متن غربت

سفر نکن...
سفر یعنی خداحافظی و جدا شدن
سفر یعنی دربدری و درد و غربت
سفر نکن!
آی که چه منتفر از چمدان و رخت سفرم!
و وقتی می بینم قصد رفتن داری
غم و غصه تمام وجودم را می گیرد
و دلم پر از اندوه می شود
سفر نکن!...

غربت به دور ماندن از خانه و دوستان ربط ندارد
همینکه به خودت رها میشوی و حتی نزدیک ترینِ آدم ها
معنی حرف و حرکاتت را نمی فهمند،در غربتی

غریبم غریب
مثل یک قبر زیر برگ های پاییزی
که منتظرست
باد
ته مانده ی فاتحه ی همسایه را
بیاورد
«آرمان پرناک»

قدم های کهنه ی مرا ببخش
کوچه ی پاییزی!
جز جای پای غربت
چیزی برایت نیاورده ام
به یادِ بویِ نانِ آن کودکِ پیر
امروزِ مرا هم تحمل کن
«آرمان پرناک»

غروب ها
شعله ی شمعی کافی ست،
برای مرور تمام غربت ها...






شعر: هیوا قادر
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

جنگلِ همیشه بارانی!
سرت را بر سینه ام بگذار
در قلبم همچنان
میرزا کوچک خان
راه می رود
غریب غریب
بی وطن بی وطن
«آرمان پرناک»

آغوشِ تو خانه ی من است،
و استواریِ شانه هایت وطنم!
تفاوتی ندارد کجای این جهان ایستاده باشم،
فرقی نمی کند چقدر دور باشم از تو...
در نهایت
خیال برگشتن به خانه است
که آدم ها را
در غربت زنده نگه می دارد.

تنهایی آب..
کنار خشت غربت..
قیسی شیرین.

تو نمیدانی که غربت و این جایِ پُر ز خالی ات چه با دل میکند...

احساس میکنم طعم تازه یی
از میوه های نارس تو
در باغ وجودم
جوانه کرده
و من در اینجا سخت گله مندم
می خواهم بروم
،اما کجا؟
چند فرسخ دور تر از اینجا.
نمیدانم فقط میخواهم بروم
تا گلی را به باغبان هدیه کنم.
اما کدام باغبان، نمیدانم،
شاید خل...

[🍀]

ماییم و یاد عالَم ، عالم که یاد ما نیست
در خاطر پریشان ، جز یاد دوستان نیست

یارانِ بی مروت با ما به گفت و گویند
آن با مرامِ مهتَر ، اما کنار ما نیست

هی گفتمش در این راه ، همراه هم چو باشیم
من با تو...

من در دهانت زندگی کردم
روی زبانت زندگی کردم
تو زیر دندان رقیب و من
با استخوانت زندگی کردم

۸ را نیازار این که رسمش نیست
دل را نرنجان اینکه راهش نیست
قصد یورش داری به قلبی که
جز تو سِپَر توی سپاهش نیست

اینقدر بد کن آخر بازی
تا...

اگر جنگ نبود ،
من از غربت کودکی هایم که در خاک دیگر بودم میگفتم
،اگر جنگی نبود
از پرتقال های زرد و سیب های کال باغ خانه ام برات می چیدم و برایت گاز گرفته می فرستادم
،اگر جنگ نبود
من از غربت آغوش مادر و پدر ،
از...

حسرت وا شدن پنجرها چه کنم
مانده ام با شب چشمان تو چه کنم
گر چه تردید ندارم تو دنیای منی
نیستی امشبو با غریت دنیا چه کنم
امشب از حادثه عشق جهان لبریز است
عشق را گر به تماشا ننشی چه کنم.
حافظو شعرو غزل با تو شنیدن دارد....

ز دوری تو دارم آه و حسرت

به همراه دلم صد درد و محنت

کجایی؟ بی وفا یارِ دل آزار

شدم محکومِ تنهایی و غربت

بادصبا

سالانه های من

شب آمد و سکوت غریبانه های من
باران گرفته غربت ویرانه های من

من ماندم و خیال تو و حسرت وصال
ماهیکه دل سپرده به افسانه های من

بار غمی به دوش خودم می کشم ولی
یاد تو ماند و زخم سر شانه های من

رفتی و...

حرف هایت فلج
صدایت روی گسل غربت
سایه ات زخمی
چشم هایت شهادت می داد
که از آواره گی می آمدی!

گفتی بغلم کن!
و من عاشقت بودم
در بی مرزترین لحظه
با دردهایی مشترک!

من:
انگشتری بودم که در بیابان خواب هایت
پیدا می کردی!
تو:
ماه بودی،
بالای...

دیار غربت و غریبی به معنای اینکه ،
خانه و کاشانه ای به نام وطن داری،
اما مجبوری در غربت روی زمین ناشناسی خانه و کاشانه ای بسازی و اگر هم نسازی برای همیشه خانه به دوشی.

رحمان شاهسواری کینگ

زندگی در غربت ،به معنای آب غربت به درخت وجود دادن است.


رحمان شاهسواری کینگ

جدائی اجباری از وطن و کاشانه، درد و غم سنگینی بر سینه غربت نشینان است.


رحمان شاهسواری کینگ

جمعه!

شوخىِ نابجاى غروب با غربت و تنهایى...
آسمان قانونِ دلتنگى را مى داند!
همین است که مى بارد
و مى بارد
و مى بارد...

موسی ابن جعفر(ع)

تا میله ی قفس غزلستانی از پر است
پرواز هر پرنده تمنای اخر است

زندان به سجده های شبش غبطه میخورد
دیوار خسته منتظر دست لاغر است

خورشید اگر به فکر طلوعی دوباره نیست
در سایه سار حضرت موسی ابن جعفر است

باران بهانه کی کند آنجا...

ز دوری تو دارم آه و حسرت
به همراه دلم صد درد و محنت

کجایی؟ بی وفا یارِ دل آزار
شدم محکومِ تنهایی و غربت

-بادصبا

دوری و تهران بی تو با من جنگ دارد
در کوچه هایش با هوایت غرق دردم
این روزها حالی نپرس از من که بدجور
این شهر را یک شعر سرخ از غصه کردم

بعد از تو حسرت شد برایم مهربانی
اینجا تمام مردمش قهرند با هم
از ازدحام پوچشان پیداست...