متن عاشقانه

باور نکردم

بار اول که دیدم گیسوی تو را باور نکردم
آنقدر زیبا بود ، که ماه را با خبر نکردم

تو فراتر از خدا بودی ، دیدم که .. ..
احساس عجیبی ست ، جذاب تر نکردم

پیچیدگی چشمانت ، غرورم را زود شکست
تا آمدم بگویم ، بانو...

هر دو ما سوختیم
تو به مرگ و من به فراق تو همیشه

درصحنه پرآشوبِ زندگے ام آمدے
وهنرپیشه سڪانسِ
لحظه هاے عاشقے شدی..

دیالوگ هایت را ازبرمے ڪنم
ڪه به هنگام نقش عشقت
دلم قرص باشد به ڪسب
اسڪارعاشقی...

غنچگی کردی و بوییدن تو دست نداد
همه تن دست شدم، چیدن تو دست نداد

پابه پا کردم و هی عقربه ها رفت جلو
دیر شد، لحظهٔ بوسیدن تو دست نداد

دلم از حسرت دیدار تو دریایی شد
قدر یک قطره ولی دیدن تو دست نداد

با لبم وعدهٔ لبهای...

تۆ بە ڵینی هاتنت بدە
تا دە رگاکەم
بۆ هەمیشە کراوە بێ.
◇
تو مژده ی آمدنت را بده،
تا در خانه ی من
برای همیشه باز بماند.


شعر: هیژان کمال
برگردان: زانا کوردستانی

در رخت خاموشی غم فروغ وجود
غصه ها نثار عشق، سوزان همه وجود

روزگار بی چابک در گردابی گرفتار
مانده ام در پیغمبرش، بی رحم کرد وجود

مرگ زورد رس، آتشی در دل افکند
پرواز زندگی ما، به پایان برد وجود

آن شبی که خاطرهٔ تلخ راهم پر کرد
از...

چشم تو می کده ی خواجه ی شیراز من است!...

تپشِ قلب تو معنای سرآغاز من است!...

هوس بوسه به لب های تو کرده دلِ شعر

لبِ تو چشمه ی موسیقی طناز من است!...

گردآب

شعری به جان نشسته و اشکی به دیده ام
دل رمیده و دردی کشیده ام
در مدح عاشقی تو شعری سروده ام
عالم اگر غزل بشود من قصیده ام

می شود گاهی بیشتر به خواب هایم سر بزنی آخر دلم بدجور بهانه گیر تو شده است ؛ چون هیچ دلتنگی به پای دلتنگی برای تو نمی رسد مثل یک عاشقانه ی آرام ؛ دیگر هیچ لقمه ای طعم لقمه های تو را نمی دهد ؛ هیچ نوازشی به پهنای...

تو را دیدن ، سرآغاز اسیری ست
تمنّایت چه راه ناگزیری ست...

بقدری ریخته ، نور از ، دو چشمت
که گویی ، کهکشان راه شیری ست


بهزاد غدیری

در من سرزمینی است ناشناخته
که سالهاست بدون تو خاک گرفته است.

می دانی
در من سرزمینی ناشناخته است
که خورشیدش در نگاه تو طلوع می کند
ماهش در چهره ات پدیدار می شود
شبش در پیچ و تاب گیسوانت چشم وا می کند
ستارگانش سنجاق های سر تو هستند
و دست هایت نسیم بهاری را معطر می کند

می دانی
در من سرزمینی ناشناخته است
که خورشیدش در نگاه تو طلوع می کند
ماهش در چهره ات پدیدار می شود
شبش در پیچ و تاب گیسوانت چشم وا می کند
ستارگانش سنجاق های سر تو هستند
و دست هایت نسیم بهاری را معطر می کند
.
اما آه......

این پرندهٔ بی قرار
با نُت زنگ زده در گلو
دنبالهٔ آوازش را چگونه بخواند!...
اما که غمی نیست...!
تو که از جنس ستیزی ، گر بباری هم خموشی
چه کند چشم غزالی که دهد نعره به بادی
مگو از بهرِ چه باشد مگو ور بند چه هستی!
که کند...

طلب از حال دلم خواهی چه
خبر از سرِّ درون خواهی چه
نه من آنم که بگویم نه او آنی که نیابی...
چو زبانم به روا نیست عزا خواهی چه؟

گرفتار دلتنگی و دوریم
در آغوش تنهایی گم شده ام
باد سرد دلتنگی در حال وزیدن است
آیا بهانه ای برای بازگشت وجود دارد؟

دوری بین ما دیواری سنگین است
آرزوهایمان را به هم پیوندید
آیا می توانیم در دستان هم بمانیم؟
یا هر یک به سوی جهان خود بپریم؟...

رمانم بگو

در سایه های پرده های تاریک شب، نگاهم به او معلق شد.
خیره شدم در این غریبه ای که از هیچ کجا آمده بود.
مانند یک قطره نور در اقیانوسی از گمراهی، در قلبم نقش برداشت.
احساسی عجیب و غریب، همزمان ترس و شور بر احساسم غلبه کرد....

امروز صبح ،ناچار شدم با او خداحافظی کنم
فکر میکردم اگر او برود من میمیرم
اما نمردم
چون او رفت و من هنوز اینجا هستم
هنوز دارم زندگی میکنم
هنوز نفس میکشم ...

_برشی از کتاب *ما تمامش می کنیم*
_کالین هوور

فکرمیکنی راحته فراموش کردن تومی میرم ومرگ من میفته گردن تو

نمی دانم چه شد من فاتح مغرور ایرانی
قوی تر آمدم اما... خداقوت به بازویت

قوی تر آمدم اما خداقوت به بازویت
که بردی لشکر قلب مرا با تار گیسویت

هنوز هم یادت
بوی گل نرگس نچیده می دهد،
طعم انار رسیده.
پر از نبض زندگی.
به تپیدن می مانی در من،
فراموش نمی شوی،
تمام نمی شوی خاموش نمی شوی.
هر لحظه
هر نفس
بیشتر می نشینی به جانم.
چو یادت می خواند مرا،
گام در رهش می نهم...

حقه ای در کار نبود.!.
او خندید
و قلبم کبوتری شد،
در میان دستانش.

عسل روی لبهایت می ریزم
شاید، که با طعم لبهای تو
خوردنی تر شود عسل
دلم، بهانه هایش هم
به آدم نرفته است!