بیا امشب کمى عاشقترم باش به مرداب دلم نیلوفرم باش تو که خورشید مردادم نبودى بیا ماه شب شهریورم باش
چنان زیباست چشمانت که گویا در افق ها هم "خدا خورشید را از چشمهایت می کشد هر صبح"
جهان شب را صبح می کند به امید خورشید من به امید تو...
خورشید برای زنهایی با رویاهای شکافته چگونه از نور قصه خواهد بافت٬ همانها که تمام شب را با رازهایی سربه مهر در قلبشان٬ به خاموشی گره زده اند
تو بگو چشم هایت تشنه کدامین نسیم آشناییست که هر روز صبح تا نامی از عشق می برم خورشید را در آغوش میکشی !
پاییز می آید و خورشید به مانند پیرمردِ خمیده ای باعصای زردرنگش؛ بر دیواره ی جوانی تکیه زده ! مات شده در میان ابرهای کهنسالِ سرگردان؛ و کودکانی که باشادمانی پا بر روی قلب ِکوچه ها میگذارند و پذیرا میشوند، آبدارترین بوسه های پاییز را بر صورتشان! و پروانه هایی...
«درخشان ترین روشنایی» روزها گذشت و شب ها هم آبی، سیاه شد و سیاه، آبی و میان من و تو هنوز فاصله هاست من از نغمه ی خوش آهنگ یک پرنده، از بوی نرم خیس خورده ی چوب درخت آبشار طلایی از لبخند سبز نارنجی برگ ها از قلب تپنده...
دستانت را به من سپار شاید سرخ ترین جامه ی انار را به تن نازک سبز برگ پوشاندیم و آبی ترین درخشان آسمان را به تن چوبین پنجره ها بافتیم دستانت را به من سپار شاید در خواب لطیف آزادترین پرنده ی باغ خفتیم و در تمام چنارهای صدساله ی...
رو به سوی تو می گردانم مثل گل های افتابگردان خورشیدم که باشی وکیل تمام شعرها می شوم تا به عقد تو در آیند!
صبح باور عشق است در لبخند آسمانی تو وقتی چشم هایت را باز می کنی و عطر نگاهت را بر خورشید می پاشی تا غزل غزل روشنی بسراید
برمی خیزم پنجره را باز میکنم در نبودنت تمامِ خورشید و "صبح" را به ضیافتِ خانه دعوت می کنم. باید بی تو به رقّت باریِ... زندگی، گردن خم نکنم.!
گُل آفتابگردان دلبری میکند با خورشید مثلِ من با تو
لبخند تو شبیه حس امنیت تابش اولین پرتو خورشید بعد از یک شب بارانی پر کابوس است... شبزده ای طوفانیم لطفا کمی بیشتر بخند... لطفا کمی بیشتر بتاب!
برخیز گُل های آبیِ سپیده دم رُستند بنگر چگونه بر سکّوی صبحگاه می رقصند اینجا دریا، چو آسمانی صاف زیر پایش پُر از اَبر پُر ز ماهیِ رنگین پُر از پرنده های سفید ... در دوردست، جزیره ای پیداست مردانِ صبح خیز، پاروزنان از نگاهِ بندر و ما محو می...
خورشید را بگو که نتابد ز پشت ابر چون صبح من به خنده ات آغاز میشود . .
ارابهٔ خورشید در دست توست هر صبح ؛ از آن سمت نیایش عشق طلوع می کند بر باران بوسه هایت...!
صبح ؛ خورشید هم گیسوان طلایی اش را شانه می زند... تا تماشای نگاه تو را در صف بایستد...!
نه اندوه جرأتِ لمس کردنم را دارد نه چشم هایم گریستن بلدند! به هر طرف که نگاه می کنم صبح است و دلبری های خورشید تو را هم که اصلا یادم نمی آید آه... من از کی این همه خوب دروغ می گویم.؟!
اسب های سفید بالدار از مسافر پُرند پیاده بیایم دو تناسخ آنورتری و خورشید را با عصا قِل می دهی این جهان به هم نرسیم آن جهان قطعاً نمی رسیم "رسیدن" فعلی ست که صرف نشده حداقل با "از راه" بگذار لباس عروسی که تنت است تنت بماند حتی در...
قشنگی صبح، به اینِ که خورشید با صدای خَنده تُ چِشم باز کنه..
این سرما که بگذرد، طوفان که آرام گیرد خورشید لبخند می زند و من یک بار دیگر گل هایی که تنشان بوی بهار می دهد در آغوش خواهم گرفت ...
مرا نه آسمان برمی تابد نه زمین نه باد نه باران نه ماه نه خورشید نه کوه نه دریا، تویی که به ماه و خورشید و فلک فرمان می دهی عاشقانه دورم بگردند
خورشید،امروز از لابه لای چشمانت به من سلام می دهد مگر می شود تو باشی و صبح هایم به خیر نشود ... ️️️
عاقلانه نیست زل زدن به چشمانت ! مثل خیره شدن به خورشید می ماند ... ️️️
