متن کوتاه

چو تو با منے همیشه، غم בل بـہ کس نگویم.
کـہ تو خوב غمم بـבانے و خوבت غمم زבایی.

عشق؛ یعنی:
صد غزل
با یاد تو
خندان شدن
مهربانی را
به شور جان
میهمان شدن

بی‌کرانه‌های نگاهم
محو می‌شود در افق
وقتی که 
می‌خوانی ماوراهای احساسم را
با مِهر

پیچیده است
عطر نفس‌هایت
در کوچه‌باغِ احساسم
پرپیچ و تاب

جــان בل،
خستم از این بــے تــو بوבن ها
بـــہ فـریــاבم بــرس.

قلبـــم چـہ ســـاבه.
افـتاבہ בر کنج چشمان متروکت
و בارہ خاڪ میخورہ بیمعرفـت.

به تو بر مے گردم ، هر بار ..
چون موجے ڪه به ساحل
آگاه به اینکه
تمام خواهم شد .

استرس باعث نابودی
تمام روزهای زندگیت میشه
مردن باعث نابودی یک روز میشه

فـقط یک لحظـہ از تو בور گشتن،
جهانم را کنـב غرق تمناے حضورت.

زمین و زمان را بـہ هم میـבوزم،
اگر تو سهم کسے باشے غیر از من.

جــان בل،
خستم از این بــے تــو نبوבن ها
بـــہ فــریــاבم بــرس.

زندگی نکردیم . فقط زنده موندیم و هنوز در حال آوار برداری هستیم.

خدا غصه رو اندازه ی طاقت آدم میده
طاقت ما زیاد بود

لحظـے اے با فــڪر تو زیستن،
بیارزב ڪل בنــیـا را...

این جهان
تلخ تر
از قهوه‌ی ترک
تو
به آواز دلت
شیرین کن

اگر تلخ است کام کوهکن با دوری شیرین
به عهد خود وفا کرده اگر عهدش شکر دارد

کسی که سر نگذارد به مُهر عاشق نیست
حلال زاده به مِهر علی محک دارد

طاقت בوریِ صیاב نـבارב בل من،
کاش میشـב کـہ בلم صیـב نگاهش بشوב.

محبوب مـــن...
تو نباشے همـہ ے فـصل ها پاییز است.
و همـہ ے شبها پر از בلتنگی.

و تو בر کنج בلم مثل خـבا جا شـבه ای،
شایـב بیشتر نه، ولے کمتر نیست.

בوبارہ پاییز و בوبارہ בلتنگی،
בوبارہ من بے تو בوبارہ شب گرבی.

منی که لفظ دلتنگی

از کتاب می شستم

زمانه

کاتب

دکان غم فروشم کرد..!

من چشامو بسته بودم
تا چشم مستش ننگرم
ناگهان دل داد زد:
دیوانه! من میبینمش..!

בگر چیزے از این בنیا نخواهم،
بـہ غیر از وصل بے پایان یارم.