متن باد

تنها باد
ردًپای گیسوان تو را می داند.
رضاحدادیان

دوبرگ بودیم بر یک شاخه
تو با باد رفتی
من افتادم.
رضا حدادیان

می تکاند در باد
پیراهن گلدارش را
بی بهار

باد که می وزد
درختان می رقصند
میان این رقص،
سرگیجه، سهم برگ هاست...




رها فلاحی

آفتاب آمده
صحبت سنگ و درخت
دور از چشم باد...

از خاک آمد،
آدمی که خود را،
به آب و آتش می زند؛
تا حسّ عشق ورزی اش، 
با هیچ بادی،
در خاک نیفتد!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب گل های سپید دشت احساس.

به باد دادی،
احساسی را،
که دمادم،
حدیثِ آرزومندی،
با باد می گفت!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب گل های سپید دشت احساس.

برای تو که ؛
نه نامه هایم را خواندی
نه شعر هایم را شنیدی
کاش تاری از موهای سپیدم را باد به دستت یا
نگفته های در آب روان شده ام را دریا به گوشت برساند.
اما میدانم باز هم، نه می شود نه می رسد نه تو حواست هست......

دست هایت روسری را از وسط تا می کند

این مثلث در مربع سخت غوغا می کند

مثل یک منشور در برخورد با نور سفید

روسری، رویِ سرِ تو رنگ پیدا می کند

سبز، قرمز، سرمه ای، فرقی ندارد رنگ ها

صورت تو،روسری ها را چه زیبا می کند

می...

باغ ها را گرچه دیوارو در است
از هواشان راه با یکدیگر است
شاخه از دیوار سر بر می کشد
میل او بر باغ دیگر می کشد
باد می آرد پیام آن به این
وه از این پیک و پیام نازنین
شاخه ها را از جدایی گر غم است
ریشه...

شمع اگر کشته شد از باد مدارید عجب

یاد پروانهٔ هستی شده بر باد کنید

صحبت شال من وباد شنیدن دارد

موی در باد پر از گردنه ی حیران است


لیلی طاهری

صحبت شال من وباد شنیدن دارد

موی در باد پر از گردنه ی حیران است

ﮔﻔﺖ ﺍﻧﺪﻭﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ باد ﺑﺴﭙﺎﺭ

تابستان ﺍﺳﺖ …

باد همه را با خود میبرد

ﺳﭙﺮﺩﻡ …

ﺑﯿﺨﺒﺮ ﺍﺯ آﻧﮑﻪ تنها فصلش تابستان ﺑﻮﺩ

برگ ریزان
چه روز پر مشغله ای ست
برای باد

گیسوانت را رها کرده ای در دست باد؛ امان از عطر مویت و آغاز موسم خزان....
مبینا سایه وند

دختر امید


ایستاده در انتظار خورشید
باد...شانه می زند مویش
نگاه میکند و می خندد
خورشید...
خنده میزند رویش...

بیست


کودکم را میکنم بیدار
امتحان دارد
باد...میخواند کتابش را
نمره اش را
بیست می آرد...

1401/03/05
پیروز پورهادی

آن باد که آغشته به بوی نفس توست
از کوچه ی ما کاش گذر داشته باشد...

گیسو که می افشانی
بر شانه های باد
از تو می نویسم
و حدیث زیباتری می شوند
گیسوانت

من

برگ زردی
می برد خش خش کنانش
هر کجا باد
آن منم

کاش باد
 تنهایی ام را بیاورد بتکاند
پشت پنجره ات
کاش ماه آسمانم شوی
بنشینم لب ایوان به تماشایت

باد، باد است.
سبک است.
می آورد و می برد.
یک روز با خودش روزگارت را می آورد
و یک روز همه چیزت را می برد.

-ناتمامی
-زهرا عبدی

مثل آن شیشه که در همهمه ی باد شکست
ناگهان باز دلم یاد تو افتاد و شکست! :)