متن باران

چتر،
به چکارم می آید؟
***
باران،،،
از چشم هایم می بارد!




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

باران را دوست دارم
اما نه در چشمان تو

شبیه آسمانِ پاییزم
دلگیرم، پر از بغضم ولی ..
ابری ندارم ، برای باریدن

کاش شهربازی بودم
و تمام عمرم را، شادی و قهقهه ی کودکانی را میدیدم، که در دنیایی متروکه، با بزرگ ترهایی بی رمق، برای ساعتی با من خوشحال بودند.

کاش باران بودم
و به گل هایی که قرار است دلیلِ عاشقانه های کوچک اما واقعیِ مردان و زنانِ در رَه...

باران هم اگر می شدی،
در بین هزاران قطره
تو را با جام بلورینی می گرفتم
می ترسیدم
چرا که
خاک هر آنچه را که بگیرد
پس نمی دهد

-جمال ثریا
-ترجمه: سینا عباسی هولاسو

پدر روزی بدون احترام و عشق نمیخواهد
پدر کادو گرانتر ازحدیث عشق نمیخواهد
پدر را توانی احترامش را بجا آور
که او از تو زرو زیور ,زمین و خانه و مسکن نمیخواهد
روز پدر مبارک

زمین باران را صدا میزند ، من تو را

نم نم بارانِ بی مانند پاییزت قشنگ
ماه بانوی سخاوتمند پاییزت قشنگ

غنچه ی لبهای مستت سیب سرخی آبدار
بوسه از لبهای من دل کند پاییزت قشنگ

برگهای خشک کوچک در خیابانهای خیس
دسته جمعی یکصدا گفتند پاییزت قشنگ

جای گیسو فرش زرین باف داری مهربان
جای چشمت حبه های...

بگذار،
تا دست هایت همیشه سبز باشد برای بهار
همیشه لانه باشد برای پرنده ها
و همیشه سایه بان باشد برای خورشید
و گاهی چتر باشد برای باران،

بگذار تا دست هایت به بالاترین حس گل ها جواب دهند
بگذار تا دست هایت برای ترانه ها شعر بسرایند
و شبنم...

زدم پرسه در ساحل چشمانت و صدها گِله

از بارانی که نبارید و چتری که چرا خیس شد!

ارس آرامی

منتظر باران بودم ک ببارد . . .
با ذوق و اشتیاق فراوان همانند بذرهای پائیزی منتظر باریدن بودم.
تا در خود جوانه ی دیگر بزنم ، و خود را با نعره هایم همانند رد و برق ابرهای سیاه تخلیه کنم.

باران بارید . . .
و ناخوداگاه با ابرهای...

تو ،،،
شبیه آن باران و
ابرِ بهاری که آنی
می آید و میبارد و میگذرد ،
اما ،،،
خاطره اش همچون شبنم
بر تن گل همچنان باقیست !

نم نم باران

همینکه دست تو را شادمانه می گیرند
هوای عطر گلی نوبرانه می گیرند

تمام شاپرکانی که با تو همراهند
پرنده های مهاجر که دانه می گیرند

به گوشه گوشه باغی تکیده از پائیز
دوباره با قدم تو جوانه می گیرند

کنار خرمن شن های خسته از طوفان...

قدم نمی رسید
در آغوش مادربزرگ جا گرفتم، کنار پنجره...
_دخترم ببین چطور از آسمان، بهار نگاه خدا می ریزد؟...
کارناوال عشقی بر پا شد در خیابان
ما بودیم، خدا، چتر و باران.

قدم رسید به پنجره
قهر خدا از آسمان می ریخت
_ کارناوال مرگ بر پا شده مادر...

و نگاهی

پنجره باران

شد ...!


آریا ابراهیمی

ابر بارانم، اشک اشکم حکایت می کنم
این زمانه عمر، گریان شکایت می کنم
اشک ما ریخت، چو خون به دلم رفت
عصیانِ سیل غم زِنهار، هدایت می کنم

بوسه باران



دِلبرا

دیوانه و معشوقه ای اَندر قفس

داری ولی،

بی محابا ، بوسه بر

لبهای بی اِحساسِ باران می زنی.

باب مارلی :

تنها برخی از مردم باران را حس میکنند
بقیه فقط خیس میشوند...

باران که باریدن گرفت یاد آورم روزهای را که به خود قول دادم که بمانم در کنار دلم که مبادا دلتنگ روزهای شوم که فراموشی بر من غالب میشود و بودنت را گُم میکنم ،بار دگر عهد خواهم بست که دلتنگ باریدن باران شوم هرچند که به بودنت در کنارم...

باران ببارد
من
نیز عاشق میشوم
درون آغوش
خیس چشمانت

لیلا مشهدی

صبح شدو باران رحمت بارشش از سرگرفت
شهرها را رونقی دیگر گرفت
زنده شد ان خاطرات روزهای کودکی
هم زمین از آسمان یک بوسه ای دیگر گرفت

مثل باران رگباری که نمی گوید کی؟؟
بی خبر؛ سر زده از راه برس
مرا از این غمکده ببر

قامتش از جنس یک دیوار بود
چشم هایش مست و آهو وار بود
سرخوش از این لحظه ی دیدار بود
من هم از شوق حضورش بیقرار

واژه هارا بر زبانش میکشید
دست لای گیسوانش میکشید
داشت از جانم به جانش میکشید
عقل من دیگر نمی آید به کار...

مثل او...

دیگر دیدن باران از پشت پنجره،
مرا به وجد نمی آورد،
باران را باید لمس کرد
و آغوشش کشید چون تو،
باران را باید رقصید برای خنده های تو...

به قلم: ارنواز