متن عشق

عشق
اتفاقیست که
در یک نگاه می افتد و من
بی خبر افتادم
در عُمق چشمانت
که بی وصف شدنی ترین
جای دنیاست.

️

-وقتی دوس نداره بهش پی ام بدی چرا میدی؟وقتی میبینی سین میکنه چیزی نمیگه چرا بهش پی ام میدی؟:|
+با یک کلمه خلاصش میکنم عشق :)

مادرم نمی دانم چگونه خطابت کنم چرا که تو سایه خدا روی زمینی ، اگر عشق خطابت کنم در توصیف تو کم گذاشته ام چرا که واژه عشق با وجود تو جان گرفته ، بی شک بهشت جهنم می شد اگر زیر پای تو نبود. مادرم ، ماه درخشان شب...

کیمیاگری تبدیل مس به طلا نیست ؛ بلکه تبدیل جهل به آگاهی ، تبدیل نفرت به عشق و تبدیل غم به شادی است. پس همه ما می توانیم با کلام زیبا کیمیاگر باشیم ...

عشق هیچ حصاری نمی شناسد. از موانع پرش می کند، از نرده ها عبور می کند، در دیوارها رخنه می کند تا با امید کامل به مقصد خود برسد.

‍ محبوب من،
می بینی،
هر روز از یک جنگ برمیگردیم
روزهایمان قاتل های حرفه ای شده اند.
ساکنان زمین زره هایشان را،
در نمی آورند

یک روز به جنگ آب ونان می رویم
بابا شب را سر میبرد..
ماه کفن پوش میشود
و آنگاه صبحدمان،کارگران بن بست میزایند
خیابان...

+چرا بهم نگفتی انقدر عاشقمی؟
مگه مامانت بهت گفت مادرته؟یا پدرت تاحالا پدر بودنش رو به زبون آورد؟
عشق چیزِ گفتنی ای نیست،خودت باید فکر میکردی چرا شبایی که آرزوی مرگ میکردی تنهات نذاشتم،چرا همیشه و به هر بهونه ای کنارت بودم.خودت باید میفهمیدی که نفهمیدی
+ولی این باعث شد...

ازاولین دیدار حالم دگرگونه عشقت تاکی میخواد دل روبلرزونه

خستم ازدست تووخاطره هات / خستم ازدل که شکست عاشقه باز دوس دارم بخوابم وبیدارنشم / که ازفکرگذشته بیمارنشم

اسیرچشمای توام / نمیخوام آزادم کنی همینم کافیه واسم / باپیامات شادم کنی

دردبی درمون شنیدی / حال من یعنی همین فکرکنم بدترازدرد / عاشقی نیس روزمین

هنگامی که سلامم را به قلبت گفتم خدافظی کردی...
وقتی نگاهت میکردم چشمانت را زمن می دزدیدی...
این چہ عشقی بود که اگاه نبودم ....
این چہ دردی بود که ناقل نبودی....
دلم هوایت راکرد هنگامی که هیچ هوایی نداشتم....
دلم عاشق شد هنگامی که ادمو حوا عاشق نبودند....
بازهم...

پاییز....
فصلی زیباست...
که در ان زیبایی هزاران قطره ی اشک، درختان را سیراب میکند ...
اشک هایی از طمع عشق...
بغض هایی با بوی باران....
و

دل هایی پر از فریاد های بی پایان که با صدای خش خش برگ ها خاموش میشوند.....
اری :-(
اینهاست که پاییز را...

پنداشتم عشقم تویی اما غلط بود
پای کسی دیگر عزیزم در وسط بود


هر بار زنگت میزدم می دیدم آری
یک ناشناس دیگری هم پشت خط بود

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

بر روی قلبت عاشقانه می نویسم
با قطره های اشکم و مژگان خیسم


من دوستت من دوستت دارم به تکرار
ای عشق من ای دلبر و یار و انیسم

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

چیزی بگو تا گرم شود...
دستِ احساسم در این زمستان تنهایی
می دانی که زمستان فصل ِ آرزوی من است...
وقتی تو مرا در آغوش بگیری ، وقتی سَردی هوا، زورش به گرمیِ نفس های ما نرسد...
دوستت دارم
که این پرستشی ست عاشقانه
از نگاه من...تا چشم های تو...

دست از تو بردارم کجا هر روز
این قلب سرگردونُ بسپارم
من با تو عمری زندگی کردم
من تا ابد عطر تو رو دارم

دست از تو بردارم خیال تو
دست از سر من برنمی داره
عشقت تو بیداری، تو خوابم...، وای
عشق تو روی دور تکراره

تنهاییامُ دست کی...

خواب عشق را دیدم که در آن تو را دیدم
گفتم به کجا می روی
گفتی به جایی میروم که
اسیر عشق
نشوم

موریل باربری :

به غیر از عشق ، دوستی و زیبایی های هنر
چیز قابل توجه دیگری نمی بینم که بتواند به زندگی معنا بدهد

ظرافت جوجه تیغی

با آن که همیشه با دلم ،همدردی
دیوانه ی عشق و انتظارم کردی
بر پنجره های کوچک خانه ی ما
گل چیده شده ردیف، تا برگردی

دست خودم نیست که می خواهمت
عشق تو کافیست که می خواهمت

خواستی از کوچه ی ما بگذری
می دهمت ایست!!!!که می خواهمت

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

من شب را از گیسوان تو کنار میزنم
و صبح را در عمق نیلی چشمانِ تو
به تماشا می نشینم
با من واژه واژه
عشق را زمزمه کن
تا ابر احساس بار دیگر
عطش لب های ما را
بوسه باران کند

عشق با بوسه عمیق می شود
شعر با نگاهِ تو...

و تو
دوستت دارم را
به لهجه ی باران
و عشق را
به زبان بوسه
بر بند ، بند تنم ، جاری می کنی ...