متن باران

باران 
بدجور
پشت پنجره
قدم می زند،
چترت را بردار
برویم 
با او قدمی بزنیم.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

یادت هست
عصر پاییز را که دل به جاده زدیم و شرشر بارانی را که به شیشه می زد وتو فریاد می زدی ببار بارون که بارشت، دلنشین وتصویر آفرین است
یاد داری برگ های زرد ونارنجی را که با رقص ،دست از دامن شاخه، رها می کردند تا زیر...

رفتی وآسمان دلم ابری شد
می ترسم باران بگیرد
من و بارون و چتری که دستان گرمت را می طلبد...
حجت اله حبیبی

پاییز من نگاه کن و ببین؛
که چگونه مرجانی و پرتلالو
به گلبرگهای احساسم آغشته میشوی

وچگونه ترانه های تب دارو عرق کرده از تابستان مُتمَرِّد ، در هوای لطافت ِ تو پرهمهمه می شوند!

لبخندهای اناریت حس عاشقی را به چشم اندازی گوارا مبدل میسازد!
پاییز طعم باران میدهد...

حالا که ابرِ سیاه باران شد
می گذارم بمانند رخت ها بر بند،
آن شالِ سُرخ
و دامنی با گلهای زنبق
تن خوابی از گیپور
و ملحفه ای به رنگ آسمان،
می دانم تمام شب همراهِ عطر تو
قطره قطره می چکند
در انحنای تنم
و سرانجام جایی دورتر
یکی...

دستهایم پیچک می شود دور تنت
موهایم مثل بافه های ابریشم
آبشار میشود روی مخملیه صورتت
_تو
و اما _تو
باران می شوی و
میباری.

مهر با مهربانی آمده چشمان دل را باز کن
فصل جوانی آمده شور و نشاط آغاز کن
مهرانه را چتری نما افکن بدور انجمن
از شادی و شور و شعف پرواز کن پرواز کن
عباس رئیسی

تو بودی و من
باران می بارید...
عشق دل هامان را تر می کرد...
ما راه خانه را گم کرده بودیم...

هر بار که باران بارید؛ عشق را از سر گرفتم..
به خیال چتر بازی با تو،  آرام می گرفتم..
اما امان امان از تو که زیر چتر دیگری):
مبینا سایه وند

پاییز فصلِ قشنگِ آشنایی هاست
یک روز وعده ی دیدار می دهی با من!؟
در کافه ی دنجی پس از پرسه در باران
یک استکان چای داغ می زنی با من!؟

کامروا ابراهیمی

“تو” با قلب ویرانه من چه کردی؟
ببین عشق دیوانه من چه کردی

در ابریشم عادت آسوده بودم…
تو با “بال” پروانه ی من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشم تو مستم…
خمار است میخانه ی من…چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم؟
تو با حسرت شانه ی من چه...

من زیر باران خاطرات تو
بدون چتر می ایستم...
یک سرماخوردگی روحی ، می ارزد به مرور آن خاطرات شیرینِ گذشته • ͡•

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

دلم ابریست و باران را نثار چشمم میکند
چشمان بی گناهم را مه آلود و تر میکند
حادثه ی جنونِ دل از تو حکایت میکند
غمِ دل است که بی هوا،به چشم سرایت میکند

کژال گویلی_ آسو

خسته ام
کاش تابستان زود تر
بار وبندیل ش را ببندد
دلم یک پاییز و
های های گریه زیر باران می خواهد.

موهای تو نمناک و پریشان باشد
جاده و منظره و نم نم باران باشد

لبت شیره انگور و گل تریاک است
اختیار هر دومان دست خیابان باشد

گردنت شیشه و این شیشه پر از کنیاک است
بی گمان مستی در آغوش تو آسان باشد

در تو زشتی نه زیبایی وحشتناک...

لبت خوش نقش تر از برگ های گل پس از باران
تنت یاد آور زیبایِی کابل پس از باران
زمین از خویش شاعر پشت شاعر می دهد بیرون
همین که می خمد بر صورتت کاکل پس از باران
کشیده آسمان زیباترین نقاشِی خود را
...تو در آغوش من،پاییز ، دریا...

این که با پاییز از راه می رسد،
باران نیست؛
--دلتنگی ست!



لیلاطیبی (رها)

بی چتر زیر باران بود و من محو تماشایش شدم

صورتش با قطره های کوچک باران تماشایی تر است

ارس آرامی

غمی در قلبم کاشته ای
هم جنس بارانی که بی وقفه می بارد!
مدام دلتنگت می شود
مدام بهانه ات را می گیرد
و نمیدانی
چگونه می شکند قلبی
که در التماسی پُرتکرار
تو را
به نبضی بی امان می خوانَد

شاید... عشق همین است
غمی زیبا
در بطن دوست...

(( اسب سیاه بالدار ))


آسمان
در آغوش ابرهای تردید
با لهجه ی من حرف می زد
باران
نام کوچک دختری را میخواند
که در نیمه شبی تاریک
پشت انفجار باورهای سست
زیر شمعدانی های مرده
عروس میشد
طعم گس بوسه هایش
چشمه ها را فرو می خورد و پس...

خدایا ؛
به ﺭﺳﻢ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎﯼ خیس زیر باران
برای آخرین کوچ زمستان
به فانوسِ میان ظلمت شب
در مسیر خواب...
مرا هم مثل باران ، با طراوت کن...
ﻣﺮﺍ هم مثل فانوس ، روشنایی بخش...

خدایا ؛
چون اقاقی های سرگردانِ پائیزان ،
مرا بی تاب خود گردان...

خدایا...

یادت باشد!
اگر باران نبود،رنگین کمانی هم وجود نداشت!

با باریدن باران گل از گلش می شکفت.جوری به پیشوازش می رفت که انگار سالهای سال منتظرش بوده است.چشم هایش را می بست،دستانش را باز می کرد و خودش را در آغوش باران می انداخت.همراه با آوای باران ترانه می خواندو شادمانه سرور می کرد،طوری که انگار نیمه ی گمشده...

یک نامه ی عاشقانه حتماً بنویس
با عاطفه و مِهر فراوان بنویس

بنویس ؛ خدایا دلمان سبز شود
با خطّ خوشت زیر باران بنویس

...
بهزاد غدیری / شاعر کاشانی