بهاری سبزتر از تو نیست،ای تلنگر باران و شکوفه؛آنسوی مرزهای بودن و نبودنها درکشاکش های لاینتهای اُفق تو دلیل تلاطم های ناآرامم بوده ای .میدانی چه وقت هوای بارانی میگیرد چشمان تَرم آنجا که تو لبخند میزنی وآغوش من بوی شرجی تو میگیرد وبعد تهی میشوم از داشتن ها.ای سنبل...
هرکس ای زیبا نمی داند که در هجران تو نغمه ی باران چه ها با جان ویران می کند آنکه عاشق بوده می فهمد که این آوا چه با چشم مشتاق و دل زار و پریشان می کند
من آشنای کویرم ، تو اهلِ بارانی چه کرده ام که مرا از خودت نمی دانی مرا نگاه؛ که چشم از تو برنمی دارم تو را نگاه؛ که از دیدنم گریزانی من از غمِ تو غزل می سرایم و آن را تو عاشقانه به گوشِ رقیب می خوانی هزار باغ...
دوست داشتن هاى اولِ صبح آنجا که هنوز، درگیرِ روزمرگى نشده اى...! آنجا که چشم باز میکنى، و هواىِ یار در سر می پیچد! عجیب میچسبد فکرش را بکن، باران هم ببارد...!
با بعضی ها حال آدم یک جوری میشود؛ یک جورِخوب! از آن خوب هایی که شبیه خوردن آب یخ وسط گرمای تابستان است، یا شاید هم شبیه خوردن گوجه سبز با نمک است که به تلخی هم نمی زند، شبیه قدم زدن در زیر باران! می دانی آدم خیالش یک...
باران که باشی، در مرامت رفتن نیست همیشه میایی.. فریده صفرنژاد"گیل بانو"
شاید اگر آن شب کمی باران نمی آمد آرامش از پشت سر توفان نمی آمد بعد از تمام عاشقی ها،اشک های من هرگز برای رفتنت پایان نمی آمد پشت سکوتم بغض کردم التماسم را این بغض ها خیلی به این دیوانه می آمد آن شب صدای هق هق من را...
زنی در شعرهای من عروس فصل باران است هوای دیده اش ابری ولی لبهاش خندان است غرورش چون گلی زیبا ، غمش اندازه دنیا چه کرده عشق با این دل که اینگونه پریشان است زتار موی خود هرشب هزاران نغمه میسازد ز رقص نرگسِ چشمش دل آشفته حیران است لب...
"با من بیا و رد شو آهسته از کوچه های سرد پاییزی تا پُر شود در سینه ی این شهر یک عطر باران دل انگیزی ای کاش چون پروانه ای عاشق گم میشدم در آسمان تو یک لحظه میخندیدی و بعدش یک عمر میمردم برای تو گفتی چه هستی از...
دلم یک بغل آغوش به پهنای آسمان میخواهد شانه ای میخواهد به وسعت آرامش ویک عصر پاییزی نفس هایی را میخواهد که در هر دم وبازدم بر گونه ام جا خوش کند چشمانی را میخواهد که پرسه در آن سکوت بی اختیارست باران بی چتر میخواهم وقدم زدنهایی به کرانه...
پستوی خانه آوار دلتنگی های من است وقتی باران میبارد شیشه ای که بخار گرفته بود ونگاهی که به موازات خطوط رفتن ها،چمدان می بست کمرنگ شدنهای چهره کودکی و خاطراتش مرا نابینا میکرد ودرد ،مصداق شیشه و سنگ میشد پرستوها کوچ کردند، ولی چرا کلاغ ها دست بردار رفتن...
صندلی جیر جیر کنان ایوان وتماشای پاییز وچای یَخ کرده در بادو رُمان کاهی اَبله داستایوفسکی مرا به فکر فرو برد که من تو را در کدامین حراجی باختم،که در صندوقچه هیچ خاطراتی پیدا نمی کنم شمعی به نشانه دوست داشتن ها نمانده و کلبه مَتروکه عشق دیگر اجاره نمی...
ما دو پیراهن بودیم بر یک بند... یکی را باد برد دیگری را باران هر روز خیس میکند...
دارد لب من تشنگی بوسه ی بسیار چون مزرعه ی خشک، که دارد غم باران
باران همیشه واسطه ایست برای دید زدنت مثلا از گوشه پنجره اتاقم، تورا درانتهای کوچه ببینم که چگونه در انتظار من ایستاده ای بدون چتر چقدر دیوانه ام که بدون چتر برای دیدنت می آیم اصلا مگر میشود باران ببارد تو بیایی من دیوانه نباشم؟!
سر قرارم و آهنگ می زند باران به راهِ آمدنت چنگ می زند باران به سقفِ آهنیِ ایستگاهِ تنهایی شبیه هق هقِ آونگ، می زند باران به من که خیسم از این گریه های ابر شده تگرگ می شود و سنگ می زند باران و شالِ آبیِ من لک به...
نزدیکت می شوم بوی دریا می آید.. دور که می شوم صدای باران ! بگو تکلیف ام با چشم هایت چیست ؟ لنگر بیاندازم عاشقی کنم یا چتر بردارم و دلبری کنم ؟!
من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن از تو میخواهم خودت را مثل باران از بهار از تو میخواهم قرار روزهای بیقرار هیچکس در من جونم را به تو باور نکرد هیچکس حال من دیوانه را بهتر نکرد...
باران اگر باران است باید به موقع ببارد. باید به وقت بغض در شهریور باید به وقت گریه در مُرداد ببارد. به چه کارم می آید باران هنگام که در ترمینال منتظرم هنگام که مسیر خانه را گم کرده ام به چه کارم می آید باران هنگام که دلم آفتاب...
با من اشک بریز که من از هر پاییزی بارانی ترم ... که تو خزانی... و من اولین برگ رقصان... من از پاییز تنها تو را فهمیدم ... تو از باران بگو ... من قطره می شوم ... در نگاهت غرق ... تو از برگ بگو ... می ریزم من...
فوران میکند آتشفشان اشتیاقم به تو در هر بار لرزیدن قلبم تا تند تند تپیدنش این تو این هم جانم! همینکه قوی ترین نقطه ضعف منی همین که یک ذره از تو میشود تمام من یعنی خوشبختم! اصلا میدانی محبوبم تا بینهایت خودمم که بروم ابتدا و انتهایش ختم به...
شب یلدا شب چله شب اول زمستون شب شعر وشب حافظ صدای نم نم بارون شب شیرین شب فرهاد شب همدلی شبی شاد شب دل زکینه خالی شب آسمون آبی شب از گذشته ها یاد شب شور شب فریاد شب یاد و یاد یاران شب سرما شب باران شب بوییدن...
گم شده ای میان مه... میان ابر... نمی دانم میان کدامین قطره ی باران بیابمت.
پشت بام خانه پشت پنجره؛ باران مهمان شده است... . بر آسمان چشمانم، مهر حیران شده در سردی سکوت واژه های تو! من تو را برای مداوا به شهر عشق می برم .
