متن آرزو

مثل طرح های قاجاری!
مثل سیبِ سرخِ تب داری!
باشکوه مثل یک دریا
هرچه زیباست، تویی! آری!

هرچه چشمِ شور، دخترجان!
از تو دورِ دور! دخترجان!
شعر هرچه هست، تقدیمِ:
خدای غرور! دخترجان!

مثل کوچه های تبریزی!
مثل کوردها دل انگیزی!
ای شمالِ خاطرات سبز
ای جنوبِ زردِ پاییزی!

خنده...

به خودم که آمدم کوله باری از آرزو روزی پشتم سنگینی می کرد
هر جا که می رفتم بر دوشم بود
حتی هنگام خواب هم این سنگینی آرامش خواب را از من دور ساخته بود.
به خودم که آمدم در قبرستان آرزو ها بودم،می خواستم برای همیشه آرزوهایم را دفن...

با دست های خشکیده

بسان برگ زرد

قوی آرزو را جاری می کند

در آب روان خیال ...

ساناز ابراهیمی فرد

یکی بود ،یکی نبود
آرزوها همه خاکستر و دود
ای که آتش زده ای رویا را
دود در چشم خودت خواهد بود

چه هوایی ؛ چه طلوعی ؛ جانم ...

باید امروز حواسم باشد

که اگر قاصدکی را دیدم

آرزوهایم را، بدهم تا برساند به خدا ...

از بغض شب می آمدم، تا صبح گاه بچگی
آسوده خاطر مرده ام، در تنگنای زندگی
دیروز را باور مکن، فردا پر از ابهام است
اندیشه را آزاد کن، در لحظه درماندگی
باذهن خلاق خودت، نقشی بزن بر لوح دل
پرواز کن، تاآرزو، تا ناکجا، تابندگی...........

سبز می شود
بهار آرزو

دور از خیال پاییز



⚡️⚡️🌹🌹⚡️⚡️

رفتی و با تو رفت مرا شادی و امید
دیگر چگونه عشق ترا آرزو کنم

زیر چتر آرزویم در خیابانی که نیست
با خیالت بال می گیرم کبوتر می شوم

برای شما آرزو می کنم کسی به سرنوشت اکنون شما گره بخورد ، که سالها بعد...همان زمان که گردِ پیری روی ظاهر شما نشست ، قلبتان همچنان با شور و هیجان...جانانه و پر از هیاهو
با عشق بتپد !

چند دفعه تو بحثام یواشکی به این نتیجه رسیدم که؛
آره حق با توعه، اما خب منم راست میگم.
یا اینکه
آره درسته که بعضی مفهموما نسبی ان و مطلق نیستن
اما همه ی دنیای ادمو تحت اشعاع قرار میدن...مثه زیبایی سعادت ... خوشبختی، خوبی،
مثه آرزو... مثه تو
که...

وقتی می گویم دلم حتی برای تاریکی و سیاهی شبهای کوچه ساکت و بی چراغتان تنگ شده، باید بفهمی، هزاران بار بیش از آنچه به رویت می آورم، دلتنگم. باید بدانی هزاران بار بیش از آنچه تصورش را می کنی، غریبم. باید بدانیم، آن به امید دیداری که آخرین بار...

تو آرزوی منی از دمی که یادم هست

کنون که مال منی من چه آرزو بکنم؟

چه کسی میدانست قاصدک ها
بعد از فوت کردن به کجا می روند
این همه آرزو به آسمان فرستادن و دست خالی برگشتن طبیعی نیست ...

(( اسب سیاه بالدار ))


آسمان
در آغوش ابرهای تردید
با لهجه ی من حرف می زد
باران
نام کوچک دختری را میخواند
که در نیمه شبی تاریک
پشت انفجار باورهای سست
زیر شمعدانی های مرده
عروس میشد
طعم گس بوسه هایش
چشمه ها را فرو می خورد و پس...

آن کیمیا که میطلبی، یارِ یکدل است
دردا که هیچگه نتوان یافت، آرزوست

اگر خواب نبود چقدر آدم ها دق می کردند؛
همان هایی که به شوق آرزویی یا دیدار کسی
چشم هایشان را می بندند...

آرزویم این است
این شهریور جورِ دیگری بیاید
آسمان نه مثل هر سال،امسال جورِ دیگری آبی
آفتاب بر بام خانه هامان جورِ دیگری بتابد
ابر ی اگر بارانی ست،جورِ دیگری ببارد
روزگار جورِ دیگری با ما
آدم ها جورِ دیگری با هم
زندگی ها جورِ دیگری باشند .. آرزویم این...

آرزویم این است که روزی بتوانیم در کنار هم،
دوباره شادی را زمزمه کنیم و زیر سایه ی عشق،
لبخندها به چهره هایمان برگردند...

دفتر را ورق زدم قلم را در دست گرفتم . قلم میخواست تو را فراموش کند . قلم میخواست تو را فراموش کند ورق میخواست فصل دیگری آغاز کنم از فصل دلتنگی به فصل عاشقی
از فصل عاشقی به فصل دیوانگی
قلم میخواست از تو نگوید بس است دیگر بس...

برات بهترین آرزو رو می کنم. برات آرزو میکنم خدا سرنوشتت رو اونقدر قشنگ بنویسه، که مادرت همیشه از ته دل بخنده …

شعر من التهاب یک درد است
راوی قص‍ّه های تنهایی
نقطه چین های پشت هم خالی
آرزوهای رفته و واهی

می نویسم به روی بوم دلم
واژه هایی تکیده و تبدار
مینویسم ولی نمی بینی
انعکاسی ز واژه ی انکار

هرچه کردم نشد به جز یادت
مرهمی بر تب دلم...

بگذار گره دستانمان
محافظ آرزوهایمان باشد...
من و تو...
آینده مان...

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

برات دلخوشی های ساده اما زیاد آرزو می کنم، تا وقتی غمگین شدی، یکی از همون خوشی های ساده لبخندی عمیق روی لبات بیاره. آرزو می کنم همیشه دستت پُر باشه، نه دلت …