متن اقیانوس

اُقیانوس
چشم هایت بود
که تُنگ را ماهی می کرد
ماهی شدم اما
راهیِ لوله های نفت...
«آرمان پرناک»

آرام من،
آرام باش،
آرام تر از اقیانوس
تا
دل به دریای تو زنم
و به ساحل خوشبختی رسم
حجت اله حبیبی

انگشت به دهان مارهای افعی
در اقیانوس بی کران
عقرب های سیاه
همراه غرب زدگی های کفتار .....

حال دلم بدون تو مثل کشتیه که وسط اقیانوس سوراخ میشه

چقدر آرام می شود
در نگاهت
دلم ، که بی تو ترین اقیانوس تنهایی ست
کنارم که هستی
آسمان در من پر می گیرد...


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

دریا را دید
اقیانوس را هم
هیچ کدام اما ،
شبیه خانه نبود
ماهی کوچک ...
به تنگ خود بازگشت !

ادامه چشمهای تو می شود دریا...
می شود اقیانوس ...
و من قایق بی پارویی که ...
موج به موج غرق توام !

اقیانوسم، نامم هرچه که باشد فرقی ندارد،
هرچه در من بیاندازی باز همانم
اما نگاهت را که از من بر میداری دنیا به پایان می رسد!
مثال لحظه ای می مانم که شهاب سنگ به آن برخورد کرده باشد...
من آرامم تا آن لحظه که تو را در خود ببینم!...

دلم
تنگ شده
این اقیانوس
امشب
سنگ کدام ماهی را
به سینه می زند...

چشمان تو
اقیانوس آرام دلم را متلاطم ڪرد !

هرگز نمی توانی از اقیانوس عبور کنی مگر اینکه شهامت از دست دادن چشم انداز ساحل را داشته باشی.

ادامه ی چشم های تو...
می شود دریا...
می شود اقیانوس...
و من قایق بی پارویی که...
موج به موج...
غرق توام !....

ادامه ی چشم های تو...
می شود دریا...
می شود اقیانوس...
و من قایق بی پارویی که...
موج به موج...
غرق توام !....

در صورت آدمی دو چیز مهم است :
یکی لبخندش و دیگری عمق نگاهش 
که هیچ جراحی نمیتواند به انسان بدهد
لبخند آدمی اقیانوس صورتش است ،
و چشم‌هایش آفتاب ...

به ماهى شباهت دارم
جفتمان غرق شدنمان زیباست
ماهى در اقیانوس
و من در آغوش تو...

️
گاهی یک اقیانوس را هم
که بدهند به چشمانت
باز کم است برای باز شدن
دلی که تنگ توست ...!

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌️️️

.
قطره های کوچک آب،
اقیانوس بزرگ را می سازند؛
و دانه های کوچک شن،
ساحل زیبا را ... لحظه های کوتاه شاید بی ارزش به نظر برسند،
اما زندگی را می سازند؛
قدر لحظه ها را بدانیم....
.

هرکه‌جز‌من‌بود
ازدیدارمان‌مایوس‌بود
همتم‌رارود‌اگرمی‌داشت‌اقیانوس‌بود...!

برای کشفِ اقیانوس‌های جدید ،
باید جرات ترک ساحل را داشت ...
این دنیا ، دنیای تغییر است نه تقدیر !

هر که جز من بود از دیدارمان مأیوس بود

همتم را رود اگر مى داشت اقیانوس بود

دوست داشتنت
اندازه ندارد
پایان ندارد
گویی بایستتی بر ساحل اقیانوس
و موج هاای کوچک و بزرگ مکرر را بی انتها بشماری...

ادامه ی چشم های تو...
می شود دریا...
می شود اقیانوس...
و من قایق بی پارویی که...
موج به موج...
غرق توام !....

قایقی خواهم ساخت‍ تا با آن از اقیانوس نگاهت عبور کنم ‍و به ساحل وجودت برسم تا قلب پاک تو تا ابد کلبه ی عشق من باشد.

من عریانم عریانم عریانم
مثل سکوتهای میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق عشق عشق
من این جزیره سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه تکه شدن راز آن وجود متحدی بود
که از حقیرترین ذره...