متن تاریکی

تنگامه نیشته تاتایی !
توکه توکه تام تولی
راوه کونه، را واکونه، را کونه...
راشی، اککو ایشماره:
جه نوا ایسان!
تا
نه، وا ایسان!

شب تیجه
تین تاری جا
تی جا
جیجا!

رضا دادرس

[در] تنگنا نشسته است تصویر!/قطره قطره سکوت/لبریز می شود، راه می گشاید، پیش می رود.../مسیر، دلهره...

رفتنت، 
بل فاجعه بود
اتفاق که نه!
مثل خشکسالی های ممتد
مثلِ،،،
سوءتغذیه ی
درخت!.
وقتی که رفتی 
دنیای من چهار دیواری شد 
درانحصارِ تاریکی.
تو که رفتی  
همه چیز دنیا عجیب شد 
مثل آوار زده ایی که
لاشه اش را
از زیر خاک بیرون می کشد، 
برای :
--خاک...

شمع ها را خاموش کن
بیا در افسونِ تاریکی
دست به دعا برداریم
اینک عشقی بزرگ
بر جان های کوچکِ ما نشسته و
اندوهی شیرین بر نقره ی چشمانمان
روحِ ما از تاریکیِ زمان و
جاده های سپیدِ قرون می گذرد و
حریق افکن بر ظلمتِ خاموش
ره می پوید

و تو هم روزی پیر می شوی
اما من
پیرتر از این نخواهم شد
در لحظه ای از عمرم متوقف شدم
منتظرم بیایی
و از برابر من بگذری
زیبا، پیر شده، آراسته به نوری
که از تاریکی من دریغ کرده ای.

عقربه های ساعت دیواری
چون قاتلین بالفطره
کمر به قتل ثانیه هایم بسته
تیغ می کشیدند در تاریکی .
من در این کوره راه بی رنگ
دسیسه ی کلاغ های روی بام
را باور نکردم
و شب های تار بی مهتاب را.
دل بستم به صدای کاکتوس هایم
و جوهر...

آیا به یاد داری که
تو همدم من بودی و من همراه تو
من مشتاق تو بودم و تو محبوب من
سند عشق و اشتیاق ما
با گمان جاودانگی امضا شده بود...
وای بر من
که به هوای کوی تو
چشم از جهان فروبستم
و در کهکشان خیال انگیز آغوش...

من هماره، آدمیان را دیدم
که از خورشید می خواستند
طلوع نکند
و از بهار
که شروع نکند
و از تاریکی
که سکوت نکند ...
و آنها گاه
از سفر به غربت ماه می گویند
بی آنکه بدانند ماه
تداوم شُکوهِ خورشیدست !
.

هر چیزی شگفتی های خود را دارد، حتی تاریکی و سکوت. من آموخته ام که در هر وضعی قرار بگیرم، خرسند باشم.

بچه که هستیم از شب میترسیم
به خاطر تاریکی، به خاطر تنهایی…
بزرگ که می شویم باز هم از شب میترسیم
اما نه به خاطر تاریکی، یا تنهایی!
از خاطراتی می ترسیم که تا چشمانمان را
می بندیم بر سرمان آوار می شوند...

.

[Chorus]
نگیر حسِتو از من،نه نه نه،
اونیکه همیشه با توست منم من
اونیکه می دونه الان کجایی
اونیکه عاشقته منم من،

[Verse]
اگه حتی نفرین شدم اگه حتی پاهام بستس،
فقط میدونم اون بیرون من به تو وصلم
به توایی که منو میکشونی به سمت خودت
باعث میشی پا...

در این غوغای بی هیاهوی دلم، که پر از تاریکی نا نوشته است؛ سوسوی نوری از شبنم های غمِ قلبم بازتاب شده است...
با تمام قدرت چنگ میزنم به چکه ای نور تا شاید از مرداب کدر وجودم بیرون کشانده شوم...
ولی مثل یک کوری ام که مقصدش را گم...

دئرا گوده آفتاو
تین تاری کفته دریاسر
قلمه روز


دیر کرد آفتاب/تاریکی پهن شد روی دریا/روز قلم

کنار من باش

حتی اگر بهار نیاید

حتی اگر پرنده ای نخواند

حتی اگر زمستان طولانی

اگر سرما نفس گیر

حتی اگر روزگارمان پر از شب

پر از تاریکی

باز یکی با نفس هایش

عشق را صدا می زند.



دنیا پر از عطرِ بابونه است محبوبِ من!

بیا بودن را...

وقتی پیام دادی چسب زخم بخرم

کجای خانه بودی؟

کجای خانه احتمال زخم بیشتر است؟



در آشپزخانه

لوله ظرف شویی گرفته بود از لجن؟

دل آدمی از چه می گیرد؟



در پذیرایی

پرده ها را کشیده بودی؟

پرده ها را که می کشی

نور است که محبوس می شود در...

بهتر است که شمعی روشن کنیم تا اینکه به تاریکی لعنت بفرستیم.

بدون حضور خدا جایی نرو..
به خیالت که به آبادی میرسی؟
نه رفیق...
چراغی که در تاریکی میدرخشد
چشم گرگ است.

️
امروز تو صبح من باش️
برای تمام خستگی هایم
برای تمام این تاریکی ها
صبحی باش که پایان میدهد
تمام شب های دلواپسی را ...



️️️

بی آن که بوی تو را بشنوم
ریشه های سیاهم
در تاریکی بیدار می شوند
فریاد می زنند : بهار ، بهار
شاخه های درختم من
به آمدنت معتادم

هرگز نکشم منّتِ
مهتاب جهان را
تاریکی شبهای مرا
روی تو کافیست!!


️️️

برای اینکه نور به روشنی بدرخشد، تاریکی باید حاضر باشد.

من چاره ای جز به یاد آوردنِ نامِ تو ندارم،
دیگر لازم نیست از تاریکی بترسم،
اسمِ کاملِ تو
کلماتِ مرا از نی زارهای تشنه عبور خواهد داد.
جای تردیدی نیست
این خستگی های خانگی ست
تمام خواهند شد.

عمر ما در کوچه های شب گذشت
زندگی یک دم به کام ما نگشت

بی تفاوت بی هدف بی آرزو
می روم در چاه تاریکی فرو

خدا آن حس زیباست که در تاریکی صحرا، زمانیکی هراس مرگ میدزدد سکوتت را
یکی مثل نسیم دشت آهسته میگوید،
کنارت هستم ای تنها،دلت آرام میگیرد...

شما به تاریکی نیاز دارید تا بتوانید روشنایی را نشان دهید.