متن غمگین

مردم هیچ وقت کسی که رویاهایشان را به قتل رسانده است، نمی بخشند.

❉᭄͜͡بهار عمرم بے تو خزاט گشت …

جین آستین:

تعداد آدم هایی که من واقعا دوستشان دارم زیاد نیست.
تعداد کسانی که نظر خوبی درباره شان دارم از آن هم کمتر است.
من هرچه بیشتر دنیا را می شناسم، از آن ناراضی تر می شوم.

فاصله ی ما تا مرگ گاهی فقط به اندازه ی یک نفر است.
این یک نفر را که بردارید،فقط می ماند مرگ.

به لطف گلوله‌های سرگردان
چترش
مدت‌هاست سوراخ است
اما می‌ترسد
می‌ترسد
پایش به زمین برسد
آسمان!!

حتی
پلنگِ پتو
برای ماهِ لایِ ابرهایِ خیالم
کمین کرده است
مرگِ من
کوتاه نیا زندگی !!

هر چه دست می‌کشـــــــم
پاک نمی‌شود؛
- ماهِ دلم -
این آهِ نشسته بر
قلبِ شیشه‌ای ...

بعد تو به یاد تو با یاد تو می میرم

سارو برایرلی:

همیشه به این فکر مى کنم که علت
گریه چیست ؟!
در هنگام گریه، بدنمان در حال مبارزه
با چیزی است که ذهن و قلبمان نمی توانند
آن را توجیه کنند.

یک سیب افتاد
و جهان از قانون جاذبه باخبر شد
ولی هزاران جسد افتاد
و بشر معنی انسانیت را درک نکرد ...

دور از تو...
پیراهنم ملحفه ی سفیدی ست
که در گلوی جمعه تاب می خورد
وصبحانه ام تکه ای نان بیات
با عسلی که طعم باران
خاک خورده می دهد...

ما را از آتش جهنم نترسانیـב
ما با زخم از ر؋ـیق آتش گر؋ـتیم ..
جهنم بـבتر از نمک ریختن روے زخم ڪ نیست..

خدا پدر بیامرزا این چه ضرب المثلى بود آخه
دل به دل راه داره
کجا دل به دل راه داره؟؟!
کى گفته آخه؟؟!
من شبا دارم ساعت ها به دایره ى قرمز بالاىِ صفحش و اون جمله ى لاتینِ
last seen a long time ego نگاه میکنم
دلم آشوب میشه...

مهر را، در باورِ شبهای قلبم، خوانده ام
از دلِ پاکم، دمادم، کینه ها را، رانده ام

با وجودِ آن که جانم، بسته ی بندِ غم است
باز هم، امّید را، با شورِ جانم، خوانده ام

من که از: ماتم پر است امواجِ قلبِ خسته ام
همچنان در: انتظارِ لطفِ...

پرورבگارا בر این ماـہ مبارڪ رمضاט نظرے کن بر چشم هایے کـہ با اشک ا؋ـطار مے کننـב
نظرے کن بر בل هایے کـہ بغض בارنـב و سکوت مے کننـב..
پرورבگارا نظرے کن بر غیرت پـבرانے کـہ سر سـ؋ـرـہ شرمنـבـہ خانواבـہ هستـב..
پرورבگارا בر این ماـہ مبارڪ نظرے کن بر בلهاے...

ای آسمان، بگو که چرا تیره گشته‌ای؟
در سوگ او نسیم شدی، خیره گشته‌ای.

اسفند ماه آمد و دل سوخت همچو شمع،
آه ای زمانه، از چه تو این‌گونه گشته‌ای؟

زن‌دایی مهربان که چو خورشید روشنی،
خاموش گشت و رفت، تو ای ماه، خفته‌ای؟

دلتنگی‌ام چو موج، به ساحل نمی‌رسد،...

دلم...
عجیب... هوایت را دارد
ای دورترین تصویر جهان
مثلِ تهران...
که دلش دریا بخواهد
ولی
ندارد!

کامیلو خوسه سلا:

هرگز نمی شود به بدبختی عادت کرد ، باور کنید !
چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخریست ، گرچه بعدها با گذشت زمان متقاعد می شویم با چه احساس فلاکتی! که هنوز بدتر از این در راه است ...

پدرم..
بوی نان  می داد
و دستانش  مزرعه ای
که گندم
از بازوهایش بالا می رفت

اما حالا
کلاغی روی چین های صورتش
نوک می زند،
بوی نان  را از دستهایش می پرانَد
ببین....
مشت پدر
پر از  آرزوی خرده های نانی است
که  کلاغ پنیرش را دزدیده است...

تو....
از کدامین اتفاق افتاده ای
مرورت که می کنم
شادمانی از گونه هایم سُر می خورد

مرا....
ببر به جایی که
هوای تو
نیست....

نیستی و نبودن تو بدجور...


باعث شده دیگران نیایند به چشم...

در لحظه زندگی کن
وبه لحظه ها دل نبند
لحظه ها اگر وفا داشتند
غزل خداحافظی ، نمی خواندند..

درد و درمانم یکیست...


آن هم سیه چشمان توست...