متن غربت

جمعه!

شوخىِ نابجاى غروب با غربت و تنهایى...
آسمان قانونِ دلتنگى را مى داند!
همین است که مى بارد
و مى بارد
و مى بارد...

موسی ابن جعفر(ع)

تا میله ی قفس غزلستانی از پر است
پرواز هر پرنده تمنای اخر است

زندان به سجده های شبش غبطه میخورد
دیوار خسته منتظر دست لاغر است

خورشید اگر به فکر طلوعی دوباره نیست
در سایه سار حضرت موسی ابن جعفر است

باران بهانه کی کند آنجا...

ز دوری تو دارم آه و حسرت
به همراه دلم صد درد و محنت

کجایی؟ بی وفا یارِ دل آزار
شدم محکومِ تنهایی و غربت

-بادصبا

دوری و تهران بی تو با من جنگ دارد
در کوچه هایش با هوایت غرق دردم
این روزها حالی نپرس از من که بدجور
این شهر را یک شعر سرخ از غصه کردم

بعد از تو حسرت شد برایم مهربانی
اینجا تمام مردمش قهرند با هم
از ازدحام پوچشان پیداست...

وَ قَالَ علی علیه السلام: فَقْدُ الْأَحِبَّةِ غُرْبَةٌ
غربتی است فقدان عزیزان
حکمت 62 نهج البلاغه ج ۱ ص ۴۷۹
باب ترک دوستان و تنهایى

اینکه مردم نشناسند تو را غربت نیست

غربت آن است که یاران بِبَرَندَت از یاد

دلتنگی هایم،
--قد کشیده اند!
پا گرفته اند وُ،
راه می روند.




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

در این غربت
و این تاریکی اندوه
بگو عطر کدامین یاد...
جز تو...
دلم زنده می دارد؟

ما مردگانی زنده به گور ،
بی قبر،
بیرون به تماشا جهان ،
نشسته ایم ..
خاموش ..
خاموش ..
انگار این دنیا غربت ما بیگانگان است ..

گاهی نوشتن سخت میشود و از تو نوشتن سخت تر .. نمیدانم باید از چه بنویسم از تکرار غریبانه این روزها یا از حس های ضدو نقیض درون قلبم .. محبوبِ روزهای دورم میخواهم برای تو بنویسم .. از نبودنت نگویم که دردش رسیده به مغزواستخوانمان .. یا از بی...

غم غربت بگیرد مثل بغضی سخت نایت را
محرم آی می چسبد بگریی غصه هایت را

غربت یعنی
تمام وجودت بغض شود
و برای دریا شدنش شانه ای نباشد
جز شانه ی دیوار ...!!

تو را می توانم به هزار نام خاص بخوانم
نامهایی که فقط نام توست
به هیچ کس جز تو نمی توانم بگویم
ذخیره منی وقت سختى ،امید منی در ناامیدی ، تو مهربان همدمم هنگام ترس و وحشت
آخر تو تنهارفیق من در غربتی ،و چه خوب است که تو...

وقتی کسی را به هر دلیلی از وطنش جدا می کنند
بخشی از او را کشته اند
و بخش مانده تا زمانی که زنده است خونخواه بخش مرده است
این جدال پنهان، نمک همیشگی زخمهای مهاجرین است
غربت را نمی شود در ترازو وزن کرد
قد غربت را نمی شود...

من یک مهاجرم،
از غربتی به غربت دیگر
و از رویایی به رویایی دیگر!

ارس آرامی

او را وطن کردم
مرا به غربت تبعید کرد!!

ارس آرامی

تنها نشسته بود، رو به ماه و دریا
با غربتش، با دردهایش گریه می کرد
زخمی ترین مرد زمین و جنگ دیروز؛
با او خدای او برایش گریه می کرد

سردرگم و غمگین، در تردید و تشویش
تنهاییِ او، وسعت ویرانه ها بود
با سایه ی خود دردِدل می کرد؛...

من یک مهاجرم

از غربتی به غربت دیگر...!!

ارس آرامی

او را وطن کردم
مرا به غربت تبعید کرد...!

ارس آرامی

کاش آنجا که تو رفتی، غم عالم می رفت
کاش این غربت جمعی، همه باهم می رفت

تنهایم
شبیه مهاجرانی که در غربت
دیوار سفارت کشورشان را در آغوش می گیرند
_________________

برشی از کتاب کلیدها

غربت آن است که با جمعی و جانانت نیست !

بعضی آدمها عین لیموی چهارفصل هستن...همزمان شکوفه دارن..میوه دارن..جوونه دارن... برگ ریزون دارن...عطر دارن...اینها تنها کسانی هستند که زندگی رو فهمیدن و باهاش راه اومدن...بعضی ها هم مثل من هستن...یک درخت نخل که از بد روزگار تو جایی سبز شده که نباید ...هوای محیط رو دوست ندارن...خاک رو دوست ندارن...درختهای...

جان به جانش کنی دلتنگ است
پاییز را میگویم
می آید
و تمام نداشته هایت را با نسیمی به صورتت می کوبد
میسوزی و با نم بارانش چکه چکه آبت میکند
روز هایی که دست های سردت بوی غربت میدهد و
آسمان نیمه ابریش عجیب تنهاترت میکند
دلگرمی ها سوار...