متن کوتاه

منو از پارس سگ نترسون من بین گرگا قد کشیدم!

مشکل است از چشم گیرای تو دل برداشتن

نگفته ی دریاست
جزیره.
رضا حدادیان

سررفته بود
حوصله ی اشک
افتاد.
رضاحدادیان

چون اناری که رسیده ست پراز اشکم وخون

دارم آرام در اندوه خودم میترکم....

از من هیچ نمانده بود جز طُ

گر چنینی، گر چنانی، جان مایی جان جان

گیرِ تو بود، که نخ کِش شد دِلم ..!

لباس نو نخریدم به شوق آن روزی
که رنگ پیرهنم را تو انتخاب کنی

چه سالها که دوفنجان چای منتظرند !
دوباره در دل این خانه قند آب کنی

قلب گند میزنه مغز تاوانشو میده!

حقیقت تلخ اینه که، نگاه سرد تو تنها دل گرمیه منه

ما دهن باز کنیم دهنِ خیلیا بسته میشه :)

خُنُک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش

بِنَماند هیچش اِلّا هوس قمار دیگر

اگه مهم بودی زیرت خط می کشیدم،
نه دورت !

ولی من هنوزم دوسش دارم..

خرمنی در دامن صحرای محشر سبز کرد

هر که مشت دانه ای در رهگذار مور ریخت

لب به لب
خنده هایم
تورا
لومیدهند

تنها تو باشی پیش من روی زمین کافیست

آدم تو شرکتای هرمی حساب وا کنه ولی رو رفیق نه :)

بعضی وقتا برنده میشی بعضی وقتا هم یاد میگیری

جورِ دیگری
کاهنِ کیشِ شعرم
نه عضوِ مجمع

نیست نشان زندگی تا نرسد نشان تو

نهال آرزو در سینه منشان گر خردمندی

که داغ حسرت آرد بار باغ آرزومندی