جمعه , ۳۱ فروردین ۱۴۰۳
دنیا برام شده مث کلاس درس پ چرا زنگ نمیخوره؟پس کی میام پیش تو ؟ اندازه شوق دانش آموزی حینزنگ تعطیلی منم مشتاقمساداتم زنگ پایان فراق را بزن...
دلم از شوق دیدارت، سبد از زندگی پُر کردسراسیمه رسید آنجا، خودَش را بازهم گُم کرددو چشمش را که گَردانید،دریغا روی تو پَر زدجهان خاکستری تر شد،نبودت را تلنگر زددلم از وحشتِ دوری تمام جاده ها را گشتنشانِ کویِ تو اما، برایش یک معما گشت......
عشق من شبیه دریا بی پایانهمچون باد می آیی و من موج می زنمخسته ام از رفتنتبه شوق دیدارت در آشوبم...
با رقیبان خیالی گرم پیکارم هنوزبا خیالات تو جان دارند افکارم هنوزمن سزاوار سکوتت نیستم حرفی بزنشب شد و با شوق دیدار تو بیدارم هنوزای که درمان دل وامانده ام را ازبریبعد درمان طبیبان نیز ، بیمارم هنوزخواب را ازمن گرفتی چشم هایم را ببینمثل باران بهاری گاه می بارم هنوزچشم در راهی که رفتی مانده ام دیوانه واربا تمام دلخوری ها دوستت دارم هنوزخانه ی دل را که با نفرت تو ویران ساختیدر پی آباد آن مانده است معمارم هنوزگرچه...
باز می آیی و من جان به تنم می آید ....گل لبخند به روی دو لبم می آید.....حال دل تیره تراز سلسله موی توبود...مژده ای دل که دگر ماه شبم می آید ...درتب هجر تودل سوخته ام من بسیار...این دل سوخته را تاب وتبم می آید ........
