متن رفاقت

پا گرفتی توی قلبم
کم نذاشتی تو رفاقت
دلت از من که بگیره
میارم گل درِ خونت
خوبه عطرت یادگاری
روی این تن جا بمونه
منو این چشمای عاشق
دیدنت عادتمونه...

آتش شده دل؛ «عشق»، برایت، زده شعله

خورشیدِ نگاهت، زِ صداقت، زده شعله

احساسِ گُلِ آتشِ مهرِ تو چه گرم‌ست

ممنون که نگاهت، زِ رفاقت، زده شعله

بیا و بنشین در کنارم
تاکه دست غمت را بگیرم
به دست لبخندم بسپارم
تا که شاید دستان اندوهت بریده گردند
که میخواهم رسم رفاقت را به جای آورم

خیانتِ رفیق مثل سایه‌ای است که در روشن‌ترین روزهایت آرام می‌خزد؛
مثل دستی که روزی دستت را گرفت،
اما حالا پشتت را خالی کرده است.
خاطراتِ با هم خندیدن، قدم زدن زیر آسمانِ بی‌دغدغه، به تکه‌های شکسته‌ی آیینه‌ای تبدیل شده‌اند
که هر بار به آن نگاه می‌کنی، خودت را در...

گفتی که ماه تا همیشه هست
قول هات چرا بازم شکست
تقصیر من تقصیر تو
معنی نمیده بدون تو
این شهر اصلاً مثل قبل نیست
خندون و خوشحال از این به بعد نیست
بجز خاطره هیچی توو قلبم نیست
صدامو داری رفیق من
از وقتی رفتی من یکی دیگم
دلم...

دلگیرم از همه، تنهام نذار رفیق
دنیام پر از غمه،تنهام نذار رفیق
رو بغض من نمک، بیشتر از این نپاش
نفس بهم بده، اینجا بده هواش
اشکای هر شبم، غیر ارادیه
تنها امید من، قولی که دادیه
گفتی رفیقمی تا آخر مسیر
حالا تو حقمو از زندگی بگیر
افتادم از...

«دوستی» یعنی اینکه من بی هیچ تردیدی
تو را شایسته ی آن می دانم،
که امانت دارِ بخشی از آبرویِ من باشی.

اصلا دوستی برای همین بود،
برای گم نشدن در برهوتِ جهان.‌
‌
‎

بچه بودم
یه شب گفتن قراره واسه زری خواستگار بیاد؛ دختر محمود آقا نقاش که زنش، عصمت، هر روزِ خدا به بهونه سبزی و آش نذری و کدو حلوایی و نون و تخم مرغ محلیِ ولایتشون که برامون به قول خودش داغِ داغ میاورد خونمون پلاس بود.
عصمت میگفت یارو...

ملت وقتی میرن بیرون اُدکُلُن میزنَن
منو رفیقام وقتی میخوایم برگردیم خونه:|

در زندگی معرفت را باید از کتاب اموخت
پایه ترین رفیقی که تا جان دارد سر حرفش می ماند
غمخوارترین رفیقی که یک شب تنهایت نمیگزارد
مهربان ترین رفیقی که بدون هزینه سفر میبرد
با معرفت ترین رفیقی که تمام مراحل زندگی راهنماییت می کند..
عشق ترین رفیقی که بی...

وین دایر:

معنای ساده خوشبختی،
یافتن عشق و رفاقت، هر دو در یک نفر است.

(دوستی)

در راه دوستی، به خباثت کمین مکن

آن دل که شاد کرد دلت را غمین مکن

کردی هرآنچه خواست دلت با من ای رفیق

از ما گذشت ؛ با دگری این چنین مکن

سید محمدرضا شمس (ساقی)

تو دنیای پر از بی تکیه گاهی
چقدر خوبه بدونی یک نفر هست
که وقتی راهتو گم کرده باشی
نجاتت میده از اندوه بن بست
نمیذاره غرورت کم بیاره
پر پروازتو یادت بیاره
رفاقتی که صادقانه باشه
تا وقتی زنده هستی موندگاره...

برشی از ترانه

رفیق واقعی کسیه که
تو موفقیت هات اول از همه برات دست بزنه
تو غصه هات زودتر از همه به داد تو برسه
و تو کسل ترین روزهای زندگیت
بهت دلیل هایی برای خندیدن بده
و رفیق واقعی اونیه که تحت هر شرایطی
بازم رفیق تو بمونه
نه فقط رفیق...

خریدنی نبودم ، پس فروختنم...!

محمد عاشوری

نمی فهمید معنای محبّت را

نمی دانست رویای رفاقت را

در اوجِ خواهشِ دنیای احساسم

رها کرد این دلِ همزادِ محنت را

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

اینقدر دوسِت دارم که بهت بگم داری میری تهِ چاه
و باز اینقدر دوسِت دارم که بگم تا تهِ همون چاه باهاتم

_سریال گناه فرشته

از سایه بیاموزیم
آداب رفاقت را
هرجا که نهی پایی ،
دنبال تو می آید .
حجت اله حبیبی

تو دنیای پر از بی تکیه گاهی چقدر خوبه بدونی یک نفر هست

که وقتی راهتو گم کرده باشه نجاتت میده از اندوه بن بست

نمی ذاره غرورت کم بیاره پر پروازتو یادت میاره

رفاقتی که صادقانه باشه تا وقتی زنده هستی موندگاره

عجب گوهر کمیابیست رفاقت ، هوای سرزمن...

دلم از داغ نامردی؛ نسیمی سرد میخواهد
میان قحطی مرهم دلی هم درد میخواهد
مگر یادت نمی آید ؛ در آغاز محبت ها
شبی گفتم در گوشت؛ رفاقت مرد میخواهد

اگر زنده ماندم و یک روزی...
باهم در خانه تو چای دم نکشیده را از دستان زنت خوردیم،
برایت تعریف می کنم؛
که این روزها چقدر سخت و دیر و دور گذشت.
رفیق فراموش کار من

اما تو بمان !
وقتی همه رفته اند
وقتی کسی نیست که صدای قلبت را بشنود
وقتی همه دشمن شده اند
تو بمان و به من بیاموز صلح را رفاقت را عشق را
اما تو بمان
رفیق روز های روشنم

هنر و علم و سیاست همه خوبند ولی

ای به قربان همانی که رفاقت بلد است،

ارس آرامی