایت وجود داشت که نباید با هیچ چیز دیگر عوضش میکردم و آن ساعت چای خوردن با آنهایی بود که دوستشان داشتم .

حال دلم خوب است ...
منم و یک فنجان چای
تکیه داده ام ...
به پشتیِ قدیمیِ قرمز اتاق ...
خوشم ...
از خنده های مادرم
که بوی خوش دست پختش
پیچیده در پستوی خانه ...
اندکی شعر سروده ام
از چشمان پر زرق و برق مادرم
چند خطی نوشته...

عصرها که می شود
مخصوصا اگر پاییز باشد
آدم دلش می رود که یک فنجان چای بخورد با تو
آنوقت می توان گفت طعم چایی ،عصر پاییز ، بوی تو
همان بهاری است که در راه است

سازهای آبی -سولماز رضایی

برای گفتن دوستت دارم خیلی به خودت سخت نگیر
تو وقتی چیزی هم نمی گویی میدانم دوستم داری
مثلا وقتی برایم چای میریزی خیلی دوستت دارم را صد بار گفته ای
سولماز رضایی

صبح
تکه تکه های آفتاب است
که به در و دیوار شهر
نقاشی شده
نور است که تقلا میکند
از شکاف پنجره میهمان
سفره صبحانه ات باشد
و دست مهربانی که برایت
چای میریزد
دریاب
صبح همین لحظه شیرین کردن چای است

با خودم نشسته ام
و داغ داغ چای می نوشم!
دهانی را که دوستت دارم گفت و نبوسیدی،
فقط باید سوزاند.

هوای سرد و دم نوشی که گرم است
کلاه و شال و تن پوشی که گرم است
بیا و بار دیگر دعوتم کن
به صرف چای و آغوشی که گرم است

خورشید
روسری اش را پهن کرده روی میز
گنجشک ها
سر و صدایی به پا کرده اند که نپرس!
و من مانده ام
چایی اول صبحم را
با شکر خنده ات بخورم
یا
قند لبت...

وقتی که چای چشم پر رنگ تو دم باشد
مردی که پیشت می نشیند خسته تر بهتر

عشق؛
یک فنجان چایِ قند پهلوست!
آخ که اگر به موقع هوس کنی چقدر میچَسبد..!

بار دیگر سهمِ این دلواپسِ دیوانه باش
چای دم کن در کنارم خانمِ این خانه باش

زندگی بی تو شبیه آسمانِ ابری است
دلبرِ زیبایِ این آلونک ویرانه باش

هر چی گویی چشم می گویم ، بیا سهم شما
این کلید دست شما اصلا تو صاحب خانه باش

پول و...

زندگی، مثلِ یک استکان چای است.
به ندرت پیش می آید که هم رنگش درست باشد،
هم طعمش و هم داغیش،
امّا هیچ لذتی با آن برابر نیست.

صبح آمده
تا دلبری آغاز کنی
تا پنجره روی باغ گل
باز کنی
دم کرده ام عاشقانه
یک قوری شعر
من چای بریزم
بلدی ناز کنی؟

صبح ها را لبخندی بچسبانید گوشه لب تان!
دلیلش مهم نیست اصلا نیازی به دلیل ندارد
لبخند است دیگر، هفت خان رستم که نیست!
یک لیوان چای تازه دم بنوشید
یک موسیقی خوب برای خودتان پخش کنید
و گذشته و آینده را بگذارید به حال خودشان!
مهم،همان صبح، همان لبخند،...

از آن دسته آدم ها هستم که بلد نیستند زمانِ مناسب برای نوشیدن چای را تخمین بزنند! یعنی یا زبانشان را می سوزانند و تا تهِ روز از زبری اش زجر می کشند، یا آنقدر می مانند خنک شود که دیگر با شربتِ تلخ فرقی نکند!
معقول ترین راهِ حل...

اگر تو نبودی ، شبها به دنبال که می گشتم؟
لای تمام قصه های خیالی، برای که داستان می نوشتم؟
برای چه عاشق می شدم؟
.
اگر تو نبودی ، پنهانی ، برای که پیراهنِ حریر بر تن می کردم؟
برای که چایی می ریختم و برای که می رقصیدم؟...

زندگی گاهی
دم کردن چای با آلبالوست ؛
یا چیدن چند میوه از درخت
که تو را به ماندن پیوند می دهد...!
زندگی همین لحظه ایست
که من تو را نفس می کشم ،
برایت چای می ریزم
وَ تمام اندوه جهان را در آن حل می کنم...

دنبال کسی نگرد
که دارد غرق می شود
مرا
که اینقدر آرام
نشسته ام و دارم
چای می نوشم
نجات بده

می خواهم هر صبح که پنجره را باز می کنی
آن درختِ رو به رو من باشم
فصلِ تازه من باشم
آفتاب من باشم
استکان چای من باشم
و هر پرنده ای که
نان از انگشتانِ تو می گیرد …!

دلتنگ باشی...
آشوب باشی...
دلسردم باشی...
چ شود!
مث چایی میشی..
همون چای سرد تلخ ک نگاشم نمیکنن!


نویسنده: vafa \وفا\

پرواز در این صبحِ دل انگیز خوش است !
آوازِ پرندگانِ پاییز خوش است !

با نم نمِ بوسه های باران به زمین
یک چاییِ داغِ و تلخِ سرریز خوش است !

عطر هلو و شلیل با باد رسید

نوبت به دو چای در فرحزاد رسید

خورشید شکفت دلخوش و گرمابخش

تقویم ورق خورد و به خرداد رسید

شهراد میدری

به گمانم یک نفر دستش خورد

چای ریخت روی تقویم.

و تمام روزها

تلخ شد.