متن آرزو

یکی که جز خودت
مثل ماه وسط تاریکی های زندگیت بتابه و حیات بخش وجودت بشه ارزوست

آرزو می کنم سفری دراز با تو داشته باشم. به هر جا. به هر گوشه ی جهان.
من در سفر می خواهم تو را دوست بدارم. می خواهم روزها با هم راه برویم. شب ها در کنار آتش کوچک بالای تپه های بلند ترکیه بنشینیم و چای بنوشیم و حرف...

آرزو دارم ببینم چهره ات
روی زیبا لاجَرم بی کینه ات
زآن سپس شرحی دهم از آرزو
یک به یک گویم تو نیز با من بگو

ایرج دولتی

شاید اگر قاصدکی فوت نمی شد
هیچ آرزویی بر باد نمی رفت..!

- کتایون آتاکیشی زاده

به گمانم آرزوهایم با همان قاصدک ها که به امید
رسیدن به آسمان فوت کردم ، از هم پاشید!

یاسمین فتحی✍🏼

کپی با ذکر اسم نویسنده ایرادی ندارد!

آرزوهایم را
آب برد
قبل از؛
لمس شدن...

آرزویم این است
باران ببارد
هیچ کودکی
از بی چتری
التماس خرید آدامس هایش را
از هیچ عابری نکند

به راهی می رود
کودک خیال
که بر می گردد
پیر آرزو

دلم میخواهد روزی برسد که بدون دغدغه اینکه فردا زود به سرکار میرسم یادیر یا امتحانم را چگونه بدهم یا اصلا قرار است چه اتفاقی بیوفتد و فردایم چطور رقم بخورد؛
کنار پنجره اتاقی بنشینم که رو به دریاست و یک استکان چای داغ که بخارهایش دستم را نوازش میکند...

آخرین شعر قرن



سلام؛ این آخرین شِعره عزیزم!

که واسه َ ت تویِ این قرن، می نِویسم

بمونه واسه َت از من یادِگاری

یه دُرواژه از احساسِ نَفیسَم


قلم نَم نَم قدم زد روی کاغذ

تَنش آبستَنِ ردِّ قلم شد

خیالِ تو قلم رو پُرثمر کرد

که شعرم از تو...

برای این که حالم بهترین حال جهان باشد
کنار هفت سین تنها تو را من آرزو کرد

ایستاده ام بر بام اسفند،
با چشمانی خیره به روزهایی که
تلخ و شیرین گذشت و خاطره شد...
حالا که بهار است،
لبریز از عطر بهار نارنج،
سرشار از شکوه علفزار،
با کوله باری از شکوفه های عشق،
سبزه های امید و ابرهایی که آبستن باران اند...
شاید خدا خواست...

جهانی آرزو دارم ، به دور از جنگ و خونریزی

خدایا مستجابش کن ، چه دنیای غم انگیزی

انقدر ڪه جلوی پنجره رو به آسمونِ شب، تورو برای خودم آرزو ڪردم، ماه و ستاره ها ڪلافه شدن و آخرش هم برآورده شدی واسه قلبم=)

نویسنده : نگار عارف

زیر باران با خیالت رمز و رازی داشتم
با دو چشم مست تو راز و نیازی داشتم

با تمنای رخ زیبای تو ناز آفرین،
غرق دریای نیاز و چشم نازی داشتم

شانه ات را آرزو کردم که بغضی بشکنم
با دلی باران زده پر سوز سازی داشتم

شب که آمد...

حالا که دم دمای رسیدن جوانه هاست؛
به تو قول خواهم داد،
به محض رسیدنش
در سپیده ی روشن فردا
در گوش او بگویم: "ای بهار!
تمام شکوفه هایت را به ما قرض بده
که با ما دوباره دلی ست
پر ز آرزو"

فقط تو را قسم به لبخندهای گذشته،...

برای تو و خویش چشمانی آرزو می کنم

که چراغ ها و نشانه ها را در ظلماتمان ببیند

گوشی که صداها و شناسه ها را در بیهوشی مان بشنود

برای تو و خویش روحی که این همه را در خود گیرد و بپذیرد.

و زبانی که در صداقت خود ما...

ولی من بر درخت سبز یادت
به تیغ آرزو حک میکنم " دوست"
که تا میراث عشقی هست، دارم
امید معجزه ،چون عشق جادوست

برایت بی الف خواهم فقط "فردای بهتر" را

تو اما آرزو کردی "جهانت" بی الف باشد

تا خنده بر بساط فریب جهان کنم

چون صبح، یک دهن لب خندانم آرزوست

راهی به خلوت دل جانانم آرزوست

آرزو دارم شبی با بوسه سلطانت شوم
یا تو سلطانم شوی و من نگهبانت شوم

آرزو دارم اگر یک لحظه با من سر کنی
تا نفس دارم اسیر و بند زندانت شوم

مهربانم من پریشان نگاهت مانده ام
آرزو دارم همیشه تا پریشانت شوم

همچو ماهی بر لب حوض نگاهم...

شبی خوابیدم...
آرزوی قبل خوابم تو بودی...
خوابت را دیدم ...
در میان چمن های سبز بهاری
با لبخند و دامن گل گلی ت می دویدی... بیدار شدم!
اما یادم آمد دیدنت یک رویای محال بود چون نه تو بودی!
نه بهاری بود !
اما گونه های من خیس بود!!!

مگذار که غصه در برت گیرد
کاو آفت جان حال و آینده ست

هرگز مسپار دل به نومیدی
آدم به امید و آرزو زنده ست