متن عاشقانه کوتاه

قایم باشک در فضای مجازی را دوست دارم
ببینم کسی برای پیدا کردنم می آید؟

عشق را زیادکن و کم نه
این روزها عشق تشنه است
تنهایش مگذار

دوچشم در راهت بودم
خسته شدند چشمانم
برای تعمیر دادمشان
تا که غبار دلتنگیشان محو شود

فکر کردن به تو
مثل پرسه زدن دانه ی برف است
در پالتوی نارنجی ام....

دلت که گرفت
در من قدم بزن
برایت خیابانی میشوم
بی انتها.....

دوریت را چه کنم ؟
ای سراپا همه ناز
تو نباشی من به یک پلک زدن خواهم مرد...

چه فخری می‌کند دنیا که ماهی چون تو را روی زمین دارد

هوایت می زند بر سر
دلم دیوانه می‌گردد!
چه عطری در هوایت هست؟
نمیدانم ..
نمیدانم ..

من و تو مثل الفبای ساز می‌مانیم
منم شبیه نت و تو،خطوط حامل من

آرزو تویی
رویا تویی، زندگی تویی
نفس تویی
بارون تویی، دریام تویی.
همه چیزمی.

اگر شیخی حرامم می‌کند یک دم تو را دیدن
نگاهت می‌کنم هر لحظه با فتوای چشمانت

«تو» توانِ دل شدی، در جذرِ قلبِ عاشقم
در ریاضیِ دلم، مهرت، مشدّد کرده‌ام

ثبت شد تصویر تو، در قابِ نابِ عاشقی
بهترین سوژه تو هستی و بهین عکّاسِ من

هر بار که مینویسم دوست،
دارمش را جا میگذارم،
شاید که تو بیایی و پیدایش کنی!

شب‌ها به امید صدای قدمت

تا صبح با سایه‌ها حرف می‌زنم

تو آرام باش…

جهان اگر بر دوش من هم

سنگ شود،

به لبخند تو می‌ارزد.

می ترسم
آنقدر دوستت بدارم
که خدا شک کند شروعِ
عشق واقعی از ما بوده یا آدم و حوا…

چه مژِگان بلندی!
وقتی پلک می‌زنی
پُلی در انتهای قلبم می‌شکند...

روزی از پشت این شب تار
با یک بغل نور میپیچی
در بن بست تنهایی من
می‌دانم...

نفس‌هایش
بوی تمشک می‌دهد
در چشمش
اناری ترک خورده‌ام...‌‌


.

چه کسی گوید که مجنون نکند کاری
که فرجامش شود لیلی چنان دلگیر

لیلیم چه کردم من که اینگونه
ز غم کز من شدی دل سیر

تا تو در آغوشِ من گل نکنی‌،
 این بهار، بهار نمی‌‌شود...

هیچ می‌دانی
که من در قلب خویش،
نقشی از عشق تو
پنهان داشتم...

بید مجنون است گیسوانت،
عطر زندگی از آنها برپاست -
کجا ریحان چنین رایحه‌ای دارد؟!