متن فصل پاییز

پاییز رسید و رنگ غم بر دل ریخت
برگ از درخت، قصه‌ی تنهایی نوشت

ابری‌ست هوا و کوچه‌ها خاموش‌اند
باران به شبِ خسته، دل‌آسوده گریخت

پاییز رسید و ناله در جان نشست
هر شاخه چو درویش، ردای زرد به دست

در خونِ غروب، رازِ خلوت هویداست
جان، مست فنا شد و به بی‌کران آراست

پاییز رسید و باده‌ی رنگ به جام
هر برگ فتاد و کرد با باد سلام

زان نغمه‌ی غم، دل به شور افتاده است
چون بلبل مستم در هوای آن مقام

پاییز رسید و پرده بر باغ فکند
هر برگ چو رازی به رهِ باد بَرَند

زان رنگ و غبار، دل به حیرت شکفت
کز مرگ، بهاری دگر آغاز کنند

چون پاییز شد، برگ زرد در خاک غلتید
خش‌خشِ خزان به گوشِ شبِ سکوت پیچید
چتر افکندی بر سر، ز باران مست در حریم
عشق، نهان به بوی خیس، در دل ما دمید

شکفت ز هجران، گلِ لب‌های بی‌صدا
هر قطره باران قصه‌ی شوق ما گفت و شنید
در خلوتِ...

خوش آمدی، ای ضیافتِ رنگ

و ناگهان، تو از راه رسیدی.
بی‌خبر نه،
که جهان، مشتاقانه چشم‌به‌راهِ قدم‌هایت بود.
خوش آمدی، ای پاییز!

آمدی و درختان،
سخاوتمندترینِ عاشقان شدند؛
تمامِ هستیِ سبزشان را
به شرابی از طلا و ارغوان بدل کردند
و به خاک پیشکش نمودند.

هر برگ که می‌افتد،...

مهر، پادشاهِ افشانگر

و سرانجام،
تو از راه رسیدی،
ای پادشاهِ افشانگر، ای پاییز!
با لشکری از برگ‌های بی‌قرار،
جهان را فتح کردی.

نه با شمشیر،
که با انفجارِ رنگ.
زمین، امشب، از باده‌ی تو مست است،
و درختان،
سخاوتمندانه،
تمامِ طلای اندوخته‌ی تابستان را
به قدم‌های باد می‌ریزند.

هر...

تابستان آرام از شاخه‌ها فرو ریخت،
و پاییز
با ردای زرینش
در آستانه‌ی جهان ایستاد…
چه دلپذیر است این تغییر،
انگار روح زمین تازه متولد می‌شود.

 پاییز آمده است
خورشید، مهربان‌تر از همیشه، مهرش را آرام روی گونه‌های گل‌های کاغذی می‌نشاند.
حلزون‌ها و پروانه‌ها با شیطنت شبنم‌ها، نقاشی‌های پنهان خود را بر برگ‌ها رقم می‌زنند.
نارنگی‌ها، سرشار از مهر انار، با دامن آذر دست در دست می‌رقصند،
و کودکانه‌ترین شادی‌های فصل را در هر گوشه می‌پاشند....

محبوب مـــن...
تو نباشے همـہ ے فـصل ها پاییز است.
و همـہ ے شبها پر از בلتنگی.

آخر شهریور،
فقط تقویم را ورق نمی‌زند؛
آینه‌ای‌ست که به ما می‌گوید
هیچ چیز در جهان
به سکون نمی‌ماند.
تو در آستانه‌ای زاده شده‌ای
که 《پایان و آغاز 》
چون دو چهره‌ی یک حقیقت‌اند ،
تابستانی که می‌سوزد،
پاییزی که می‌رسد،
و انسانی که باید بفهمد
جهان در 《شدن》معنا دارد....

با نغــمه ی عشــق لحظه ها دلخواه است
لبخــندِ من از بـودن تــو چــون ماه است

از راه رسـیــده فـــــصـلِ پــایــــیز بـیـا !
ای دوست که خوشبختیِ ما در راه است

بی تو...
تنهاتر از آن فصل برگریزانم.

حوالی فصل پاییز که می شود
مادرم می گوید:
هوای الان دزدست...
لباسی گرمتر بپوش...
سال های گذشته خنده ام می گرفت...!
اما امسال به حرف های مادرم رسیدم...
غرق افکارم بودم،
نسیمی وزید،
آرام و قرارم را دزدید و رفت...

تنها برگی کافی ست
برای نصب تابلویی
جهت نشان دادن اوج زیبایی
فصل پاییز...





شعر: ناصح ادیب
ترجمه ی اشعار: زانا کوردستانی

بیخود مته به خشخاش دلگیری اش نگذارید
پاییز را بد نام کرده اید!
فصلی که مهرش را پیشوازمان بفرستد و
یلدایش را بدرقه مان،
کجا میشود بد باشد؟!

برعکس بهارا که چند ساله بهاری نیست
پاییز هنوز با ماست ، پاییز شعاری نیست

پاییز هنوز سرخه ، پاییز هنوز زرده
مثل یه درخت سبز با ریشه ی تب کرده

این فصل ُ که میشناسی ، می خنده و می باره
احوالشو می بینی ، معلومه جنون داره

دیوونه...

دوست ندارم امسال گند بزنن به پاییزم!
دویست هفتاد و چند روزه منتظر این فصلم..
نمی خوام یکی بیاد و تمام ارزیابی هام از پاییز رو به هم بریزه
می دونی؟
می خوام تنهایی برم کافه پاییز قهوه بخورم؛
بعدشم کوله پشتیمو بردارم، بند کفشمو محکم تر کنم و برم...

بغض ابر، باران می شود
بغض انسان، اشک
و برگ های پاییز
بغض درخت ....

برای پاییز🍁🍁🍁
آخرین روزهای شهریور که میرسد
حال و هوای پاییز مرا دیوانه میکند
صدای خش خش برگها
غوغای رنگهای نارنجی
نم نم باران
بوی خاک باران خورده
و وزش باد سردی که دلت را میلرزاند
پاییز بیشتر شبیه یک جشن ست تا فصل
دعوت میشوی به دیدن هر چه...

از میانِ درس هایِ فصل پاییز، این بس ست
رنگ هر کس شد عوض آخر بیفتد بر زمین

از میان درس های فصل پاییز این بس است
رنگ هرکس شد عوض آخر بیفتد بر زمین.

* درختان پر شکوفه بادام را دیگر فراموش کن/ اهمیتی ندارد/ دراین روزگار/ آنچه را که نمی توانی بازیابی به خاطر نیاور/ موهایت را در آفتاب خشک کن/ عطر دیرپای میوه‌ها را بر آن بزن/ عشق من، عشق من/ فصل پاییز است