متن ویران

رفتنت
آغاز ویران شدن قلبی بود
که همیشه از هراس نبودنت می لرزید
بیا و فاصله را بردار
که من هرگز
لحظه های بی تو بودن را
نخواهم بخشید

من مدتهاست که سکوت را بلعیده ام
میان تمام فریاد هایی که می توانند
یک شهر را ویران کنند

اسماعیل دلبری

نداشتنت
اوج ویرانی است
که بر سر آرزوهایم
آوار می شود


مجید رفیع زاد

بازهم امشب با نگاهت عشق بازی میکنم
خاطراتت را دوباره صحنه سازی میکنم

چنان ویرانم از عشق تو ای مه روی زیبایم
که با دستانت در خیالم دست درازی میکنم

دو چشمت کرده حیرانم که همچون بره آهویی
به یاد چشمان تو هر شب دل نوازی میکنم

تویی زاینده رود و من پلِ الله وردی خان
ترک افتاده بر جانم نخواه اینگونه ام ویران

کاش یاد میگرفتیم ...
همه دل سنگ نیستن
همه بی وجدان نیستن
همه فراموش کار نیستن
کاش داد میگرفتیم ...
وقتی وارد دنیای یه نفر میشیم
ممکن اون دنیا دور تا دورش باشه دیوار
اما برای ورود شما خراب کرده باشه دیوار هارو
کاش یاد میگرفتیم ...
دنیای یه نفر...

روح آدمی ممکن است با یکی از این سه ویران شود: با آنچه دیگران در حق تو می کنند، با آنچه دیگران وادارت می کنند در حق خودت بکنی و با آنچه خودت داوطلبانه با خودت میکنی.

تو همان
مسیرِ انتهای دوست داشتنی ... که باید میان راه
تمام پل های پشت سر را
ویران کرد !!

چشمانش چنگیز بود و من ایرانی ویران...

لیلا قهرمانی آرمینا

آوار یعنی ...
نداشتن شانه های تو...
وقتی دلتنگی هایم در من فرو می ریزد
و
خشت به خشت... ویران میشوم !!!

من همانم که تو از دور نگاهش کردی
لب و لبخند تورا دید دلش ویران شد.

درد دارد که کسی ضجه ی محکم بزند
گونه ی مرد نباید همه شب نم بزند

ای همه کار و کسِ این منِ بیچاره مخواه-
بعدِ تو یک نفر از بی کسی اش دم بزند

هر که عاشق شده اینجا نرسیده ست به یار
ماندنت قاعده را کاش که بر...

وقتی که تو رفتی دل من ویران شد
هر لحظه وهر ثانیه ام زندان شد
انگار که این عقربه های ساعت
در قاب شکسته زمان پنهان شد

در گوشه قلبم
با خاک ویرانت می کنم
قلبی،که عشقت را چشید
در قبرستان فراموشی،خاکش می کنم

آوار یعنی ...
نداشتن شانه های تو...
وقتی دلتنگی هایم در من فرو می ریزد
و خشت به خشت...
ویران میشوم !!!

رفتنت زلزله ای بود که ویرانم کرد
ارگ بم بودم و مخروبه ی کرمانم کرد...

از زلزله و عشق خبر کس ندهد،
آن لحظه خبر شوی که ویران شده ای...

دست تو با تاریخ در یک کاسه بود انگار
بعد از تو ارگ قلب من ویران تر از بم شد
.
.

هیچوقت دیوانه وار عاشق کسی نشو!
سعی کن عاقلانه دوستش داشته باشی
تا اگر نامردانه رهایت کرد
تو ناعادلانه ویران نشوی ...

رفته رفته می رود رخسارِ من از یادِ تو
محو می گردد دلِ تب دارِ من از یاد تو
رفته رفته خنده هایم تلخ و پنهان می شود
سرزمینِ قلبِ من بی تو ویران می شود
رفته رفته غم درونِ چهره ام پَر می کشد
جامِ زهرِ مردنم را چون...

تا زمانیکه
سلطان دلت
خداست
کسی
نمی تواند
دلخوشی هایت را
ویران کند

با همه ی بی سر و سامانی ام
باز به دنبال پریشانی ام
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی ام
آمده ام بلکه نگاهم کنی
عاشق آن لحظه ی طوفانی ام
دلخوش گرمای کسی نیستم
آمده ام تا تو بسوزانی ام
آمده ام با عطش سال...

و همان روز که
از غصه مرا ویران کرد
خانه اش عقد کنان بود نمیدانستم

حالِ یک دل را اگر کردی خراب آماده باش
اشکِ چشمِ دلشکسته خانه ویران می کند